Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30-01-2019 r. – 0113-KDIPT2-3.4011.598.2018.1.PR

Obowiązki płatnika w związku z przekazaniem pracownikom/zleceniobiorcom prezentów z okazji istotnych w ich życiu uroczystości

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przekazaniem pracownikom/zleceniobiorcom prezentów z okazji istotnych w ich życiu uroczystości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest spółką kapitałową, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawca przekazuje swoim pracownikom (dalej: Pracownicy) oraz osobom pełniącym obowiązki na podstawie umowy o dzieło, czy też zlecenie (dalej łącznie: Zleceniobiorcy) prezenty z okazji istotnych w ich życiu uroczystości.

Prezenty są formą gratulacji, przekazywane są Pracownikom/Zleceniobiorcom Wnioskodawcy z okazji:

• ślubu,

• narodzin dziecka (obecnie Wnioskodawca obdarowuje pracowników z okazji narodzin trzeciego dziecka, niemniej niewykluczone jest, że w przyszłości prezenty otrzymywać będą pracownicy posiadający inną (mniejszą albo większą liczbę dzieci)).

Najczęstszym podarunkiem jaki Wnioskodawca przekazuje z okazji ślubu jest bon podarunkowy (voucher) na pobyt w hotelu. Prezentem z okazji narodzin dziecka jest prezent rzeczowy – np. robot kuchenny, fotelik samochodowy, wózek spacerowy, czy też inny prezent, który w opinii Spółki, powinien ucieszyć obdarowanego i zostać przez niego jak najlepiej wykorzystany (Spółka stara się aby prezent, był jak najbardziej adekwatny do okazji). Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości prezenty przekazane ze wspomnianych powyżej okazji mogą mieć inną formę (zegarki, karty podarunkowe itp.). Zdaniem Wnioskodawcy, raz jeszcze podkreślić należy, że przekazywane Pracownikom/Zleceniobiorcom prezenty są formą przekazania gratulacji, a nie elementem wynagrodzenia, do zapłaty którego zobowiązana jest Spółka na podstawie zawartej umowy o pracę/umowy zlecenie, o dzieło. Celem Spółki jest sprawienie Pracownikom/Zleceniobiorcom przyjemności w tak istotnym dla nich momencie życia. Pracownikom/Zleceniobiorcom nie przysługuje żadne roszczenie wobec Wnioskodawcy o wydanie prezentów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przekazywane Pracownikom prezenty, z okazji wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, stanowią dla nich przychody ze stosunku pracy i czy w związku z powyższym na Wnioskodawcy jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych spoczywać będzie obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, stosownie do art. 31 ww. ustawy?
2. Czy przekazywane Zleceniobiorcom prezenty z okazji wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego stanowią dla nich przychody z działalności wykonywanej osobiście i czy w związku z powyższym na Wnioskodawcy jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych spoczywać będzie obowiązek pobrania podatku dochodowego od osób fizycznych, stosownie do art. 41 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad 1

Prezenty uzyskane przez Pracowników z okazji wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego podlegają przepisom o podatku od spadków i darowizn, i jako takie na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), będą wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z przedmiotowego tytułu na Wnioskodawcy jako płatniku nie ciąży obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl z kolei art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Do poboru zaliczek na podatek od dochodu ze stosunku pracy zobligowany jest pracodawca jako płatnik.

Zgodnie bowiem z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: „Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej”.

Niezależnie od powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, wyjaśnić należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w art. 2, przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń wskazanych w tym przepisie, dokładniej w ust. 1 pkt 3 wskazane zostały przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie bowiem z przedmiotowym przepisem, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Z przepisu tego w sposób wyraźny wynika, że przychód, który co do zasady może podlegać przepisom o podatku od spadków i darowizn (bez względu na to czy przychód ten faktycznie jest opodatkowany tym podatkiem, czy też jest z niego zwolniony), wyłączony jest z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego. Innymi słowy, przychód uzyskany w drodze czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2018 r., poz. 644, z późn. zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Umowa darowizny zdefiniowana została w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380), zgodnie z którym przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Mając na uwadze powyższe, w celu oceny czy uzyskane przez Pracowników od Wnioskodawcy prezenty podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też są wyłączone z opodatkowania, w pierwszej kolejności konieczna jest ocena, czy prezenty te nie stanowią darowizny, a więc czynności wymienionej w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców i sposobu ich traktowania na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku od spadków i darowizn była przedmiotem wielu sporów interpretacyjnych. Zagadnienie to zostało jednak rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt 7/13. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych – Trybunał Konstytucyjny uznał, że te świadczenia niepieniężne których celem nie jest dodatkowe wynagrodzenie pracownika za rezultaty jego pracy, a uhonorowanie go z jakiejś okazji powinno być kwalifikowane jako darowizna podlegająca opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, i tym samym wyłączona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W wyroku tym czytamy: „W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2016 r., poz. 205). A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają”.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, stwierdzić należy że prezenty przekazywane Pracownikom przez Wnioskodawcę jako forma gratulacji, uhonorowania pracownika z okazji istotnego dla niego dnia, a nie forma dodatkowej gratyfikacji za rezultaty pracy, stanowią darowiznę, a nie przychód ze stosunku pracy. Jak wskazano powyżej, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. W opinii Wnioskodawcy, w analizowanej sprawie występują wszelkie istotne warunki do zakwalifikowania omawianej czynności jako darowizny, tj. zobowiązanie darczyńcy do świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego oraz brak ekwiwalentu ze strony obdarowanego. Darowizna jest wprawdzie dokonywana na rzecz osób posiadających status pracownika, jednak nie wynika ona z obowiązku wynagradzania pracownika z wiążącego strony stosunku pracy. Przedmiot darowizny nie będzie stanowił dodatkowego wynagrodzenia/premii dla Pracownika za wykonywane obowiązki, za realizację szczególnych i ważnych przedsięwzięć, ani bonusu za pozostawanie w stosunku pracy. Pracownicy nie oczekują też tego rodzaju świadczeń od Wnioskodawcy w związku z ich zatrudnieniem. Darowizna jest formą gratulacji podejmowaną z inicjatywy Wnioskodawcy. Ewentualny dodatkowy efekt motywacyjny, który może wystąpić w związku z darowizną, choć pożądany, nie jest głównym celem Wnioskodawcy.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, przysporzenie majątkowe po stronie Pracownika wynikające z otrzymanej darowizny, spełnia wszystkie przesłanki podlegania opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na mocy przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn. W tym miejscu, w opinii Wnioskodawcy, podkreślić należy, że dla powyższego wniosku nie ma przy tym znaczenia rodzaj upominku (czy ma on formę rzeczową, czy też karty podarunkowej) – istotny jest cel/zamiar jaki przyświeca Wnioskodawcy przyznającemu prezent. Raz jeszcze podkreślić należy, co wynika również z powołanego powyżej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, że odróżnić należy świadczenia na rzecz pracownika będące wynagrodzeniem za świadczoną przez niego pracę (opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych) od świadczenia na rzecz Pracownika w celu jego uhonorowania, pogratulowania – niemającego związku z wykonywanymi obowiązkami, niestanowiącego formy odpłatności za wykonywaną pracę (podlegającego opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn). Tym samym, prezenty uzyskane przez Pracowników z okazji wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego bez względu na ich formę (które mają na celu uhonorowanie Pracownika/pogratulowanie mu) podlegają przepisom o podatku od spadków i darowizn, i jako takie na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z przedmiotowego tytułu na Wnioskodawcy jako płatniku nie ciąży obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje, że stanowisko, zgodnie z którym prezenty uzyskane przez pracowników nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji gdy przyznawane są w celu uhonorowania pracownika, przekazania mu gratulacji itp. znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych, przykładowo w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 lipca 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.331.2018.l.GG, w której organ podatkowy stwierdził: „W rezultacie stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę darowizna zegarków, drobnych upominków, pieniędzy, która nie będzie dodatkową, formą gratyfikacji za wykonaną pracę, co do zasady będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Reasumując, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wręczenie pracownikom przez Wnioskodawcę kart podarunkowych, świadczeń pieniężnych i świadczeń rzeczowych, z okazji obchodów jubileuszu 90-lecia istnienia Wnioskodawcy nie będzie stanowić dla nich przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z ww. tytułu na Wnioskodawcy jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych”.

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 marca 2018 r., nr 0112-KDIL3-1.4011.23.2018.2.AA;

• interpretacji indywidulanej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 4 marca 2016 r., nr IPTPB1/4511-848/15-2/AP, w której organ podatkowy wyraził następującą opinię: „Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego, powołane przepisy prawa podatkowego oraz jednoznaczne stanowisko Trybunału Konstytucyjnego stwierdzić należy, że obiektywne kryterium – wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest spełnione, gdy pracodawca wręcza pracownikom prezenty okolicznościowe w postaci drobnych upominków, np. pióra, zegarka lub kwiatów w związku z przejściem na emeryturę lub osiągnięciem określonego stażu pracy. W tym przypadku, nawet jeśli ww. upominki będą przekazywane w ramach firmowych uroczystości za zgodą obdarowanego, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie spotkania mające na celu uhonorowanie obdarowanych i przekazanie upominków, pracownik wydałby pieniądze na ich zakup. Podsumowując, wręczenie pracownikom przez Wnioskodawcę prezentów okolicznościowych w postaci drobnych upominków, np. pióra, zegarka lub kwiatów w związku z przejściem na emeryturę lub osiągnięciem określonego stażu pracy, nie stanowi dla nich przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, wartość tych świadczeń nie skutkuje powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

• interpretacji indywidulanej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 września 2016 r., nr 1061-IPTPB2.4511.509.2016.l.MK;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 grudnia 2016 r., nr 0461-ITPB2.451.787.2016.1.ENB;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 marca 2016 r., nr IBPB-2-2/4511-195/16/JG;

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 marca 2017 r., nr 1462-IPPB4.4511.180.2017.1JM.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, prezenty uzyskane przez Zleceniobiorców z okazji wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego podlegają przepisom o podatku od spadków i darowizn, i jako takie na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z przedmiotowego tytułu na Wnioskodawcy jako płatniku nie ciąży obowiązek pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W opinii Wnioskodawcy, argumentacja wskazana w odpowiedzi na pytanie nr 1 znajdzie zastosowanie również w odpowiedzi na pytanie nr 2. Nie ma bowiem żadnego znaczenia dla oceny jakiego rodzaju charakter ma otrzymany od Wnioskodawcy prezent (tj. czy jest to darowizna podlegająca opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn), rodzaj stosunku prawnego, jaki łączy Wnioskodawcę z obdarowanym.

Innymi słowy, fakt, czy uzyskiwane przez obdarowanego przychody z tytułu pełnionych obowiązków stanowią przychody ze stosunku pracy (o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) – jak było to w przypadku odpowiedzi na pytanie nr 1, czy też stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście (do których odnosi się art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) – jak jest to w przypadku Zleceniobiorców, a więc osób pełniących swoje zadania na podstawie umowy zlecenie, czy też umowy o dzieło, nie ma żądnego znaczenia dla charakteru prezentu. W obu przypadkach mamy do czynienia z darowizną opodatkowaną podatkiem od spadków i darowizn.

Zamiar Wnioskodawcy jest bowiem dokładnie taki sam – pogratulowanie, uhonorowanie Zleceniobiorcy z okazji istotnego dnia w jego życiu. Tym samym, argumentacja zawarta w wyroku Trybunału Konstytucyjnego, która co prawda odnosi się do umowy o pracę, znajdzie zastosowanie również i w tym przypadku. Brak jest bowiem jakichkolwiek podstaw do uzależniania charakteru prezentu (czy stanowi on formę darowizny, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku do spadków i darowizn) od tego czy otrzymuje ją pracownik/czy osoba zatrudniona w ramach innego stosunku.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, również i w tym przypadku prezenty uzyskane przez Zleceniobiorców z okazji wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego bez względu na ich formę (jak długo będą miały na celu uhonorowanie pracownika/pogratulowanie mu) będą podlegały przepisom o podatku od spadków i darowizn, i jako takie na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zatem, z przedmiotowego tytułu na Wnioskodawcy jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy, źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
2. działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot w szczególności oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych, są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku, gdy podstawą świadczenia jest zawarta z pracownikiem przez zakład pracy umowa o pracę, to wypłacone należności stanowią przychód ze stosunku pracy. Przepis ten do przychodów ze stosunku pracy zaliczył nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy nieodpłatnych świadczeń poniesionych na rzecz pracownika.

Stosownie do art. 12 ust. 3 powyższej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 13 pkt 8 tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Treść powyższego przepisu zobowiązuje płatnika do obliczania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od osób, które uzyskują od płatnika przychody ze stosunku pracy, w tym m.in. z nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w orzecznictwie.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że o nieodpłatnym świadczeniu, mającym cechy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym można mówić w sytuacji, gdy:

• podmiot, na rzecz którego dokonywane jest tego rodzaju świadczenie odnosi korzyść, a więc musi zaistnieć u niego trwałe przysporzenie majątkowe;

• korzyść ta musi zostać odniesiona kosztem innego podmiotu, a więc powinna istnieć możliwość ustalenia kto poniósł ekonomiczny ciężar owego przesunięcia majątkowego,

• korzyść musi mieć konkretny wymiar finansowy,

• świadczenie musi mieć nieodpłatny charakter. Nie może ono zatem wiązać się z jakimkolwiek ekwiwalentem ze strony podatnika. Nie ma przy tym znaczenia, czy ów ekwiwalent pozostaje w ekonomicznej równowadze ze świadczeniem. Jeżeli podmiot zobowiązany jest do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, choćby miało ono wymiar symboliczny nie można mówić o nieodpłatnym świadczeniu.

W kontekście zagadnienia nieodpłatnych świadczeń z tytułu stosunku pracy, należy wskazać na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. W wyroku tym, Trybunał Konstytucyjny wskazał, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy. ,,W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać, lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie o podatku od spadków i darowizn. A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają.”

Co do zasady, argumenty zawarte w ww. wyroku TK odnoszą się do umowy o pracę, ale z uwagi na to, że zasadnicza część rozważań TK została oparta na art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który definiuje pojęcie przychodu nie tylko ze stosunku pracy, ale także z innych tytułów, to wnioski płynące z wyroku TK należy odnieść także do przychodów innych niż pracownicy osób.

W świetle powyższego zauważyć należy, że nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę/zleceniodawcę na rzecz pracownika/zleceniobiorcy bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu, podobnie jak nie każde tego rodzaju świadczenie jest wyłączone spod regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, jak słusznie zauważył Trybunał Konstytucyjny, ze względu na otwarty i rozwijający się katalog świadczeń oferowanych przez pracodawców/zleceniodawców – nie jest możliwe enumeratywne wyliczenie w ustawie podatkowej wszystkich nieodpłatnych przysporzeń, które zgodnie z zasadą powszechności przedmiotowej podatku dochodowego powinny być przez ustawodawcę uwzględnione. Podkreślić należy, że ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń musi być zawsze interpretowane w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest spółką kapitałową, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca przekazuje swoim pracownikom (dalej: Pracownicy) oraz osobom pełniącym obowiązki na podstawie umowy o dzieło, czy też zlecenie (dalej łącznie: Zleceniobiorcy) prezenty z okazji istotnych w ich życiu uroczystości.

Prezenty są formą gratulacji, przekazywane są Pracownikom/Zleceniobiorcom Wnioskodawcy z okazji:

• ślubu,

• narodzin dziecka (obecnie Wnioskodawca obdarowuje pracowników z okazji narodzin trzeciego dziecka, niemniej niewykluczone jest, że w przyszłości prezenty otrzymywać będą pracownicy posiadający inną (mniejszą albo większą liczbę dzieci)).

Najczęstszym podarunkiem jaki Wnioskodawca przekazuje z okazji ślubu jest bon podarunkowy (voucher) na pobyt w hotelu. Prezentem z okazji narodzin dziecka jest prezent rzeczowy – np. robot kuchenny, fotelik samochodowy, wózek spacerowy, czy też inny prezent, który w opinii Spółki, powinien ucieszyć obdarowanego i zostać przez niego jak najlepiej wykorzystany (Spółka stara się aby prezent, był jak najbardziej adekwatny do okazji). Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości prezenty przekazane ze wspomnianych powyżej okazji mogą mieć inną formę (zegarki, karty podarunkowe itp.). Zdaniem Wnioskodawcy, raz jeszcze podkreślić należy, że przekazywane Pracownikom/Zleceniobiorcom prezenty są formą przekazania gratulacji, a nie elementem wynagrodzenia, do zapłaty którego zobowiązana jest Spółka na podstawie zawartej umowy o pracę/umowy zlecenie, o dzieło. Celem Spółki jest sprawienie Pracownikom/Zleceniobiorcom przyjemności w tak istotnym dla nich momencie życia. Pracownikom/Zleceniobiorcom nie przysługuje żadne roszczenie wobec Wnioskodawcy o wydanie prezentów.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe, powołane przepisy prawa podatkowego oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13, uznać należy, że okolicznościowe prezenty od Wnioskodawcy dla Pracowników/Zleceniobiorców z okazji istotnych w ich życiu uroczystości, jako darowizny nie będą stanowić nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy/pracy wykonywanej osobiście ze względu na charakter planowanej czynności mającej na celu nieekwiwalentne i jednostronne obdarowanie pracowników. W konsekwencji, darowizny te będą podlegać opodatkowaniu na podstawie ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2018 r., poz. 644, z późn. zm.) i z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą stanowić dla Pracowników/Zleceniobiorców przychodu ze stosunku pracy/działalności wykonywanej osobiście, a na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Należy zastrzec, że przedmiotowa interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych według stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku i nie odnosi się do przepisów prawa podatkowego obowiązujących po dniu złożenia wniosku.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/