W odpowiedzi na interpelację nr 26196 Pana Posła Adama Andruszkiewicza w sprawie obniżenia dolnej granicy wieku pracowników młodocianych uprzejmie wyjaśniam, co następuje:
Odnosząc się do pytania pierwszego uprzejmie wyjaśniam, że od dnia 1 września 2018 r. zgodnie z art. 190 § 1 Kodeksu pracy pracownikiem młodocianym (tj. osobą pozostającą w stosunku pracy) jest osoba, która ukończyła 15 lat, a nie przekroczyła 18 lat. Obniżenie dolnej granicy wieku młodocianego z 16 do 15 lat zostało wprowadzone do porządku prawnego przepisem art. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 19 marca 2009 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 56, poz. 458), zmieniającym definicję młodocianego zawartą w art. 190 Kodeksu pracy. Skutkiem obniżenia w przepisach Kodeksu pracy wieku młodocianego jest możliwość zatrudniania na zasadach określonych w dziale dziewiątym Kodeksu pracy osób młodszych niż dotychczas i w konsekwencji umożliwienie im rozpoczęcia przygotowania zawodowego we wcześniejszym terminie.
Odpowiadając na pytanie drugie dotyczące praw pracownika młodocianego wynikających ze stosunku pracy pragnę wyjaśnić, że Kodeks pracy gwarantuje im szereg szczególnych ustawowych uprawnień, mających zwłaszcza na celu ochronę ich zdrowia. Przykładowo, uprawnieniami bardziej korzystnymi dla młodocianych pracowników w porównaniu do uprawnień pozostałych pracowników są sztywno określone dobowe normy czasu pracy i zakaz pracy w godzinach nadliczbowych, a także pora nocna przypadająca pomiędzy godziną 20:00 a 6:00. Zatem niektóre z uprawnień przysługujących młodocianym pracownikom są uregulowane w inny, korzystniejszy sposób niż dla pozostałych pracowników będących osobami pełnoletnimi; obowiązywanie takich norm ochronnych jest uzasadnione ze względu na wiek młodocianego oraz jego warunki psychofizyczne.
Odnosząc się do pytania trzeciego pragnę wyjaśnić, że młodocianym jest osoba, która ukończyła 15 lat, a nie przekroczyła 18 lat (art. 190 Kodeksu pracy), natomiast wolno zatrudniać tylko tych młodocianych, którzy ukończyli co najmniej szkołę podstawową i przedstawią świadectwo lekarskie stwierdzające, że praca danego rodzaju nie zagraża ich zdrowiu (art. 191 § 1 Kodeksu pracy). Ponadto, przepisy Kodeksu pracy stanowią, że osoba ograniczona w zdolności do czynności prawnych może bez zgody przedstawiciela ustawowego nawiązać stosunek pracy oraz dokonywać czynności prawnych, które dotyczą tego stosunku. Jednakże gdy stosunek pracy sprzeciwia się dobru tej osoby, przedstawiciel ustawowy za zezwoleniem sądu opiekuńczego może stosunek pracy rozwiązać (art. 22 § 3 Kodeksu pracy).
Mam nadzieję, że przedstawione powyżej informacje i wyjaśnienia uzna Pan za satysfakcjonujące i wyczerpujące.
źródło: http://www.sejm.gov.pl/