Interpretacja ZUS Oddział w Lublinie z 26-5-2020 r. – WPI/200000/43/391/2020

Czy podlegają ozusowaniu diety i inne należności za podróże odbywane przez zleceniobiorców, wykonujących zlecone im czynności poza terytorium Polski?

UZASADNIENIE

Wnioskiem z 12 maja 2020r. (…) (zwana dalej „Przedsiębiorcą”) wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (dalej zwany „Zakładem”) z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w trybie art. 34 ustawy Prawo przedsiębiorców.

Przedsiębiorca poinformował, że zamierza prowadzić działalność gospodarczą. Jednym z jej elementów będzie świadczenie określonych usług, których odbiorcami będą osoby fizyczne zamieszkałe w innym niż Polska państwie członkowskim. Wobec powyższego wspomniane usługi świadczone będą przez Przedsiębiorcę poza terytorium Polski.

Przedsiębiorca planuje zawierać umowy z odbiorcami świadczonych usług, tj. osobami zamieszkałymi poza terytorium Polski. Oznacza to konieczność wysyłania osób fizycznych, z którymi Przedsiębiorca będzie współpracować (dalej „Zleceniobiorców”) do wykonania zleconych im czynności poza terytorium Polski.

Podstawą współpracy pomiędzy Przedsiębiorcą , a Zleceniobiorcami będzie umowa cywilnoprawna – umowa zlecenie. Zleceniobiorcy będą wykonywali zlecone im czynności osobiście w miejscu wskazanym przez odbiorców usług. W każdym przypadku będzie to poza miejscem zamieszkania Zleceniobiorców oraz poza siedzibą Spółki, a zatem w czasie wykonywania zleconych im czynności Zleceniobiorcy będą przebywali w podróży. Mając na względzie powyższe, Przedsiębiorca zobowiązany będzie do uregulowania w umowach zawieranych ze Zleceniobiorcami aspektów związanych z koniecznością odbywania przez nich podróży. Zleceniobiorcom przysługiwało będzie wynagrodzenie określone w umowach. Oprócz wynagrodzenia Zleceniobiorcom przysługiwał będzie zwrot kosztów odbywanej przez nich podróży, w szczególności zwrot kosztów w postaci diet z tytułu zrekompensowania Zleceniobiorcom kosztów wyżywienia w trakcie odbywanej podróży w okresie wykonywania czynności zleconych w ramach umowy zlecenia.

Diety oraz pozostałe należności będą wypłacane Zleceniobiorcom w oparciu o przepisy Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 roku w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Wszyscy Zleceniobiorcy będą posiadali centrum (ośrodek) interesów życiowych oraz miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Zarówno zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, jak również składki na ubezpieczenia społeczne Zleceniobiorców będą przez Przedsiębiorcę odprowadzane do polskiego systemu.

Wnioskodawca dysponuje prawomocną, indywidualną interpretacją przepisów prawa podatkowego wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu (…) 2019 roku (…) która potwierdza, że w przestawionych w niniejszym wniosku okolicznościach, należności z tytułu diet oraz zwrotu innych kosztów związanych z podróżą wypłacane zleceniobiorcy nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu, ponieważ korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 201 3 roku w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.

Przedsiębiorca powziął wątpliwości czy, skoro w świetle posiadanej interpretacji podatkowej, wypłacane w przedstawionych w niniejszym wniosku okolicznościach należności Zleceniobiorców   z tytułu diet oraz zwrotu innych kosztów związanych z podróżą korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym, to czy powinny być przez Spółkę wliczane do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne?

W ocenie Przedsiębiorcy, w przedstawionych w niniejszym wniosku okolicznościach, należności Zleceniobiorców z tytułu diet oraz zwrotu innych kosztów związanych z podróżą nie powinny być wliczane przez Spółkę do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Uzasadniając przedstawione wyżej stanowisko Przedsiębiorca wskazał, co następuje:

Zgodnie z art. 4 pkt 9 oraz art. 18 ust. 1 USUS w zw. z § 1 Rozporządzenia, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazane w niniejszym wniosku świadczenia z tytułu diet oraz zwrotu innych kosztów związanych z podróżą są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych, co potwierdza wspomniana już Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2019 roku.

Spółka zakłada spójność przepisów podatkowych oraz przepisów z zakresu ubezpieczeń społecznych, jak również racjonalność ustawodawcy. W ocenie Spółki, skoro dane świadczenie nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu), to w konsekwencji powinno być wyłączone również z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. W innym wypadku interpretacja przepisów podatkowych oraz przepisów z zakresu ubezpieczeń społecznych prowadziłaby do odmiennych wniosków, czego nie sposób zaakceptować w świetle faktu, że źródłem ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne są przepisy podatkowe. W rezultacie powyższego, w ocenie Spółki tut. Organ jest związany ustaleniami i wnioskami Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sformułowanymi na potrzeby wydania wskazanej w niniejszym wniosku interpretacji podatkowej.

Wobec powyższego Wnioskodawca wnosi o uznanie własnego stanowiska za prawidłowe.

Ponadto Przedsiębiorca oświadczył, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania, kontroli oraz, że w ty m zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu właściwego organu.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące przepisy, Zakład zważył, co następuje:

Zagadnienia dotyczące obowiązku opłacania i ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulowane są za pośrednictwem przepisów ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1949).

Zgodnie z art. 18 ust. 1, 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe ubezpieczonych, o których mowa wart. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy (tj. osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanymi dalej „zleceniobiorcami”, oraz osób z nimi współpracującymi) stanowi uzyskany z tytułu wykonywanej umowy przychód, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2019r. poz.1387 ze zm.), jeżeli w umowie agencyjnej lub umowie zlecenia albo w innej umowie o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, określono odpłatność za jej wykonywanie kwotowo, w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej albo prowizyjnie. Ponadto zgodnie z art. 20 ust. 1 i 3 tej ustawy, podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe oraz ubezpieczenie wypadkowe stanowi podstawa wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i ubezpieczenia rentowe, przy czym dla ubezpieczonych podlegających ubezpieczeniu chorobowemu dobrowolnie podstawa wymiaru składek na to ubezpieczenie nie może przekraczać miesięcznie 250% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia.

Zaznaczyć należy, że jednoznacznie ujęty zakres przedmiotowy wniosków o wydanie indywidualnej interpretacji (art.83d ust.1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych), uniemożliwia Zakładowi dokonanie kwalifikacji prawnej określonego świadczenia jako przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wskazania źródła takiego przychodu. Jak stanowi art.34 ust.17 ustawy Prawo przedsiębiorców, zasady i tryb udzielania przepisów prawa podatkowego reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019r. poz. 900 ze zm.). Wobec powyższego, wydając niniejszą decyzję Zakład dokonał interpretacji przepisów sfery ubezpieczeń, przyjmując zawarte we wniosku wskazania w tym zakresie, jako elementy opisu zdarzenia przyszłego.

Szczegółowe uregulowania dotyczące ustalania podstawy wymiaru składek zostały zawarte w treści rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Powyższe rozporządzenie w § 2 ust.l zawiera zamknięty katalog przychodów niestanowiących podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe pracowników. Zgodnie natomiast z § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia, przepisy § 2-4 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru składek m.in. osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Określenie „stosuje się odpowiednio” oznacza, iż zastosowanie włączeń przewidzianych w tym rozporządzeniu w odniesieniu do umów zlecenia lub innych umów o świadczenie usług uzależnione jest od ich charakteru oraz dopuszczalności zawarcia poszczególnych instytucji w tego typu umowach.

Zaznaczyć również należy, że wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe określonych kategorii przychodów enumeratywnie wymienionych w §2 ust.1 ww. rozporządzenia – stanowi wyjątek od ogólnej zasady wyrażonej, w przypadku Przedsiębiorcy – w art.18 ust.1 w zw. z ust.3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne stanowi przychód, dlatego przepisy te muszą być interpretowane ściśle, bez stosowania wykładni rozszerzającej

W sytuacji otrzymywania przez zleceniobiorcę świadczeń finansowych z tytułu przebywania w podróży noszącej znamiona podróży służbowej zastosowanie będzie miał § 2 ust. 1 pkt 15 wskazanego rozporządzenia, zgodnie z którym co do zasady podstawy wymiaru składek nie stanowią diety i inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika – do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem pkt 17.

Powołany przepis wyłącza z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe diety i inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika. Świadczenia te nie podlegają uwzględnieniu w podstawie wymiaru składek na te ubezpieczenia wyłącznie do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej.

Aktem prawnym regulującym wysokość oraz warunki ustalania należności z tytułu podróży służbowej pracownika jest obowiązujące od dnia 1 marca 2013 r. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Zgodnie z § 2 tego rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1) diety;

2) zwrot kosztów:

1. przejazdów,
2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
3. noclegów,
4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

W związku z powyższym, w sytuacji, gdy Przedsiębiorca ponosi koszty związane z należnymi pracownikom (tu: zleceniobiorcom) dietami i innymi należnościami z tytułu podróży służbowej przewidzianymi dla krajowych i zagranicznych podróży służbowych, nie będą one podlegały wliczeniu do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników (tu: zleceniobiorców) na ww. zasadach – z uwzględnieniem limitów wynikających z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Oznacz to, iż nadwyżka ponad ww. limity każdorazowo podlega składkom na ubezpieczenia społeczne. W takim przypadku kwotę nadwyżki pracodawca ma obowiązek doliczyć pracownikowi (tu: zleceniobiorcy) do jego pozostałych przychodów (podlegających obowiązkowi opłacania składek na ubezpieczenia społeczne), a następnie od łącznej wartości naliczyć mu ww. składki.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Przedsiębiorca z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zamierza wyłączyć, w przedstawionych we wniosku okolicznościach, należności zleceniobiorców z tytułu diet oraz zwrotu innych kosztów związanych z podróżą noszącej znamiona podróży służbowej do wysokości określonej w powołanym powyżej rozporządzeniu w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Jednakże, przedstawiając własne stanowisko w sprawie, jako podstawę prawną powyższego wyłączenia wskazał, że źródłem ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne są przepisy podatkowe”. Jednocześnie podnosząc, iż w ocenie Spółki tut. Organ jest związany ustaleniami i wnioskami Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sformułowanymi na potrzeby wydania wskazanej w niniejszym wniosku interpretacji podatkowej”.

Zakład nie zgadza się z przedstawionym przez Przedsiębiorcę stanowiskiem w zakresie przywołanej podstawy prawnej stanowiącej o możliwości wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zleceniobiorców należności z tytułu diet oraz zwrotu innych kosztów związanych z podróżą w wysokości i okolicznościach przedstawionych we wniosku. Bowiem, jak już wskazano na wstępie uzasadnienia przedmiotowej decyzji, zagadnienia dotyczące obowiązku opłacania i ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne regulowane są za pośrednictwem przepisów ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Zatem, podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zleceniobiorców ustalana jest na podstawie art.18 ust.1 i 3 w związku z art.20 ust.1 i 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, natomiast pomniejszenie jej poprzez wyłączenia należności przysługujących zleceniobiorcom z tytułu diet oraz zwrotu innych kosztów związanych z podróżą może nastąpić wyłącznie na podstawie §2 ust.1 pkt 15 powołanego wyżej rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko przedstawione przez Przedsiębiorcę uznać należy za nieprawidłowe.

źródło: https://bip.zus.pl

Wytłuszczenia dokonane przez redakcję