Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23-01-2020 r. – 0115-KDIT2.4011.51.2019.1.MD

Czy stanowią przychód przejazdy samochodem służbowym z i do pracy, gdy auto jest garażowane w miejscu zamieszania pracownika?

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w przypadku korzystania przez pracownika z samochodu służbowego w celu dojazdów z miejsca garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Stosownie do art. 32 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, Lasy Państwowe jako państwowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej reprezentuje Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia.

W skład Lasów Państwowych wchodzą następujące jednostki organizacyjne:

1. Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych;
2. Regionalne Dyrekcje Lasów Państwowych;
3. Nadleśnictwa;
4. inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (w tym Wnioskodawca).

Wnioskodawca podlega Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w A.

Dyrektor Wnioskodawcy jest powołany na stanowisko przez Dyrektora Regionalnej Dyrekcji w A do podejmowania czynności prawnych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania Wnioskodawcy. Dyrektor realizuje obowiązki i uprawnienia pracodawcy, wynikające z Kodeksu Pracy oraz Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, zapewnia właściwą ochronę majątku Wnioskodawcy i odpowiada za szereg procesów technologicznych związanych z produkcją.

Dyrektor korzysta z samochodu służbowego na mocy upoważnienia Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w A. Upoważnienie dopuszcza prowadzenie samochodu służbowego oraz ustala miejsce garażowania samochodu. Upoważnienie jest wystawiane na mocy Zarządzenia nr 19 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 marca 2008 r. oraz paragrafu 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.

Zgodnie z zarządzeniem nr 19 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 marca 2008 r. w sprawie stanu liczbowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych, Dyrektor jako kierownik jednostki organizacyjnej jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego i może wykorzystywać samochód służbowy do dojazdów pomiędzy stałym miejscem pracy i miejscem zamieszkania. Miejsce zamieszkania Dyrektora, oddalone od terenu Wnioskodawcy o 7 km, zostało wskazane w upoważnieniu Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w A, jako miejsce garażowania samochodu służbowego.

Dodatkowo, zgodnie z paragrafem 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy, w wypadku gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu.

Podstawowym celem przyznania Dyrektorowi samochodu służbowego jest umożliwienie mu należytej i efektywnej realizacji zadań i obowiązków służbowych. Zgoda na garażowanie w miejscu zamieszkania ma zapewnić Dyrektorowi pełną dyspozycyjność związaną z nadzorowaniem działania Wnioskodawcy. Obowiązki służbowe Dyrektora wymagają od niego stałej gotowości do pełnienia obowiązków służbowych, również poza standardowymi godzinami pracy. Oznacza to, że Dyrektor odpowiada między innymi za zautomatyzowane procesy produkcyjne, które odbywają się na terenie Wnioskodawcy 7 dni w tygodniu, 24 godziny na dobę. Do takich procesów Wnioskodawca zalicza suszenie i pracę kotłowni, które mimo sterowania komputerowego wymagają nadzoru i ulegają częstym awariom. Odpowiedzialność za reakcję i sposoby rozwiązania problemów spoczywa na Dyrektorze.

Wnioskodawca pracuje na dwie zmiany w godzinach 6-22. Dyrektor poza swoimi standardowymi godzinami pracy odpowiada za wszystkie procesy produkcyjne, które odbywają się w godzinach pracy Wnioskodawcy. W takim przypadku Dyrektor musi być w pełni mobilny, aby sprawnie nadzorować produkcję oraz bezzwłocznie reagować w sytuacjach kryzysowych. Mobilność czy pełna dyspozycyjność to niezbędne warunki prawidłowego wykonywania nałożonych na Dyrektora obowiązków służbowych. Stanowią one immanentną cechę każdego pracownika piastującego stanowisko kierownicze i służą maksymalizacji korzyści ekonomicznych po stronie Wnioskodawcy. Z całą pewnością możliwość wykorzystywania samochodu służbowego ułatwia wykonywanie obowiązków nałożonych na Dyrektora, biorąc pod uwagę ich zakres, sprawowaną funkcję oraz związane z tym wymagania odnośnie elastyczności, dyspozycyjności i mobilności.

Dyrektor korzysta z samochodu wyłącznie w celach służbowych. Samochód jest parkowany w miejscu wskazanym w upoważnieniu i nie jest używany do celów prywatnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy po stronie pracownika – Dyrektora – powstaje przychód w związku z dojazdami samochodem służbowym, wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu będącego jednocześnie miejscem zamieszkania pracownika, położonym poza terenem Wnioskodawcy, do miejsca wykonywania prac i czy w związku z tym Wnioskodawca jest zobowiązany, jako płatnik, do ustalania wartości świadczenia na zasadach określonych w art. 12 ust. 2-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dojazd Dyrektora samochodem służbowym, wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu będącego jednocześnie miejscem zamieszkania pracownika, położonym poza terenem Wnioskodawcy, do miejsca wykonywania pracy (teren Wnioskodawcy) nie stanowi przysporzenia majątkowego tego pracownika, a więc nie jest przychodem ze stosunku pracy. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym wyżej przypadku regulacje zawarte w art. 12 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą miały zastosowania.

Udostępnienie pracownikowi – Dyrektorowi – samochodu służbowego leży w interesie pracodawcy i przynosi Wnioskodawcy korzyści w postaci zwiększenia aktywów i uniknięcia nieoczekiwanych, losowych wydatków, spowodowanych brakiem mobilności osoby odpowiedzialnej za prowadzenie Wnioskodawcy. Pracownik korzysta z samochodu tylko w zakresie wyznaczonym przez pracodawcę i nie użytkuje go do celów prywatnych. Biorąc pod uwagę powyższe aspekty, dojazdy Dyrektora do miejsca garażowania samochodu służbowego stanowią realizację obowiązków służbowych pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 31 powołanej ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń, należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników, określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie.

Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040, z późn. zm.) – pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się.

Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Stosownie do art. 32 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, Lasy Państwowe jako państwowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej reprezentuje Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia.

W skład Lasów Państwowych wchodzą następujące jednostki organizacyjne:

1. Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych;
2. Regionalne Dyrekcje Lasów Państwowych;
3. Nadleśnictwa;
4. inne jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (w tym Wnioskodawca).

Wnioskodawca podlega Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w A.

Dyrektor Wnioskodawcy jest powołany na stanowisko przez Dyrektora Regionalnej Dyrekcji w A do podejmowania czynności prawnych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania Wnioskodawcy. Dyrektor realizuje obowiązki i uprawnienia pracodawcy, wynikające z Kodeksu Pracy oraz Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, zapewnia właściwą ochronę majątku Wnioskodawcy i odpowiada za szereg procesów technologicznych związanych z produkcją. Dyrektor korzysta z samochodu służbowego na mocy upoważnienia Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w A. Upoważnienie dopuszcza prowadzenie samochodu służbowego oraz ustala miejsce garażowania samochodu. Upoważnienie jest wystawiane na mocy Zarządzenia nr 19 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 marca 2008 r. oraz paragrafu 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. Zgodnie z zarządzeniem nr 19 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 5 marca 2008 r. w sprawie stanu liczbowego samochodów osobowych i osobowo-terenowych oraz zasad wykorzystania samochodów prywatnych w celach służbowych w jednostkach organizacyjnych Lasów Państwowych, Dyrektor jako kierownik jednostki organizacyjnej jest uprawniony do korzystania z samochodu służbowego i może wykorzystywać samochód służbowy do dojazdów pomiędzy stałym miejscem pracy i miejscem zamieszkania. Miejsce zamieszkania Dyrektora, oddalone od terenu Wnioskodawcy o 7 km, zostało wskazane w upoważnieniu Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w A, jako miejsce garażowania samochodu służbowego. Dodatkowo, zgodnie z paragrafem 18 ust. 2 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy, w wypadku gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu. Podstawowym celem przyznania Dyrektorowi samochodu służbowego jest umożliwienie mu należytej i efektywnej realizacji zadań i obowiązków służbowych. Zgoda na garażowanie w miejscu zamieszkania ma zapewnić Dyrektorowi pełną dyspozycyjność związaną z nadzorowaniem działania Wnioskodawcy. Obowiązki służbowe Dyrektora wymagają od niego stałej gotowości do pełnienia obowiązków służbowych, również poza standardowymi godzinami pracy. Oznacza to, że Dyrektor odpowiada między innymi za zautomatyzowane procesy produkcyjne, które odbywają się na terenie Wnioskodawcy 7 dni w tygodniu, 24 godziny na dobę. Do takich procesów Wnioskodawca zalicza suszenie i pracę kotłowni, które mimo sterowania komputerowego wymagają nadzoru i ulegają częstym awariom. Odpowiedzialność za reakcję i sposoby rozwiązania problemów spoczywa na Dyrektorze. Wnioskodawca pracuje na dwie zmiany w godzinach 6-22. Dyrektor poza swoimi standardowymi godzinami pracy odpowiada za wszystkie procesy produkcyjne, które odbywają się w godzinach pracy Wnioskodawcy. W takim przypadku Dyrektor musi być w pełni mobilny, aby sprawnie nadzorować produkcję oraz bezzwłocznie reagować w sytuacjach kryzysowych. Mobilność czy pełna dyspozycyjność to niezbędne warunki prawidłowego wykonywania nałożonych na Dyrektora obowiązków służbowych. Stanowią one immanentną cechę każdego pracownika piastującego stanowisko kierownicze i służą maksymalizacji korzyści ekonomicznych po stronie Wnioskodawcy. Z całą pewnością możliwość wykorzystywania samochodu służbowego ułatwia wykonywanie obowiązków nałożonych na Dyrektora, biorąc pod uwagę ich zakres, sprawowaną funkcję oraz związane z tym wymagania odnośnie elastyczności, dyspozycyjności i mobilności. Dyrektor korzysta z samochodu wyłącznie w celach służbowych. Samochód jest parkowany w miejscu wskazanym w upoważnieniu i nie jest używany do celów prywatnych.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że oddanie Dyrektorowi do dyspozycji samochodu służbowego i wyznaczenie miejsca garażowania w miejscu zamieszkania Dyrektora, nie skutkuje powstaniem po stronie pracownika przysporzenia majątkowego, o ile przejazdy z/do tego miejsca odbywają się wyłącznie w celach służbowych. W konsekwencji, dojazdy pracownika z miejsca zamieszkania, będącego jednocześnie miejscem garażowania samochodu, do miejsca realizacji obowiązków służbowych nie będą generowały przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przejazdy te bowiem stanowią realizację celu służbowego, jakim jest zapewnienie właściwej ochrony majątku, a ponadto wobec wymaganej elastyczności, dyspozycyjności, mobilności, a tym samym stałej gotowości do pełnienia nałożonych obowiązków, również poza standardowymi godzinami pracy, służą należytemu wykonywaniu zadań służbowych.

Reasumując, po stronie pracownika – Dyrektora – w związku z dojazdem samochodem służbowym wykorzystywanym w celu wykonywania obowiązków służbowych, z miejsca garażowania samochodu, będącego również miejscem zamieszkania pracownika, do stałego miejsca pracy – nie powstanie przychód. Wobec powyższego, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do ustalenia wartości świadczenia z tytułu używania przez pracownika samochodu służbowego do dojazdu z miejsca zamieszkania pracownika (garażowania samochodu) do stałego miejsca pracy, na zasadach określonych w art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym do obliczenia oraz pobrania od tego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/

Wytłuszczenia dokonane przez redakcję