Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14-02-2019 r. – 0114-KDIP3-2.4011.6.2019.1.MG

Dotyczy: obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z rabatami udzielanymi w ramach Programu Rabatowego obowiązującego w Grupie

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z rabatami udzielanymi w ramach Programu Rabatowego obowiązującego w Grupie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i rezydentem podatkowym w Polsce, a w konsekwencji podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej X (dalej: „Grupa”), będącej jedną z największych na świecie firm z branży odzieżowej oraz właścicielem ponad 30 marek odzieżowych. Grupa zatrudnia około 70.000 pracowników na świecie, a jej roczne przychody wynoszą ponad 12 miliardów dolarów. W skład Grupy wchodzi ponad 190 podmiotów w ponad 50 innych krajach świata.

Mając na celu wdrożenie nowej strategii biznesowej, w dniu 13 sierpnia 2018 r. Grupa ogłosiła zamiar wprowadzenia nowej struktury organizacyjnej na poziomie globalnym, zgodnie z którą działalność Grupy zostanie rozdzielona na dwa segmenty, tj. segment związany ze sprzedażą i dystrybucją odzieży i obuwia sportowego oraz segment związany ze sprzedażą i dystrybucją odzieży jeansowej. Docelowa struktura będzie osiągnięta poprzez wyodrębnienie segmentu odzieży jeansowej do odrębnych podmiotów prawnych na rynkach, na których Grupa prowadzi działalność.

Powyżej opisana reorganizacja zostanie w Polsce zaimplementowana poprzez przeniesienie zorganizowanej części majątku spółki Y (dalej: „Y”) do Wnioskodawcy w ramach podziału przez wydzielenie zgodnie z art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577 ze zm.; dalej: KSH).

W ramach wydzielenia Wnioskodawca nabędzie wszelkie aktywa i pasywa niezbędne do kontynuowania działalności w zakresie dystrybucji odzieży jeansowej pod takimi markami jak A oraz B (dalej: „Produkty”).

Jednocześnie, z dniem podziału wszyscy pracownicy Y związani z działalnością wydzielaną do Wnioskodawcy zostaną automatycznie, tj. w trybie art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 108 z późn. zm., dalej: „Kodeks pracy”) przeniesieni do Wnioskodawcy. Tym samym, wskutek przeniesienia części zakładu pracy Y na Wnioskodawcę, Wnioskodawca stanie się z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy.

Wnioskodawca będzie sprzedawał Produkty zarówno podmiotom niepowiązanym kapitałowo prowadzącym sprzedaż detaliczną Produktów (dalej: „Dystrybutorzy”), jak i konsumentom poprzez posiadane na własny rachunek placówki handlowe (dalej: „Sklepy Własne”).

W ramach Grupy obowiązuje program rabatowy skierowany do pracowników spółek z Grupy (dalej: „Program Rabatowy”) pracujących w państwach regionu Europa, Bliski Wschód i Afryka (dalej: „region E”) oraz do określonych osób trzecich. Program Rabatowy jest prowadzony na zasadach przewidzianych w regulaminie wprowadzonym w identycznej postaci we wszystkich spółkach należących do Grupy w regionie E pod nazwą „M” (dalej: „Regulamin”). Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż z dniem Wydzielenia, i tym samym przejścia pracowników z Y do Spółki, Regulamin ten będzie obowiązywał również w stosunku do pracowników Wnioskodawcy.

Jak wskazuje się w Regulaminie, Grupa zachęca pracowników spółek powiązanych z Grupą z regionu E (dalej: „Pracownicy Grupy”) do noszenia i używania Produktów marek posiadanych przez Grupę. Regulamin przewiduje również, że uprawnionymi do korzystania z Programu Rabatowego będą Pracownicy Grupy mający umowy o pracę na czas nieoznaczony albo na czas oznaczony powyżej 30 dni z jedną ze spółek z Grupy z regionu E. Dostęp do Programu Rabatowego nie będzie natomiast przysługiwał osobom trzecim (za wyjątkiem osób wskazanych przez Pracowników Grupy, na zasadach opisanych poniżej), dostawcom, pracownikom tymczasowym i współpracownikom wykonującym usługi na podstawie umów cywilnych.

Każdy Pracownik Grupy uprawniony do skorzystania z Programu Rabatowego otrzyma imienną kartę rabatową (dalej: „Karta Rabatowa”). Karta Rabatowa będzie wystawiona na dane osobowe danego Pracownika Grupy oraz jednej, wskazanej przez Pracownika Grupy, osoby niebędącej Pracownikiem Grupy (dalej: „Osoba Bliska”). Dokonując zakupów w ramach Programu Rabatowego w Sklepach Własnych Pracownik Grupy lub Osoba Bliska musi okazać Kartę Rabatową (zakupy muszą być dokonywane osobiście).

Pracownicy Grupy mogą korzystać z Programu Rabatowego dokonując zakupów w Sklepach Własnych lub składając zamówienia zgodnie z wewnętrznym procesem zamawiania w spółce należącej do Grupy, w której są zatrudnieni (np. Pracownicy Spółki zamówienia będą mogli składać wobec Spółki). Z Rabatów nie można korzystać dokonując zakupów u Dystrybutorów ani w przypadku zakupów dokonywanych przez platformy e-commerce.

Rabaty wynoszą 50% podstawowej ceny detalicznej rekomendowanej dla Produktów (dalej: „Cena Rekomendowana”). Rabatów nie nalicza się od cen obniżonych (w stosunku do Cen Rekomendowanych) oferowanych w danym momencie w Sklepach Własnych. Jeżeli aktualna cena detaliczna oferowana w Sklepach Własnych jest równa lub niższa od Ceny Rekomendowanej obniżonej po zastosowaniu Programu Rabatowego, Pracownik Grupy dokonuje zakupu po cenie aktualnej bez możliwości skorzystania z Programu Rabatowego. Rabaty nie łączą się także z innymi ofertami specjalnymi i promocjami (np. polegającymi na dodatkowych rabatach lub innych bonusach przy zakupie określonej liczby Produktów lub Produktów o określonej wartości itp).

W przypadku Sklepów Własnych działających w formule outletów, czyli sklepów sprzedających Produkty z końcówek serii, wychodzących kolekcji itp., sprzedających Produkty w cenach już obniżonych w stosunku do Cen Rekomendowanych (dalej: „Ceny Outletowe”), Rabat dostępny dla Pracowników Grupy wynosi 30% od Cen Outletowych. Pozostałe zasady są podobne, tzn. rabatów nie można łączyć z innymi ofertami specjalnymi i promocjami, ani stosować do Cen Outletowych obniżonych w okresach wyprzedaży itp. W przypadku dokonywania zakupów w ramach Programu Rabatowego poprzez złożenie zamówienia procesem wewnętrznym w Spółce (zamiast dokonywania zakupów w Sklepach Własnych), rabat dla Pracownika Spółki będzie wynosił standardowo nie więcej niż 45%). Dokonywanie zakupów poprzez złożenie zamówienia procesem wewnętrznym w Spółce będzie możliwe w stosunku do Produktów, które w danym momencie będą dostępne w magazynie Spółki.

Z Programu Rabatowego będzie można korzystać w całym regionie E. Oznacza to, że Pracownicy Spółki będą mogli korzystać z rabatów podczas zakupów dokonywanych w sklepach własnych należących do innych spółek z Grupy w regionie E, np. podczas pobytu w Niemczech, Czechach czy innych krajach z tego regionu.

Analogicznie, zakupów w ramach Programu Rabatowego w Sklepach Własnych należących do Spółki będą mogli dokonywać (okazując własne Karty Rabatowe) Pracownicy Grupy zatrudnieni przez inne podmioty z Grupy z siedzibą w krajach regionu E (np. pracownicy spółek należących do Grupy z Niemiec czy Czech, czy też pracownicy zatrudnieni przez Y. Spółki z Grupy nie rozliczają się wzajemnie z rabatów przyznawanych pracownikom innych spółek (np. Spółka nie będzie zobowiązana do zwrócenia innym spółkom z Grupy wartości rabatów, jakie Pracownicy Spółki uzyskają w przypadku zakupu towarów w innych spółkach z Grupy).

Wartość rabatów podlega ograniczeniu wartościowemu w każdym roku kalendarzowym. Wartość zakupionych Produktów (w cenach po udzieleniu rabatów) przez danego Pracownika Grupy oraz Osobę Bliską przypisaną do Karty Rabatowej tego Pracownika Grupy dokonywanych wszelkimi możliwymi kanałami (tj. w Sklepach Własnych, regularnych i outletowych, poprzez proces zamówień wewnętrznych, jak i w ramach zakupów poza własnym krajem – w innych spółkach Grupy w regionie E) jest sumowana w systemie komputerowym i nie może przekroczyć w skali roku równowartości 2.500 Euro). W rezultacie, również wartość uzyskanych rabatów w każdym roku kalendarzowym podlega ograniczeniu.

Wnioskodawca pragnie również wskazać, że analogiczny stan faktyczny był przedmiotem interpretacji wydanej na rzecz spółki Y przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (sygn. 1462-IPPB4.4511.13.2017.1.JK3) potwierdzającej stanowisko w zakresie neutralności podatkowej rabatów udzielanych przez spółkę Y i braku obowiązków raportowych z tym związanych. Z daleko idącej ostrożności procesowej Wnioskodawca postanowił wystąpić z analogicznym wnioskiem, tj. na wypadek gdyby moc prawna powyższej interpretacji nie przechodziła na Wnioskodawcę w wyniku opisanego wyżej podziału przez wydzielenie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że dokonując zakupów Produktów w ramach Programu Rabatowego Pracownik Spółki nie uzyska przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 Ustawy o PIT, ani przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany ani do pełnienia roli płatnika podatku (na podstawie art. 31 i art. 38 Ustawy o PIT) ani do sporządzania informacji podatkowej PIT-8C (na podstawie art. 42a Ustawy o PIT) w odniesieniu do kwot przyznanych rabatów?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że dokonując zakupów Produktów w ramach Programu Rabatowego Osoba bliska oraz Pracownik Grupy niebędący Pracownikiem Spółki, nie uzyskają przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do sporządzania informacji podatkowej PIT-8C (na podstawie art. 42a Ustawy o PIT) w odniesieniu do kwot przyznanych rabatów?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1:

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując zakupów Produktów w ramach Programu Rabatowego Pracownik Spółki nie uzyska przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 Ustawy o PIT, ani przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT, a w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany ani do pełnienia roli płatnika podatku (na podstawie art. 31 i art. 38 Ustawy o PIT) ani do sporządzania informacji podatkowej PIT- 8C (na podstawie art. 42a Ustawy o PIT) w odniesieniu do kwot przyznanych rabatów.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2:

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując zakupów Produktów w ramach Programu Rabatowego Osoba Bliska oraz Pracownik Grupy niebędący Pracownikiem Spółki, nie uzyskają przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT, a w konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzania informacji podatkowej PIT-8C (na podstawie art. 42a Ustawy o PIT) w odniesieniu do kwot przyznanych rabatów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 oraz pytania nr 2.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Artykuł 12 ust. 3 w połączeniu z artykułem 11 ust. 2-2b Ustawy o PIT przewidują, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Na podstawie art. 31 Ustawy o PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy.

Z kolei myśl art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 42a Ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania. A w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W opinii Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, skutkiem uzyskania rabatu będzie obniżenie ceny zakupu towarów. „Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia, oznacza: „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (słownik języka polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

W praktyce udzielenie rabatu polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. Ceną – zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz. U. z 2014 r., poz. 915) – jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy, w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Zapłacona kwota dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów, a udzielony rabat nie stanowi dla nabywcy przychodu.

Analiza art. 11 ust. 2b w kontekście ust. 2 i 2a Ustawy o PIT pozwala stwierdzić, że nie może być mowy o częściowo odpłatnym świadczeniu w sytuacji, gdy cena oferowanego towaru nie odbiega od ceny rynkowej. Nie można mówić o cenie odbiegającej od wartości rynkowej w sytuacji, gdy Spółka w ramach innych promocji, będzie udzielać rabatów w wysokości porównywalnej, czy wręcz takiej samej jak w ramach Programu Rabatowego na podstawie Regulaminu.

Należy podkreślić, że w ramach sezonowych obniżek albo okresowych (niezwiązanych z sezonami i wyprzedażą kolekcji) akcji promocyjnych skierowanych do nieograniczonego kręgu konsumentów, Ceny Rekomendowane na Produkty również podlegają obniżkom sięgającym do 70% w przypadku Sklepów Własnych działających w formule outletów i 30%-50% w przypadku Sklepów Własnych nie działających w formule outletów. Rabaty dostępne dla konsumentów, w zakresie ich wysokości, są zatem w pełni porównywalne z rabatami dostępnymi zgodnie z Regulaminem w ramach Programu Rabatowego.

Ponadto, akcje promocyjne kierowane do nieograniczonego kręgu konsumentów mogą obejmować również innego rodzaju promocje i zachęty prowadzące do efektywnego obniżenia cen zakupu Produktów znacznie poniżej Cen Rekomendowanych (np. sprzedaż pakietowa, łączona, itp. akcje zachęcające do zakupów w większych ilościach). Tego rodzaju korzystnych promocji nie przewiduje natomiast Regulamin. Należy również zauważyć, że opisane we wniosku zdarzenie przyszłe nie ogranicza kręgu uprawnionych do uczestnictwa w programie lojalnościowym jedynie do Pracowników Społki. Adresatem Programu Rabatowego będą bowiem również osoby niebędące Pracownikami Spółki, tj. osoby wskazane przez Pracowników Spółki (Osoby Bliskie), jak i Pracownicy Grupy będący pracownikami innych spółek z Grupy z regionu E.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, kwoty rabatów, które będą udzielane pracownikom Spółki, jak i innym uprawnionym osobom, w ramach programu opisanego w Regulaminie, nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako częściowo nieodpłatne świadczenie. Sytuacja Pracowników Spółki korzystających z Programu Rabatowego będzie bowiem porównywalna (choć nieidentyczna) do możliwości korzystania z promocji cenowych i innych zachęt zakupowych dostępnych dla ogółu konsumentów. Zróżnicowanie położenia Pracowników Spółki, jak i Pracowników Grupy, z położeniem konsumentów prowadziłoby zatem do obciążenia różnym ciężarem podatkowym podmiotów znajdujących się w podobnej sytuacji, co stałoby w sprzeczności z zasadą równości i sprawiedliwości społecznej. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, od kwot udzielonych rabatów nie powinny zostać pobrane zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, jak również nie powinny być sporządzane informacje podatkowe PIT-8C.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego i choć nie są one wiążące w przypadku niniejszego wniosku, powinny być one traktowane jako istotny element praktyki organów podatkowych w ramach dążenia do prezentowania jednolitego stanowiska w sprawach podobnych, przykładowo:

1. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 3 kwietnia 2018 r. (0113-KDIPT2-3.4011.74.2018.1.RR) zaznaczył, że w związku z nieograniczonym kręgiem uprawnionych do rabatów, po stronie pracowników spółki nie powstanie przychód ze stosunku pracy z tytułu świadczeń częściowo odpłatnych, a w konsekwencji spółka jako płatnik, nie będzie obowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od udzielanych rabatów.
2. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lutego 2018 r. (sygn. 0111-KDIB2-3.4011.319.2017.1.KB) uznał, że skutkiem uzyskania rabatu na podstawie karty rabatowej będzie obniżenie ceny zakupu paliwa, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji stwierdził, że po stronie pracowników wnioskodawcy oraz członków ich rodzin nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a korzystanie na jednakowych warunkach z kart rabatowych przez pracowników Spółki i osoby niebędące pracownikami będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników. Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 sierpnia 2016 r. sygn. IPPB4/4511-1009/16-2/MS.
3. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 stycznia 2016 r. (IPPB4/4511-1515/15-2/JK) uznał, że skutkiem uzyskania rabatu w programie lojalnościowym będzie obniżenie ceny zakupu towarów, a nie uzyskanie nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, po stronie pracowników oraz członków ich rodzin nie powstanie przychód podlegający opodatkowani podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Korzystanie na jednakowych warunkach z programu lojalnościowego przez pracowników spółki i osoby niebędące pracownikami będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników. Wobec powyższego, spółka nie będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od udzielonych rabatów oraz do wystawienia stosownych informacji podatkowych.

Podobnie, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 października 2014 r. (sygn. akt: II FSK 2451/12) wskazał, że fakt zaadresowania rabatów cenowych przez spółkę do jej pracowników nie może stawiać tych pracowników w gorszej sytuacji niż innych klientów na rynku. Naczelny Sąd Administracyjny zaznaczył, że nie można uznać, że rabaty w ramach akcji promocyjnej adresowanej do klientów spółki będących jej pracownikami, która nie odbiega w istotny sposób od innych akcji promocyjnych oferowanych przez tę spółkę, będą stanowiły dla pracowników przychody z częściowo nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. A zatem, jeśli rabaty cenowe stosowane w akcjach promocyjnych dla pracowników nie dają im dodatkowych korzyści w porównaniu do innych klientów, do których kierowane są akcje promocyjne, rabaty te nie są przychodem z częściowego nieodpłatnego świadczenia wynikającego ze stosunku pracy.

Jak zostało wskazane powyżej analogiczny stan faktyczny był przedmiotem interpretacji wydanej na rzecz spółki Y przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (sygn. 1462- IPPB4.4511.13.2017.1.JK3) potwierdzającej stanowisko spółki Y w zakresie neutralności podatkowej rabatów udzielanych przez spółkę Y i braku obowiązków raportowych z tym związanych.

Podsumowując, należy stwierdzić, że w opisanym zdarzeniu przyszłym, w związku z rabatami, które będą udzielane na podstawie Regulaminu, Pracownicy Spółki nie uzyskają przychodu ze stosunku pracy ani przychodów z innych źródeł, a przez to Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania zaliczek na podatek dochodowy z tego tytułu ani do sporządzania informacji podatkowych PIT-8C. Jednocześnie, po stronie innych Pracowników Grupy ani po stronie Osób Bliskich nie powstanie przychód z tytułu częściowo nieodpłatnych świadczeń, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania zaliczek na podatek dochodowy z tego tytułu ani do sporządzania informacji podatkowych PIT-8C.

Przemawiają za tym bowiem następujące okoliczności:

• przygotowywany przez Grupę program Rabatów, który będzie obowiązywał również w Spółce, jest kierowany do szerszego kręgu odbiorców, wykraczającego poza grupę Pracowników X;

• objęci nim będą na identycznych zasadach są także Pracownicy Grupy zatrudnieni przez inne spółki z Grupy mające siedzibę w Polsce lub w innych niż Polska krajach regionu E;

• objęci nim będą na identycznych zasadach także inne osoby wskazane przez Pracowników Spółki, które mogą, ale nie muszą być członkami rodzin Pracowników Spółki, czyli Osoby Bliskie;

• Pracownicy Spółki będą mogli uzyskiwać rabaty od innych, niż Spółka, podmiotów z Grupy z regionu E;

• warunki uczestnictwa w Programie rabatowym w przypadku Pracowników Spółki będą takie same jak dla pozostałych uprawnionych osób;

• cena uzyskana przez Pracownika Spółki lub Osobę Bliską po uwzględnieniu rabatu nie będzie odbiegać w sposób istotny od cen rynkowych stosowanych wobec innych odbiorców, gdyż rabat o porównywalnej wartości na oferowane Produkty będą mogły uzyskać również inne osoby, tj. konsumenci;

• wartość Produktów, jakie będzie mógł zakupić w roku kalendarzowym z rabatem Pracownik Spółki (wraz z przypisaną do jego Karty Rabatowej Osobą Bliską), jest ograniczony, tym samym korzyść wynikająca z uczestnictwa w Programie Rabatowym będzie limitowana, co odróżnia Program Rabatowy w porównaniu do sytuacji osób, które nie są objęte tym programem, gdzie takie ograniczenia nie obowiązują.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia, pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

– podatku, zaliczki lub raty.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu ustawy obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z kolei myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu ustawy obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Wątpliwości Spółki budzi kwestia ciążących na Spółce obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z rabatami udzielanymi w ramach Programu Rabatowego obowiązującego w Grupie w odniesieniu do pracowników Spółki oraz osób będących pracownikami Grupy i osób niebędących pracownikami Grupy (tzw. Osoba bliska).

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rabat”. „Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia, oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów (w tym także tych wydanych jako rabat), a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

Należy zauważyć, że opisany we wniosku Program Rabatowy nie ogranicza kręgu uprawnionych do karty rabatowej jedynie do pracowników Wnioskodawcy, gdyż z kart rabatowych będą mogły skorzystać również osoby niebędące pracownikami Spółki, tj. pracownicy innych spółek, a także osoby bliskie.

Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie po stronie pracowników Spółki, osób niebędących pracownikami Spółki oraz „Osób Bliskich” nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Korzystanie z rabatu przez pracowników Spółki i osoby niebędące pracownikami będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.

W przypadku bowiem udzielania rabatu szerokiemu gronu beneficjentów, gdzie skorzystanie z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie.

Wobec powyższego, Spółka nie będzie zobowiązana w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek oraz sporządzenia stosownej informacji oraz do wystawienia informacji na rzecz innych pracowników Grupy i osób bliskich.

Organ informuje, że z dniem 1 stycznia 2019 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2018 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2237).

Na podstawie § 2 ust. 1 tego rozporządzenia, wzory, o których mowa w § 1, stosuje się do przychodów, dochodów (strat) uzyskanych (poniesionych) od dnia 1 stycznia 2018 r.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli przed dniem wejścia w życie rozporządzenia oświadczenia, deklaracje i informacje podatkowe zostały złożone na formularzach dotychczasowych (§ 2 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z ustalonym w rozporządzeniu wzorem informacji PIT-8C, dotyczy ona wyłącznie niektórych dochodów z kapitałów pieniężnych. Natomiast w przypadku podlegających opodatkowaniu należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, właściwym jest ujęcie tych przychodów w Informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w danym roku podatkowym – PIT-11.

Zatem, dokonując zakupu produktów w ramach Programu Rabatowego pracownik Spółki nie uzyska przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, a w konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do pełnienia roli płatnika (na podstawie art. 31 i art. 38 ww. ustawy). Spółka nie będzie też zobowiązana do sporządzania informacji PIT-11 (na podstawie art. 42a ust. 1 ww. ustawy) w odniesieniu do kwot przyznanych rabatów. Dokonując zakupów produktów w ramach Programu Rabatowego Osoba bliska oraz Pracownik Grupy niebędący Pracownikiem Spółki, nie uzyskają przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ww. ustawy, a w konsekwencji Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzania informacji PIT-11, na podstawie art. 42a ust. 1 cytowanej ustawy w odniesieniu do kwot przyznanych rabatów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto, odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego – wskazać należy, że orzeczeni te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołany wyrok dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/