Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28-01-2019 r. – 0114-KDIP3-2.4011.557.2018.3.MG

Dotyczy w zakresie skutków podatkowych związanych z uczestnictwem w programie motywacyjnym oraz ciążących na Spółce obowiązkach płatnika związanych z uczestnictwem pracowników Spółki w programie motywacyjnym organizowanym przez spółkę mającą siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z uczestnictwem pracowników Spółki w planie motywacyjnym organizowanym przez spółkę z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca” lub „A Poland”) jest spółką należącą do grupy kapitałowej (dalej: Grupa), na czele której stoi spółka B Company, z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej (dalej: „Spółka amerykańska”, „B USA”), której akcje notowane są na Nowojorskiej Giełdzie Papierów Wartościowych.

Zasady Planu Motywacyjnego

W ramach Grupy funkcjonuje szereg form zachęt dla pracowników zawartych w Planie Motywacyjnym (dalej: Plan Motywacyjny), adresowanych do wybranych jej pracowników, w tym pracowników Wnioskodawcy. Organizatorem i administratorem Planu Motywacyjnego jest Spółka amerykańska. To ona podejmuje decyzje odnośnie organizacji kolejnych ich edycji, zasad ich funkcjonowania oraz wyboru pracowników, którzy otrzymują możliwość udziału w Planie Motywacyjnym.

Celem Planu Motywacyjnego jest zachęcenie wybranych pracowników Grupy do wysokiej efektywności i jakości pracy na rzecz Grupy, a także do udziału w działalności i zyskach Grupy poprzez posiadanie akcji w jednostce dominującej Grupy, tj. B USA.

Obecnie obowiązujący Plan Motywacyjny został wprowadzony uchwałą zgromadzenia wspólników B USA, dnia 10 stycznia 2018 roku. Uprzednio, wobec wybranych pracowników Grupy obowiązywał Plan Motywacyjny wprowadzony uchwałą zgromadzenia wspólników B USA w 2013 r. W ramach planu Motywacyjnego wyróżniono następujące programy przyznawania akcji lub powiązanych z akcjami form wynagradzania (opisane w dalszej części stanu faktycznego): Performance Phantom Stock Awards (dalej: „PPSA”), Restricted Stock Awards (dalej: „RSA”), Incentive Stock Options/Non-qualified Stock Options (dalej: „ISO”), Stock Appreciation Rights (dalej: SAR awards).

Uczestnicy analizowanego planu motywacyjnego są związani umową o pracę z A, nie są związani jakimkolwiek stosunkiem pracy, ani żadnym innym podobnym stosunkiem prawnym ze spółką amerykańską, ich podstawową relacją z Grupą jest umowa o pracę z Wnioskodawcą, jej treść jednakże nie odnosi się w żaden sposób do uczestnictwa Uprawnionych w Planie Motywacyjnym i nie wynika z niej, gdyż Plan Motywacyjny prowadzony jest przez B USA.

Zarówno samo przydzielenie akcji, jak również regulamin dotyczący ich przyznawania jest zawarty w odpowiednich dokumentach dotyczących planu motywacyjnego oraz porozumieniu z B USA, otrzymywanym od B USA przez Uczestników. Koszty związane z funkcjonowaniem programów w części przypadającej na Uprawnionych, którzy są pracownikami Spółki są ponoszone przez Spółkę amerykańską, a następnie refakturowane na Spółkę Polską, z wyjątkiem kosztów PPSA, które są wypłacane w gotówce bezpośrednio z budżetu polskiej spółki, nie są refakturowane na spółkę amerykańską.

Programy obowiązujące polskich Uczestników Planu Motywacyjnego.

Plan Motywacyjny zakłada przyznanie wybranym pracownikom spółek należących do Grupy określonej liczby jednostek uczestnictwa, które w przypadku spełnienia określonych warunków będą mieli prawo w przyszłości zrealizować. Jednostki nie są notowane na giełdzie i są niezbywalne. W konsekwencji, do momentu, w którym uprawnieni będą mieli możliwość ich realizacji – oddalonego w czasie od momentu przyznania jednostek – uprawnieni nie odnoszą realnych korzyści (po ich stronie nie pojawia się żadne przysporzenie) z tytułu uzyskania jednostek. Co więcej nie ma gwarancji, że taka korzyść kiedykolwiek zostanie uzyskana.

W momencie realizacji Jednostek Uprawnieni mogą uzyskać (w zależności od programu) faktyczne akcje, kwotę wypłaconą w pieniądzu odpowiadającą liczbie otrzymanych hipotetycznych / fantomowych akcji, bądź świadczenie mieszane. Płatność gotówkowa jest płatna w walucie lokalnej, przeliczonej według średniego kursu NBP z poprzedniego dnia roboczego daty realizacji jednostek. Jednostki mają zasadniczo charakter niezbywalny i warunkowy.

Uczestnicy w praktyce uzyskują dodatkowe świadczenia od B USA z tytułu uczestnictwa w Planie Motywacyjnym w następującej formie (do tych też form motywacyjnych jest ograniczony niniejszy wniosek o interpretację podatkową):

Performance Phantom Stock Awards (dalej: „PPSA”).

W ramach programu PPSA Uczestnicy otrzymują określoną liczbę jednostek w postaci akcji fantomowych określonych indywidualnie w zawieranym z B USA porozumieniu dotyczącym przyznania akcji fantomowych, zgodnie z treścią Planu Motywacyjnego.

W ramach programu PPSA każda jednostka, po nabyciu uprawnień, reprezentuje prawo do otrzymania wypłaty w gotówce o wartości jednej akcji zwykłej B USA w danym dniu wyceny. Uczestnicy otrzymujący akcje fantomowe nie są uprawnieni do otrzymania rzeczywistych akcji B USA i nie są traktowani jako akcjonariusze w odniesieniu do jakichkolwiek otrzymanych jednostek.

Realizacja PPSA oraz powiązana z nią wypłata gotówkowa jest uzależniona od spełnienia przez Uczestników określonych przez B USA warunków. Zasadniczo, wartość wypłaty gotówkowej może dodatkowo podlegać zwiększeniu / zmniejszeniu w oparciu o wskaźniki ekonomiczne dotyczące Grupy .

Restricted Stock Unit Awards (dalej: „RSUA”).

W ramach programu RSUA Uczestnicy otrzymują określoną liczbę jednostek w postaci akcji hipotetycznych określonych indywidualnie w zawieranym z B USA porozumieniu dotyczącym przyznania akcji hipotetycznych, zgodnie z treścią Planu Motywacyjnego. W ramach programu RSUA każda jednostka, po nabyciu uprawnień, reprezentuje prawo do otrzymania wypłaty w gotówce o wartości jednej akcji zwykłej B USA w danym dniu wyceny. Uczestnicy otrzymujący akcje hipotetyczne nie są uprawnieni do otrzymania rzeczywistych akcji B USA i nie są traktowani jako akcjonariusze w odniesieniu do jakichkolwiek otrzymanych jednostek.

Realizacja PPSA oraz powiązana z nią wypłata gotówkowa jest uzależniona od spełnienia przez Uczestników określonych przez B USA warunków. Zasadniczo, wartość wypłaty gotówkowej może dodatkowo podlegać zwiększeniu / zmniejszeniu w oparciu o wskaźniki ekonomiczne dotyczące Grupy. Przedmiotowe prawa mają charakter przyrzeczenia złożonego przez Spółkę amerykańską, zgodnie z którym po ziszczeniu się określonych warunków ustalonych przez tę spółkę, beneficjenci Planu Motywacyjnego będą mogli otrzymać w przyszłości wypłatę w gotówce.

Wnioskodawca chciałby również zaznaczyć, że we wcześniejszym stanie prawnym Spółka otrzymała interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 5 września 2014 r. (sygn. IBPBII/2/415-566/14-MZa), która wskazuje na brak obowiązków płatnika po stronie Spółki związanych z uczestnictwem Pracowników Spółki w poprzednim programie motywacyjnym B USA. Spółka, będąc jednak świadoma zmian stanu prawnego dotyczącego programów motywacyjnych, chciałaby potwierdzić poprawność swojego rozumienia obecnie obowiązujących przepisów w tym zakresie.

Wniosek zawierał braki formalne, w związku z tym organ podatkowy pismem z dnia 19 listopada 2018 r. wezwał Spółkę do ich uzupełnienia poprzez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego poprzez wyjaśnienie:

• Czy jednostki w postaci akcji fantomowych reprezentujące prawo do otrzymania wypłaty gotówkowej stanowią papier wartościowy, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

• Czy jednostki w postaci akcji hipotetycznych reprezentujące prawo do otrzymania wypłaty gotówkowej stanowią papier wartościowy, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub pochodny instrument finansowy rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

• Czy jednostki w postaci akcji fantomowych i akcji hipotetycznych pracownicy Spółki nabywają nieodpłatnie?

• Czy wypłata gotówkowa przez Spółkę w przypadku planu PPSA jest dokonywana w imieniu własnym Spółki, czy też w imieniu spółki amerykańskiej?

W stanowisku Spółki odnośnie zadanego pytania Spółka wskazała bowiem, że: „(…) Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że otrzymane przez Pracowników wypłaty gotówkowe od Spółki amerykańskiej, nie mają realnego związku ze stosunkiem pracy łączącym Uczestników i Wnioskodawcę. Podstawą do wypłat gotówkowych w przypadku Uczestników jest Porozumienie zawarte pomiędzy Uczestnikami a Spółką amerykańską, w oparciu o Plan Motywacyjny ustanowiony przez B USA. Skoro zatem przychód w postaci otrzymania wypłat gotówkowych od B USA (bądź też od B USA za pośrednictwem Spółki polskiej) nie pochodzi ze stosunku pracy, stąd również nie ma zastosowania w okolicznościach faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę art. 12 ust. 1 Ustawy PIT”.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 30 listopada 2018 r. (data wpływu 3 grudnia 2018 r.) wyjaśnił, że we wniosku z dnia 31 października 2018 r. nie była analizowana klasyfikacja programów akcji fantomowych (PPSA) i hipotetycznych (RSUA) w ramach Planu Motywacyjnego jako praw pochodnych, bądź pochodnych instrumentów finansowych ze względu na fakt, iż w opinii Wnioskodawcy, jest ona nieadekwatna do stanu faktycznego przedstawionego we Wniosku, jak również wtórna wobec dalszej analizy zmierzającej do rozpoznania kategorii przychodu dla Uczestników przedstawionej we Wniosku.

W odniesieniu do Planu Motywacyjnego będącego przedmiotem Wniosku, w obecnie obowiązującym stanie prawnym, zgodnie z informacjami posiadanymi przez Wnioskodawcę, intencją Spółki amerykańskiej nie było przyznawanie Uczestnikom praw pochodnych, w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1768 z późn. zm., dalej: ustawa o Obrocie), jak również pochodnych instrumentów finansowych w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm., dalej: ustawa o PIT) w tym w szczególności:

• opcji, kontraktów terminowych, swapów, umów forward na stopę procentową, oraz innych instrumentów pochodnych, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności, uprawnienie do emisji lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne, z wyłączeniem instrumentów pochodnych, o których mowa w art. 10 rozporządzenia 2017/565,

• opcji, kontraktów terminowych, swapów, umów forward na stopę procentową oraz innych instrumentów pochodnych, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,

• opcji, kontraktów terminowych, swapów oraz innych instrumentów pochodnych, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, pod warunkiem że są dopuszczone do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi, z wyłączeniem produktów energetycznych będących przedmiotem obrotu hurtowego na OTF, które muszą być wykonywane przez dostawę,

• niedopuszczonych do obrotu w systemie obrotu instrumentami finansowymi opcji, kontraktów terminowych, swapów, umów forward oraz innych instrumentów pochodnych, których instrumentem bazowym jest towar i które mogą być wykonane przez dostawę, a które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,

• instrumentów pochodnych dotyczących przenoszenia ryzyka kredytowego,

• kontraktów na różnicę,

• opcji, kontraktów terminowych, swapów, umów forward dotyczących stóp procentowych oraz innych instrumentów pochodnych odnoszących się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także instrumenty pochodne, o których mowa w art. 8 rozporządzenia 2017/565, i inne, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.

Wnioskodawca podkreśla, iż zgodnie z posiadanymi informacjami, intencją Spółki amerykańskiej było przyznanie Uczestnikom systemu zachęt finansowych zmierzających do zwiększenia efektywności i jakości pracy Uczestników na rzecz Grupy, a także do udziału w działalności i zyskach Grupy. Zgodnie z informacjami posiadanymi przez Wnioskodawcę nie była intencją Spółki amerykańskiej emisja praw pochodnych, bądź też pochodnych instrumentów finansowych dla Uczestników, a przyznane przez Spółkę amerykańską programy w ramach Planu Motywacyjnego nie mają charakteru praw pochodnych bądź pochodnych instrumentów finansowych.

Takie podejście Wnioskodawcy jest również oparte na tezach Naczelnego Sądu Administracyjnego, przykładowo zawartych w następujących, prawomocnych wyrokach:

Wyrok NSA z dnia 15 września 2016 r., II FSK 1008/14

„Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że umowa zawarta pomiędzy Spółką a jej prezesem dotyczy dodatkowego wynagrodzenia, którego wysokość uzależniono od wartości księgowej Spółki, jednakże samo to uzależnienie, tożsame z uzależnieniem ceny akcji wirtualnych od ceny akcji Spółki, nie czyni z akcji wirtualnych pochodnych instrumentów finansowych. Aby instrument finansowy mógł być przedmiotem jakiegokolwiek obrotu, musi być zmaterializowany, czyli musi istnieć. Tymczasem instrument w postaci akcji wirtualnych nie istnieje; jest to bowiem coś wirtualnego, coś, czego nie ma. Akcje wirtualne nie mają bowiem odzwierciedlenia w kapitale Spółki, nie dają ich posiadaczowi żadnych praw udziałowych, w tym prawa głosu na zgromadzeniu akcjonariuszy; nie występują również w obrocie. Ich nazwa jest wyłącznie sztucznym tworem, potrzebnym do ustalenia tytułu, z jakiego wypłacone będzie wynagrodzenie prezesa. Akcje te nie stanowią więc pochodnego instrumentu finansowego, o którym mowa w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi. Jakkolwiek w obrocie funkcjonują także instrumenty nierzeczywiste, rozliczane przez różnice między ceną umowną a ceną rzeczywistą instrumentu bazowego, jednakże również instrumenty nierzeczywiste zostały dopuszczone do obrotu publicznego w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, podczas gdy akcje wirtualne skarżącej zostały stworzone wyłącznie na potrzeby umowy zawartej z jej prezesem i oferowane wyłącznie tej jednej osobie. Skoro nie stanowią pochodnego instrumentu finansowego w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 u.o.i.f, nie mogą także stanowić pochodnego instrumentu finansowego w rozumieniu art. 5a pkt 13 u.p.d.o.f.”

Wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2014 r., II FSK 324/12

„Sąd wskazał, że w obrocie funkcjonują instrumenty rzeczywiste – rozliczane poprzez fizyczną dostawę instrumentu bazowego oraz instrumenty nierzeczywiste – rozliczane poprzez różnice między ceną umowną a ceną rzeczywistą instrumentu bazowego, a więc de facto do ich wykonania konieczne jest istnienie jedynie wskaźnika, sposobu obliczenia ceny rozliczenia oraz daty rozliczenia, a nie ich zmaterializowanie. Z powyższego jednoznacznie wynika jednak, że są to instrumenty będące przedmiotem publicznego obrotu, a więc dopuszczone do publicznego obrotu w świetle ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, a w przedmiotowej sprawie akcje wirtualne zostały stworzone na potrzeby tylko i wyłącznie zawartej między spółką a jej prezesem umowy – a więc nie istnieją w obrocie publicznym. Nie można wszak mówić o publicznym obrocie akcjami wirtualnymi w przypadku, gdy akcje oferowane są wyłącznie konkretnej osobie – prezesowi spółki. Nie mogą zatem stanowić pochodnego instrumentu finansowego w rozumieniu przepisów art. 2 ust. 1 pkt 2 u.o.i.f, a tym samym w związku z art. 5a pkt 13 u.p.d.o.f. – nie mogą stanowić pochodnego instrumentu finansowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”

W opinii Wnioskodawcy, sytuacja przedstawiona w powyższych prawomocnych wyrokach NSA jest analogiczna jak w obecnej sytuacji, dotyczącej obecnie obowiązującego Planu Motywacyjnego, przedstawionej w stanie faktycznym przez Wnioskodawcę.

Dlatego też, odpowiadając na pytania zadane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Wnioskodawca oświadcza, iż:

1. Jednostki w postaci akcji fantomowych reprezentujące prawo do otrzymania wypłaty gotówkowej nie stanowią papieru wartościowego, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy o Obrocie oraz nie stanowią pochodnego instrumentu finansowego w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o PIT.
2. Jednostki w postaci akcji hipotetycznych reprezentujące prawo do otrzymania wypłaty gotówkowej nie stanowią papieru wartościowego, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy o Obrocie oraz nie stanowią pochodnego instrumentu finansowego w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o PIT.
3. Jednostki w postaci akcji fantomowych i akcji hipotetycznych Uczestnicy nabywają nieodpłatnie.
4. Wypłata gotówkowa przez Spółkę w przypadku planu PPSA jest dokonywana w imieniu spółki amerykańskiej (a nie w imieniu własnym Spółki).

Pismem z dnia 18 grudnia 2018 r. organ podatkowy ponownie wezwał Spółkę do doprecyzowanie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego poprzez wyjaśnienie:

• Czy fakt dokonywania przez Spółkę wypłat gotówkowych pracownikom Spółki w imieniu spółki amerykańskiej w ramach Planu PPSA wynika z zawartych przez Spółkę ze spółką amerykańską porozumień (umów lub innych dokumentów)?

• Czy w związku z dokonywaną wypłatą w ramach Planu PPSA pracownicy Spółki mogą występować do Spółki z roszczeniem dotyczącym przedmiotowych wypłat, czy też do spółki amerykańskiej?

Pismem z dnia 3 stycznia 2019 r. (data wpływu 4 stycznia 2019 r.) Spółka doprecyzowała, że:

1. Fakt dokonywania przez Spółkę wypłat gotówkowych Uczestnikom w imieniu Spółki amerykańskiej, wynikających z programu akcji fantomowych PPSA w ramach Planu Motywacyjnego, wynika z zawartego przez Spółkę porozumienia ze Spółką amerykańską. Porozumienie zostało zawarte w formie ustnej pomiędzy członkami organów zarządzających Spółki i Spółki amerykańskiej.
2. Umowy uczestnictwa w programie PPSA, zawierane w formie pisemnej przez Uczestników ze Spółką amerykańską, nie dopuszczają występowania z jakimikolwiek roszczeniami z tytułu programu PPSA przez Uczestników. Zgodnie bowiem z treścią umowy, program PPSA ma charakter dobrowolny i uznaniowy oraz może zostać zmodyfikowany, zmieniony, zawieszony bądź zniesiony przez Spółkę amerykańską w każdym czasie. W związku z takim charakterem programu PPSA Uczestnik podpisując umowę uczestnictwa zobowiązuje się nie wnosić żadnych roszczeń dotyczących programu PPSA wobec żadnego podmiotu z Grupy z tytułu zawartej umowy uczestnictwa, w szczególności zatem nie może ich wnosić względem Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z realizacją wypłat gotówkowych w ramach Planu Motywacyjnego, określonych w oparciu o wartość jednostek akcji fantomowych (program PPSA) i hipotetycznych (program RSUA), przychód Uczestników powstanie w momencie otrzymania wypłat gotówkowych i będzie stanowił przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 Ustawy o PIT w związku z art. 10 ust. 4 Ustawy o PIT oraz czy w rezultacie na Spółce polskiej nie będą ciążyć obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów Ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z uczestnictwem w programach PPSA i RSUA, będących częścią Planu Motywacyjnego B USA, przychód Uczestników powstanie dopiero w momencie otrzymania wypłat, które powinny być zaklasyfikowane jako przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 Ustawy o PIT i w rezultacie na Spółce Polskiej nie będą ciążyć obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów Ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 800; dalej: Ordynacja podatkowa), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z cytowanym przepisem, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

-podatku, zaliczki lub raty.

Jednocześnie, zgodnie z zapisami Ustawy PIT art. 9 ust. 1, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów zawiera art. 10 Ustawy PIT. W ustępie pierwszym tego przepisu jako źródło przychodu wymieniono m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę (pkt 1).

Definicje przychodu natomiast znajdziemy w art. 11 ust. 1 Ustawy PIT, który stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Kwalifikacja źródła przychodu

Kwestie przychodów ze stosunku pracy szczegółowo reguluje art. 12 ust. 1 Ustawy PIT, który stanowi za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w momencie przyznania prawa do uczestnictwa w Programie nie powstanie przychód po stronie Uczestników. Na tym etapie wypłata gotówkowa od B USA nie jest ani postawiona do ich dyspozycji, ani przez nich otrzymana. Poprzez uczestnictwo w Planie Motywacyjnym Pracownik otrzymuje jedynie warunkowe prawo do otrzymania w przyszłości wypłaty gotówkowej od B USA opartej o wartość akcji Spółki amerykańskiej, liczbę posiadanych jednostek, jak również inne warunki wpływające na zmniejszenie bądź zwiększenie wartości wypłaty gotówkowej, uregulowane w porozumieniu pomiędzy Uczestnikiem a Spółką amerykańską.

Przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego, jako „stosunek pracy” jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej – nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania zostanie określony fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem, nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy. Przychód taki ocenić należy jako świadczenie otrzymane od podmiotu, z którym nie łączy go stosunek pracy.

Jak wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 kwietnia 2011 r. (sygn. akt II FSK 1410/10), z cytowanego przepisu wynika jednoznacznie, że stanowi on o przychodach z określonych stosunków prawnych, w tym o przychodach ze stosunku pracy. Prawodawca nie posłużył się sformułowaniami w rodzaju: „przychody związane ze stosunkiem pracy, towarzyszące stosunkowi pracy, osiągnięte przy okazji stosunku pracy”. Jeżeli więc uczestnicząc w określonym stosunku pracy osoba fizyczna osiągnie przychód pozostający w jakimś związku faktycznym z wykonywaniem pracy, ale niestanowiącym przychodu ze stosunku prawnego w postaci stosunku pracy, nie będzie to przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy PIT.

Co więcej, aby można mówić o przychodzie ze stosunku pracy określonym w art. 12 ust. 1 Ustawy PIT, otrzymane przez podatnika wartości pieniężne albo faktycznie otrzymane świadczenia w naturze muszą pozostawać w związku z wypełnieniem przez Pracownika obowiązków w ramach stosunku łączącego go z pracodawcą. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że powyższe warunki nie zostały spełnione, a wynika to z następujących przesłanek:

• nabycie prawa do uczestnictwa w Programie nie następuje w ramach stosunku pracy,

• pracownikom Spółki prawo uczestnictwa w Planie Motywacyjnym przyznaje odrębny pomiot, tj. Spółka amerykańska, który nie jest pracodawcą Uczestnika,

• warunki uczestnictwa w Programie nie stanowią elementu umowy o pracę Pracownika ani nie są zapisane w dokumentach wewnętrznych Spółki polskiej,

• wartość otrzymanych przez Uczestników wypłat gotówkowych nie jest częścią oraz nie wpływa na wysokość wynagrodzenia Uczestników ze stosunku pracy, jakie otrzymują oni od Wnioskodawcy,

• warunkiem niezbędnym do otrzymania akcji jest fakt nie tyle zatrudnienia w Spółce, co pozostawania zatrudnionym w jednej ze spółek Grupy,

• Wnioskodawca nie ma wpływu na kształt Programu, ani na liczbę przyznanych Pracownikom akcji,

• wysokość przychodu uzyskanego w związku z Programem jest niezależna od zakresu i rodzaju obowiązków wykonywanych w ramach stosunku pracy ze Spółką.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, bez znaczenia pozostanie także fakt, iż to Spółka będzie ponosiła ekonomiczny ciężar partycypowania Uczestników w Programie – fakt poniesienia kosztów finansowania programu przez jeden podmiot nie powinien powodować zmiany źródła przychodu na podstawie ustawy o PIT. Innymi słowy, sam fakt, iż Spółka ponosi koszty Programu w odniesieniu do związanych z nią stosunkiem pracy osób (w drodze refaktury) nie stanowi wystarczających podstaw do uznania, że ewentualne przychody z tytułu uczestnictwa w Programie pochodzą ze stosunku prawnego łączącego Spółkę z uprawnionymi do uczestnictwa w Programie pracownikami.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że otrzymane przez Pracowników wypłaty gotówkowe od Spółki amerykańskiej, nie mają realnego związku ze stosunkiem pracy łączącym Uczestników i Wnioskodawcę. Podstawą do wypłat gotówkowych w przypadku Uczestników jest Porozumienie zawarte pomiędzy Uczestnikami a Spółką amerykańską, w oparciu o Plan Motywacyjny ustanowiony przez B USA. Skoro zatem przychód w postaci otrzymania wypłat gotówkowych od B USA (bądź też od B USA za pośrednictwem Spółki polskiej) nie pochodzi ze stosunku pracy, stąd również nie ma zastosowania w okolicznościach faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę art. 12 ust. 1 Ustawy PIT.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 9 Ustawy o PIT źródłami przychodów są inne źródła.

Jak wskazuje art. 20 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14.

Użyty przez ustawodawcę zwrot „w szczególności” pozwala stwierdzić, że wyliczenie zastosowane w tej jednostce redakcyjnej nie ma charakteru enumeratywnego i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż przychody wprost wymienione w przepisie art. 20 ust. 1 Ustawy PIT.

Co za tym idzie, w przypadku otrzymania świadczenia przez uczestników Programu w związku z udziałem w nich, takie przysporzenie majątkowe należy zakwalifikować jako przychód z tzw. „innych źródeł”, o których mowa w art. 20 wyżej wymienionej ustawy, ponieważ przychody te będą otrzymane przez Uczestników od podmiotu, z którym nie łączy ich stosunek pracy (tj. od Spółki amerykańskiej).

Stosownie do art. 31 Ustawy PIT osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Ponadto, zgodnie z art. 38 ust. 1 Ustawy PIT płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35 Ustawy PIT, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. la.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 Ustawy PIT w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Na podstawie analizy przedstawionej powyżej należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania wypłat świadczeń przez ten podmiot kwalifikowanych zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy PIT jako przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Zgodnie natomiast z analizą przedstawioną powyżej, a tym samym stanowiskiem Wnioskodawcy, przychody osiągane przez Uczestników mają charakter przychodów z tzw. innych źródeł, zdefiniowanych w art. 20 ustawy o PIT. Zatem na Spółce, jako pracodawcy, nie będą ciążyć jakiekolwiek obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 Ustawy PIT w zakresie deklarowania oraz rozliczania dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych dochodów wynikających z udziału Pracowników w Programie.

Powyższe podejście Wnioskodawcy zostało potwierdzone przez Krajową Informację Skarbową w podobnych stanach faktycznych w następujących interpretacjach indywidualnych wydanych na gruncie znowelizowanych przepisów ustawy o PIT:

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 maja 2018 r., sygn. 0112-KDIL3-1.4011.126.2018.3.KF,

• Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 maja 2018 r., sygn. 0112-KDIL3-3.4011.66.2018.4.DS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia, pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

-podatku, zaliczki lub raty.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 42a cytowanej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

• określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

• określenie kategorii przychodów (dochodów), w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązkach płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) – uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

W szczególności, w odniesieniu do powołanego art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadającego status płatnika podatku „zakładom pracy”, należy podkreślić, że przepis ten dotyczy:

• przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy uzyskiwanych od zakładów pracy oraz

• zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy.

Analiza treści ww. przepisu wymaga wskazania, że ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu przychodami (z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Jak wynika z wyżej zacytowanego art. 12 ust. 1 ustawy, ustawodawca nie ogranicza omawianego pojęcia do wynagrodzenia za pracę, a wskazany przez niego katalog rodzajów przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych zawarty w powołanym przepisie ma charakter przykładowego wyliczenia (świadczy o tym użyte sformułowanie „w szczególności”).

O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy. Nie ma natomiast znaczenia, z jakiego źródła pracodawca pokrywa wypłatę danych świadczeń dla pracowników – czy pokrywa wypłatę tych świadczeń bezpośrednio ze środków własnych, czy pośrednio poprzez zapewnienie wypłaty świadczeń ze źródeł bezpośrednio z pracodawcą niezwiązanych.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W analizowanej sprawie wątpliwości Spółki budzi kwestia ciążących na Spółce obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych z uczestnictwem pracowników Spółki w programie motywacyjnym organizowanym i administrowanym przez spółkę z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

W pierwszej kolejności należy rozważyć, czy pracownicy Wnioskodawcy otrzymujący nieodpłatnie, niezbywalne warunkowe jednostki w postaci akcji fantomowych, reprezentujące prawo do otrzymania wypłaty w gotówce o wartości jednej akcji zwykłej spółki amerykańskiej oraz jednostki w postaci akcji hipotetycznych uprawniające do otrzymania wypłaty w gotówce o wartości jednej akcji zwykłej spółki amerykańskiej, uzyskują świadczenie od spółki z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki, tj. organizatora Planów, czy też od Wnioskodawcy będącego pracodawcą.

Jak wynika z treści wniosku i jego uzupełnienia, pracownicy Spółki otrzymują od Organizatora Planów, tj. spółki amerykańskiej niezbywalne, warunkowe prawa o charakterze przyrzeczenia złożonego przez spółkę amerykańską, które nie stanowią papieru wartościowego, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b) ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz pochodnego instrumentu finansowego w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka amerykańska podejmuje decyzje odnośnie zasad funkcjonowania Planów oraz dokonuje wyboru pracowników, którzy otrzymują możliwość udziału w Planie. Pracownicy Spółki uczestniczący w Planie nie są związani jakimkolwiek stosunkiem pracy, ani żadnym innym stosunkiem prawnym ze spółką amerykańską. Treść umowy o pracę zawarta ze Spółką również nie odnosi się w żaden sposób do uczestnictwa pracowników w Planie i z niej nie wynika. Umowy uczestnictwa w programie PPSA nie dopuszczają występowania z jakimikolwiek roszczeniami z tytułu programu przez Uczestników. Podpisując umowę uczestnictwa Uczestnik zobowiązuje się nie wnosić żadnych roszczeń dotyczących programu PPSA wobec żadnego podmiotu z Grupy, w szczególności względem Spółki. Koszty związane z funkcjonowaniem Planów, w części przypadającej na uczestników będących pracownikami Spółki są ponoszone przez spółkę amerykańską, a następnie refakturowane na Spółkę. W przypadku akcji fantomowych, które są wypłacane w gotówce bezpośrednio z budżetu Spółki i nie są refakturowane na spółkę amerykańską, wypłata dokonywana jest w imieniu spółki amerykańskiej. Fakt dokonywania przez Spółkę wypłat gotówkowych Uczestnikom w imieniu spółki amerykańskiej, wynika z zawartego przez Spółkę porozumienia ze Spółką amerykańską.

W związku z tak nakreślonym stanem faktycznym należy uznać, że w momencie przyznania przez spółkę amerykańską w ramach poszczególnych Planów Uczestnikom niezbywalnych, warunkowych jednostek uczestnictwa, po stronie pracowników Spółki nie powstaje przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na tym etapie pracownik otrzymuje bowiem jedynie warunkowe prawo do otrzymania w przyszłości wypłaty gotówkowej od spółki amerykańskiej opartej o wartość akcji tej spółki, co zostało uregulowane w porozumieniu zawartym pomiędzy Uczestnikami a spółką amerykańską.

Pracownicy Spółki otrzymują nieodpłatnie od podmiotu trzeciego (spółki amerykańskiej) jednostki uprawniające do wypłat gotówkowych, do których nie mają zastosowania uregulowania zawarte w art. 10 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu ustawy obowiązującym od 1 stycznia 2018 r., ponieważ przedmiotowe jednostki nie stanowią papierów wartościowych ani pochodnych instrumentów finansowy, o których mowa w tym przepisie.

Wypłaty gotówkowe dokonywane przez spółkę amerykańską, również za pośrednictwem polskiej Spółki nie stanowią dla pracowników Spółki przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy, a tym samym na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika w rozumieniu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychody pracowników Spółki z tytułu wypłat gotówkowych w ramach realizacji postanowień przedmiotowych Planów należy na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zakwalifikować jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać bowiem należy, że wypłata gotówkowa, uzyskana w następstwie nieodpłatnego nabycia niezbywalnych, warunkowych jednostek od podmiotu zagranicznego, stanowi świadczenie od podmiotu trzeciego, tj. spółki amerykańskiej.

Uzyskany przez pracowników Spółki przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy powstaje w dniu otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym przedmiotowych wypłat, który podlega uwzględnieniu w stosownym zeznaniu podatkowym składanym przez podatnika o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym, w termin do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym został osiągnięty przedmiotowy przychód, zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na Spółce, jako podmiocie dokonującym przedmiotowych wypłat gotówkowych w imieniu organizatora przedmiotowych Planów, tj. spółki amerykańskiej nie ciążą obowiązki informacyjne związane z otrzymaniem przez pracowników Spółki wypłat gotówkowych od podmiotu zagranicznego, dotyczące sporządzenia i przesłania informacji PIT-8C, wynikające z treści art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe

Ponadto, odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego ora z wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego – wskazać należy, że orzeczenie to dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołany wyrok dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/