Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 02-01-2019 r. – 0112-KDIL3-3.4011.342.2018.2.DS

Dotyczy: możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów przez nauczycieli akademickich

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 14 listopada 2018 r. (data wpływu 14 listopada 2018 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Akademia) jest wojskową – publiczną uczelnią akademicką.

Akademia poprzez swoich nauczycieli akademickich (pracownicy cywilni i żołnierze pełniący zawodową służbę wojskową w Akademii) prowadzi w ramach własnej działalności statutowej działalność dydaktyczną, szkoleniową, naukową, badawczą, badawczo-rozwojową, naukowo-dydaktyczną.

Art. 116 ust. 7 ustawy z dnia 20.07.2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym nauce (dalej: USTAWA 2.0) stanowi, że wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191 i 1293).

W związku z art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy z dnia 26.07.2018 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: USTAWA PIT), który stanowi w brzmieniu od 1.10.2018 r., że przepis ust. 9 pkt 3 USTAWY PIT stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej, Akademia ma prawo określić koszt uzyskania przychodu w wysokości 50% uzyskanego przychodu dla ww. nauczycieli akademickich od ich całości wynagrodzenia zasadniczego (50% koszty uzyskania przychodu dla całości – 100% wynagrodzenia zasadniczego) bez konieczności prowadzenia ewidencji utworów ani określania jaka część wynagrodzenia zasadniczego jest wypłacana za korzystanie z praw autorskich.

Ponadto komunikat Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 8.06.2018 r. ogłoszony m.in. na serwisie internetowym MNiSW informuje: „W nawiązaniu do Komunikatu z dnia 25 maja br. «Koszty uzyskania przychodu – MNiSW za jednolitymi zasadami», Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego informuje, że w uzgodnieniu z Ministerstwem Finansów zostało wypracowane rozwiązanie prawne, usuwające wszelkie wątpliwości co do możliwości stosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów w zakresie wynagradzania pracowników uczelni zatrudnionych na stanowiskach nauczycieli akademickich. Powyższe rozwiązanie polega na doprecyzowaniu w przepisach procedowanej ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, iż wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Stosowny przepis zostanie zgłoszony w trakcie drugiego czytania projektu ustawy”.

Wnioskodawca uzupełnił powyższy opis sprawy odpowiadając na tak zadane pytania Organu:

1. Czy nauczyciele akademiccy wykonujący działalność twórczą w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przeniosą na Wnioskodawcę prawa autorskie, bądź w inny sposób tymi prawami rozporządzają?Nauczyciele akademiccy (żołnierze pełniący służbę w Akademii i pracownicy cywilni Akademii) przeniosą (dokonają rozporządzenia) na Akademię autorskie prawa majątkowe do utworów powstałych w ramach stosunku pracy/służby w Akademii na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
2. Czy z umów o pracę wynika, że nastąpi takie przeniesienie praw na Wnioskodawcę lub rozporządzanie tymi prawami?Z umowy o pracę (pracownicy cywilni) oraz ze stosunku służbowego (żołnierze pełniący służbę w Akademii) nie wynika odrębne, od postanowień art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zobowiązanie pracownika/żołnierza do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Akademię, do utworów powstałych w ramach stosunku pracy/służby.
3. Czy umowy o pracę zawarte z nauczycielami akademickimi przewidują inne obowiązki niestanowiące działalności twórczej, np. zadania administracyjne, organizacyjne, zarządcze techniczne, itp.?Zakres obowiązków pracowniczych/służbowych nauczycieli akademickich Akademii (dot. to pracowników cywilnych i żołnierzy) zawiera całość obowiązków pracowniczych/służbowych niezbędnych do wykonywania obowiązków nauczyciela akademickiego, w tym w szczególności mogą to być zadania organizacyjne, zarządcze, administracyjne. Akademia z ostrożności zwraca uwagę, że zgodnie z art. 116 ust. 7 ustawy z dnia 20.07.2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. 2018 r., poz. 1191 i 1293). Zdaniem Akademii przepis ten nie różnicuje obowiązków na np. administracyjne i twórcze, tylko stanowi, że wszystkie obowiązki łącznie stanowią ww. działalność twórczą (art. 1 ust. 1 ww. ustawy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 116 ust. 7 ustawy z dnia 20.07.2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (dalej: USTAWA 2,0), który stanowi, że wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 i 1293), w związku z art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy z dnia 26.07.2018 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: USTAWA PIT), który stanowi w brzmieniu od 1.10.2018 r., że przepis ust. 9 pkt 3 USTAWY PIT stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej, Akademia ma prawo określić koszt uzyskania przychodu w wysokości 50% uzyskanego przychodu dla ww. nauczycieli akademickich od ich całości wynagrodzenia zasadniczego (50% koszty uzyskania przychodu dla całości – 100% wynagrodzenia zasadniczego) bez konieczności prowadzenia ewidencji utworów ani określania, jaka część wynagrodzenia zasadniczego jest wypłacana za korzystanie z praw autorskich?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z art. 116 ust. 7 ustawy z dnia 20.07.2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (dalej: USTAWA 20), który stanowi, że wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 i 1293), w związku z art. 22 ust. 9b pkt 8 ustawy z dnia 26.07.2018 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: USTAWA PIT), który stanowi w brzmieniu od 1.10.2018 r., że przepis ust. 9 pkt 3 USTAWY PIT stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo- dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej, Akademia ma prawo określić koszt uzyskania przychodu w wysokości 50% uzyskanego przychodu dla ww. nauczycieli akademickich od ich całości wynagrodzenia zasadniczego (50% koszty uzyskania przychodu dla całości – 100% wynagrodzenia zasadniczego) bez konieczności prowadzenia ewidencji utworów ani określania, jaka część wynagrodzenia zasadniczego jest wypłacana za korzystanie z praw autorskich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy: za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ww. ustawy).

Stosownie do art. 31 omawianej ustawy: osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przechodząc do kwestii kosztów uzyskania przychodów, to są one uregulowane w przepisach rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje – co do zasady – zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodu ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że: koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 9b tej ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2018 r.: przepis ust. 9 pkt 3 stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu:

1. działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa;
2. działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki;
3. produkcji audialnej i audiowizualnej;
4. działalności publicystycznej;
5. działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej;
6. działalności konserwatorskiej;
7. prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 i 1293), do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia;
8. działalności badawczo-rozwojowej, naukowej, naukowo-dydaktycznej, badawczej, badawczo-dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.

Powyższa regulacja tworzy zamknięty katalog działalności twórczych, do których można stosować 50% koszty uzyskania przychodów.

W świetle art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 22 ust. 10a tej ustawy: przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.

O zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje zatem fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za korzystanie z praw autorskich i pokrewnych (lub rozporządzania tymi prawami) do utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191, z późn. zm.).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ww. ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy: przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Stosownie do art. 1 ust. 2 ww. ustawy: w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne (art. 1 ust. 2¹ ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 3 i ust. 4 cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy: prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że: domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 116 ust. 7 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668): wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 i 1293).

Z postanowień ww. regulacji wynika, że wykonywanie obowiązków nauczyciela akademickiego stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze, o której mowa w art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim.

Norma ta nie stanowi jednak podstawy prawnej do stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia nauczyciela akademickiego, gdyż przesłanki do ich stosowania określa wyłącznie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z cytowanego już wcześniej przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 tej ustawy wynika, że dla zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów jest niezbędne:

• powstanie utworu w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim,
• uzyskanie przychodu z tytułu korzystania z praw autorskich lub rozporządzania tymi prawami.

Należy zatem podkreślić, że mimo zmian w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w części dotyczącej podniesienia o 100% limitu stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów (do 85.528 zł rocznie) oraz wskazania dziedzin o charakterze twórczym objętych 50% kosztami, zmianie nie uległa jednak generalna zasada, że 50% koszty mogą być stosowane wyłącznie do przychodów autorów uzyskanych z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami.

Podsumowując – aby możliwe było zastosowanie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów do wynagrodzenia związanego z rozporządzeniem prawami autorskimi, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

• praca wykonywana przez pracownika jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
• pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,
• przychody muszą być uzyskiwane z tych rodzajów działalności, o których mowa w art. 22 ust. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym prowadzonej na uczelni działalności dydaktycznej.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że jest wojskową – publiczną uczelnią akademicką. Wnioskodawca przez swoich nauczycieli akademickich (żołnierze pełniący służbę u Wnioskodawcy i pracownicy cywilni) prowadzi w ramach własnej działalności statutowej działalność dydaktyczną, szkoleniową, naukową, badawczą, badawczo-rozwojową, naukowo-dydaktyczną. Nauczyciele akademiccy przeniosą (dokonają rozporządzenia) na Wnioskodawcę autorskie prawa majątkowe do utworów powstałych w ramach stosunku pracy/służby na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast z umowy o pracę (pracownicy cywilni) oraz ze stosunku służbowego (żołnierze pełniący służbę u Wnioskodawcy) nie wynika odrębne, od postanowień art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zobowiązanie pracownika/żołnierza do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę do utworów powstałych w ramach stosunku pracy/służby. Jednocześnie zakres obowiązków pracowniczych/służbowych nauczycieli akademickich zawiera całość obowiązków pracowniczych/służbowych niezbędnych do wykonywania obowiązków nauczyciela akademickiego, w tym w szczególności mogą to być zadania organizacyjne, zarządcze, administracyjne. Wnioskodawca wyraźnie także podkreślił, że działalność nauczycieli akademickich jest działalnością twórczą w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, co potwierdza art. 116 ust. 7 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Zatem podwyższone koszty uzyskania przychodów można stosować, jeżeli powstał utwór w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz wypłacone zostało wynagrodzenie z tytułu korzystania z praw autorskich lub rozporządzania tymi prawami.

Istotne jest, aby faktycznie powstał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz aby nauczyciel akademicki uzyskał przychód z tytułu korzystania z przysługującego mu prawa autorskiego lub rozporządzania nim.

W związku z powyższym Wnioskodawca mógłby określić 50% koszty uzyskania przychodów nauczycieli akademickich od tej części wynagrodzenia, która dotyczy korzystania przez twórcę z praw autorskich bądź rozporządzania prawami do stworzonego utworu.

Ponieważ z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że nauczyciele akademiccy wykonują poza działalnością twórczą, również inne zadania (np. zadania organizacyjne, zarządcze, administracyjne) – uznano stanowisko Zainteresowanego za nieprawidłowe.

Należy również podkreślić, że przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena w kwestii uznania efektów pracy za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której: ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy – Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów, a tym samym do stwierdzenia, czy efektem pracy danej osoby jest powstanie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W sprawach interpretowania wskazanych przepisów ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawno-Legislacyjny.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 tej ustawy).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/