Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24-09-2018 r. – 0115-KDIT2-1.4011.266.2018.2.KK

Obowiązki płatnika w związku uczestnictwem jego pracowników w Programie Motywacyjnym organizowanym i zarządzanym przez spółkę matkę

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 4 września 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z uczestnictwem pracowników Spółki w programie akcjonariatu pracowniczego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest spółką należącą do francuskiej korporacji V., której akcje są notowane na giełdzie … (dalej: Grupa). Spółka zamierza zaoferować pracownikom możliwość udziału w programie akcjonariatu pracowniczego (dalej: Program).

Podmiotem wdrażającym Program jest V.F. (dalej: V.). V. jest spółką akcyjną z siedzibą we Francji, będącą jednostką dominującą (w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości) w stosunku do Wnioskodawcy.

Program ma zasięg ogólnoświatowy. W ramach Programu pracownicy Grupy oraz niektórych jej podmiotów zależnych, z siedzibą w innych niż Francja państwach (w tym pracownicy Wnioskodawcy), będą uprawnieni do zakupu akcji V. po preferencyjnych cenach oraz do otrzymania akcji bezpłatnych (po spełnieniu określonych warunków). Założenia Programu zostały przyjęte w drodze uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy V., które upoważniło jej zarząd do określenia szczegółowych warunków udziału pracowników i realizacji Programu.

Uczestnictwo pracowników Wnioskodawcy w Programie jest możliwe pod warunkiem spełnienia kilku warunków, w tym m.in. wykazania określonego stażu pracy. Akcje nabywane w ramach Programu będą nabywane z uwzględnieniem ustalonego w założeniach Programu dyskonta w stosunku do ich aktualnej wartości rynkowej. Wnioskodawca będzie podmiotem pośredniczącym w zakupie akcji w ten sposób, że pracownik dokona zapłaty za akcje na konto Wnioskodawcy, a Spółka przekaże zgromadzone w ten sposób środki na konto emitenta akcji. Alternatywnie, kwota należna z tytułu zapłaty za akcje może zostać przekazana emitentowi przez Spółkę w całości z góry i potrącona z wynagrodzenia pracownika w trzech miesięcznych ratach.

Nabyte przez pracowników akcje podlegają pięcioletniej blokadzie (dalej: Okres Blokady). W trakcie Okresu Blokady pracownik Wnioskodawcy nie może rozporządzać akcjami, chyba że zachodzą określone okoliczności (np. rozwiązanie umowy o pracę) – w takim przypadku inwestycja może zostać odblokowana odpowiednio wcześniej. W Okresie Blokady akcje będą przechowywane na rachunku papierów wartościowych prowadzonym przez jeden z francuskich banków. Pracownicy uczestniczący w Programie będą uprawnieni, pod pewnymi warunkami, do otrzymania dodatkowych akcji bezpłatnych. Przyznanie prawa do przyszłego otrzymania akcji bezpłatnych nastąpi w 2018 r., a otrzymanie akcji bezpłatnych po upływie około 5 lat (będzie to tzw. Okres Nabywania Uprawnień), po spełnieniu przez danego pracownika określonych warunków (m.in. w zakresie stażu pracy). W Okresie Nabywania Uprawnień pracownik nie będzie właścicielem akcji bezpłatnych. Po zakończeniu Okresu Nabywania Uprawnień akcje bezpłatne zostaną wydane na ten sam rachunek papierów wartościowych, na którym będą przechowywane akcje nabyte z dyskontem.

Po zakończeniu Okresu Blokady oraz po zakończeniu Okresu Nabywania Uprawnień pracownik będzie miał możliwość dokonania zbycia akcji – zarówno tych nabytych odpłatnie, z dyskontem, jak i otrzymanych nieodpłatnie. Dodatkowo, podczas trwania Programu pracownicy będą otrzymywali dywidendy.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazał:

• Celem Programu jest zmotywowanie pracowników do związania się z Wnioskodawcą oraz Grupą V. na dłuższy okres oraz umożliwienie im uczestnictwa w wynikach finansowych Grupy.
• Kryteria kwalifikacji do uczestnictwa w Programie, a tym samym również krąg osób uprawnionych docelowo do objęcia Programem został określony w uchwale walnego zgromadzenia akcjonariuszy V. oraz w przygotowanych przez zarząd francuskiej spółki szczegółowych warunkach realizacji Programu, w tym warunkach udziału w nim Pracowników. Warunki te (np. wymagany staż zatrudnienia) są przedstawiane każdej ze spółek z Grupy, a następnie osoba reprezentująca daną spółkę składa oświadczenie o przystąpieniu tej spółki do Programu. Takie oświadczenie zostało złożone także przez osoby upoważnione do reprezentowania Wnioskodawcy.
• Akcje będą nabywane z uwzględnieniem dyskonta w stosunku do ich wartości rynkowej. Tym samym będą one nabywane po cenie preferencyjnej.
• Rola Wnioskodawcy sprowadza się przede wszystkim do funkcji komunikacyjnych i informacyjnych w ramach Programu – Wnioskodawca przekazuje swoim pracownikom m.in. informacje o Programie i zasadach uczestnictwa, przygotowuje tłumaczenia dokumentów Programu na język polski itp. Decyzję o uczestnictwie podejmuje każdy z pracowników samodzielnie. Zgłoszenie do Programu może nastąpić w dwojaki sposób: pracownik może złożyć odpowiedni elektroniczny wniosek bezpośrednio za pośrednictwem specjalnej platformy internetowej lub alternatywnie – w przypadku np. braku dostępu do Internetu – uczestnik może również złożyć w dziale spraw pracowniczych Wnioskodawcy wniosek w formie papierowej, który następnie wprowadzany jest za wnioskującego pracownika przez pracownika działu HR z użyciem tej samej platformy internetowej. W pierwszym przypadku, a więc gdy wnioskujący pracownik sam wypełnia aplikację elektroniczną do Programu, Wnioskodawca nie podejmuje żadnych działań w tym zakresie. Podsumowując, można więc stwierdzić, że to zasadniczo pracownik sam przekazuje informacje o zamiarze uczestniczenia w Programie i spełnieniu wymaganych warunków (we wniosku pracownik oświadcza, że spełnia warunki uczestnictwa w Programie – w tym przede wszystkim staż pracy). Platforma jest administrowana przez bank, w którym prowadzone są rachunki inwestycyjne dla nabywanych przez pracowników w ramach Programu akcji.
• Według informacji otrzymanych od osób koordynujących Program na poziomie grupy V., Wnioskodawca nie zostanie obciążony ani kosztami funkcjonowania Programu ani kosztami uczestnictwa w Programie Jego pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy w opisanej jako zdarzenie przyszłe sytuacji Wnioskodawca pełni rolę płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do dochodów uzyskanych przez Jego pracowników w związku z nabyciem przez nich akcji po preferencyjnych cenach?
2. Czy w opisanej jako zdarzenie przyszłe sytuacji Wnioskodawca pełni rolę płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do dochodów uzyskanych przez Jego pracowników w związku z nieodpłatnym nabyciem przez nich akcji?
3. Czy w opisanej jako zdarzenie przyszłe sytuacji Wnioskodawca pełni rolę płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do dochodów uzyskanych przez Jego pracowników z tytułu dywidend?

Ad.1 i Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie nie powstaną po Jego stronie obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż dochody uzyskane przez Jego pracowników w związku z nabyciem przez nich akcji po preferencyjnych cenach oraz nieodpłatnym nabyciem akcji nie stanowią dochodów ze stosunku pracy, w przypadku których płatnikiem jest pracodawca.

Zgodnie z art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.; dalej ustawa o PDOF), przychody z realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, lub z pochodnych instrumentów finansowych, uzyskanych w następstwie objęcia lub nabycia tych praw jako świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie, są zaliczane do tego źródła przychodów, w ramach którego to świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie zostało uzyskane.

Jednocześnie, zgodnie z art. 24 ust. 11 ustawy o PDOF, jeżeli w wyniku realizacji programu motywacyjnego utworzonego przez pracodawcę (będącego spółką akcyjną) lub jednostkę (będącą spółką akcyjną) w stosunku do niego dominującą (w rozumieniu przepisów o rachunkowości), podatnik faktycznie obejmuje lub nabywa akcje tego pracodawcy lub akcje spółki w stosunku do niego dominującej, przychód z tego tytułu powstaje w momencie odpłatnego zbycia tych akcji.

Dla celów ustawy, przez program motywacyjny należy rozumieć system wynagradzania utworzony na podstawie uchwały walnego zgromadzenia przez pracodawcę lub spółkę akcyjną będącą jednostką w stosunku do niego dominującą, w wyniku którego osoby uprawnione do otrzymania świadczeń w ramach tego systemu wynagradzania bezpośrednio lub w wyniku realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych lub realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, lub realizacji innych praw majątkowych, nabywają prawo do faktycznego objęcia lub nabycia akcji spółki będącej ich pracodawcą lub jednostką w stosunku do niego dominującą (art. 24 ust. 11 b ustawy o PDOF).

Zasada ta dotyczy akcji spółek mających siedzibę na terytorium państwa, z którym Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe przepisy prowadzą do wniosku, że jeżeli dana osoba nabywa – nieodpłatnie lub po preferencyjnych cenach – w ramach programu spełniającego kryteria określone w ustawie o PDOF akcje swojego pracodawcy lub jednostki w stosunku do pracodawcy dominującej, to przepis art. 10 ust. 4 ustawy o PDOF nie będzie miał zastosowania nawet wtedy, jeśli nabycie akcji poprzedzone jest nabyciem praw, o których mowa w tym przepisie. W rezultacie po stronie nabywcy akcji nie powstanie w związku z tym nabyciem dochód ze stosunku pracy. Skoro zaś nie powstanie dochód ze stosunku pracy, to nie ma zastosowania przepis art. 31 ustawy o PDOF, a więc pracodawca nie pełni w stosunku do tego dochodu funkcji płatnika.

W sytuacji opisanej we wniosku pracownicy Wnioskodawcy nabywają – odpłatnie i nieodpłatnie – akcje spółki mającej siedzibę we Francji, czyli kraju, z którym Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ponadto:

1. nabycie/objęcie akcji następuje w wyniku realizacji Programu, który uzależnia nabycie akcji m.in. od stażu pracy, a więc jest programem motywującym pracowników do kontynuowania stosunku pracy z podmiotem z Grupy,
2. V. (spółka, której akcje są nabywane) jest jednostką dominującą w stosunku do Wnioskodawcy,
3. Program został utworzony na podstawie uchwały walnego zgromadzenia V..

Powyższe oznacza, że spełnione zostały wszystkie warunki określone w art. 24 ust. 11, 11b i 12a ustawy o PDOF, wobec czego nabycie akcji w ramach Programu nie skutkuje powstaniem po stronie pracowników Wnioskodawcy przychodu ze stosunku pracy na dzień nabycia akcji, a tym samym – powstaniem po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika PDOF z tym związanych.

Także dokonywanie przez pracowników Wnioskodawcy płatności w ratach za nabywane akcje nie będzie skutkowało powstaniem po ich stronie przychodu ze stosunku pracy, w przypadku którego płatnikiem byłby pracodawca. Przyjęty w Programie sposób rozliczenia zapłaty za akcje poprzez potrącenie z wynagrodzenia za trzy kolejne miesiące można w pewnym sensie porównać z nieoprocentowaną pożyczką, jednakże trudno uznać, że skutkuje to powstaniem po stronie pracownika przychodu z nieodpłatnych świadczeń.

Spółka nie jest podmiotem udzielającym pożyczek (czy oferującym kredytowanie w jakiejkolwiek innej formie), a określony w Programie sposób rozliczenia zapłaty za akcje jest możliwy do zastosowania w stosunku do każdego z pracowników uczestniczących w Programie. Można więc przyjąć, że tego rodzaju finansowanie stosowane w ramach Programu jest nieodpłatne ze swej natury, a skoro jest nieodpłatne z natury, nie może skutkować powstaniem przychodu z nieodpłatnych świadczeń, stanowiącego w tym przypadku przychód ze stosunku pracy. Tym samym, nie skutkuje także powstaniem obowiązków płatnika PDOF po stronie Wnioskodawcy. Podobne stanowisko w kwestii nieoprocentowanych pożyczek dla pracowników zaprezentowane zostało np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 grudnia 2013 r., nr IPTPB1/415-599/13-4/AP.

W rezultacie jedyny przychód, jaki powstaje po stronie pracowników Wnioskodawcy w związku z nabyciem akcji V. to przychód ze zbycia tych akcji. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychód ten należy zakwalifikować do przychodów z kapitałów pieniężnych, a nie przychodów ze stosunku pracy, gdyż zbycie akcji jest transakcją w zakresie rozporządzenia przez daną osobę jej majątkiem osobistym, a nie transakcją mającą swoje źródło w zawartej przez tę osobę umowie o pracę. Kwestie opodatkowania dochodu ze zbycia akcji reguluje zaś art. 30b ustawy o PDOF, zgodnie z jego treścią podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku od zbycia akcji jest podatnik, czyli w analizowanej sprawie pracownik Wnioskodawcy. W świetle powyższego należy uznać, że po stronie Wnioskodawcy nie powstaną w związku ze zbyciem przez pracowników akcji V. żadne obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ad. 3

W okresie posiadania akcji pracownicy Wnioskodawcy będą uzyskiwali przychody z dywidendy. Ponieważ podmiotem wypłacającym dywidendy będzie V. (to akcje tej spółki są tytułem do uzyskania dywidendy), a nie Spółka, nie będzie miał zastosowania przepis art. 41 ust. 4 ustawy o PDOF. Tym samym, po stronie Wnioskodawcy nie powstaną w związku z przedmiotową wypłatą żadne obowiązki płatnika PDOF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia, pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciąży obowiązek obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłami przychodów są kapitały pieniężne.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m.in. dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału.

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak stanowi art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

4a. (uchylony).

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

• określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz
• określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązku płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) – uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

W szczególności, w odniesieniu do powołanego art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadającego status płatnika podatku „zakładom pracy”, należy podkreślić, że przepis ten dotyczy:

• przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy uzyskiwanych od zakładów pracy oraz
• zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy.

Analiza treści ww. przepisu wymaga wskazania, że ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu przychodami (z zastrzeżeniem art. 14 – 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f ) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Jak wynika z wyżej zacytowanego art. 12 ust. 1 ustawy, ustawodawca nie ogranicza omawianego pojęcia do wynagrodzenia za pracę, a wskazany przez niego katalog rodzajów przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych zawarty w powołanym przepisie ma charakter przykładowego wyliczenia (świadczy o tym użyte sformułowanie „w szczególności”). O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy. Nie ma natomiast znaczenia, z jakiego źródła pracodawca pokrywa wypłatę danych świadczeń dla pracowników – czy pokrywa wypłatę tych świadczeń bezpośrednio ze środków własnych, czy pośrednio poprzez zapewnienie wypłaty świadczeń ze źródeł bezpośrednio z pracodawcą niezwiązanych.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Odnosząc się do obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uczestnictwa Jego pracowników w Programie motywacyjnym organizowanym przez francuską spółkę, należy rozważyć, czy pracownicy Wnioskodawcy otrzymują powyższe świadczenia od Wnioskodawcy, czy od innego podmiotu (spółki z siedzibą we Francji, będącej spółką dominującą w stosunku do Wnioskodawcy). Obowiązki płatnika po stronie Wnioskodawcy mogłyby bowiem powstać wyłącznie w odniesieniu do sytuacji udzielenia przez Wnioskodawcę świadczeń na rzecz pracowników.

Świadczeniami wymienionymi we wniosku, uzyskiwanymi przez pracowników Spółki w związku z uczestnictwem w Programie są:

• akcje spółki francuskiej nabyte po preferencyjnej cenie,
• akcje spółki francuskiej nabyte nieodpłatnie,
• wartość dywidend.

Jak wskazano we wniosku:

• podmiotem organizującym i administrującym programem motywacyjnym oraz przyznającym akcje pracownikom spółek z Grupy (w tym pracownikom Wnioskodawcy) jest spółka dominująca z siedzibą we Francji;
• pracownicy Spółki są objęci Programem na podstawie uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy spółki francuskiej;
• uprawnienie pracowników Wnioskodawcy do uzyskania akcji spółki dominującej jest związane z zatrudnieniem u Wnioskodawcy, jako spółki z Grupy;
• wszelkie warunki i kryteria uczestnictwa w Programie określa spółka francuska, natomiast Wnioskodawca nie bierze udziału w tym procesie;
• Wnioskodawca przekazuje spółce dominującej dane dotyczące pracowników uprawnionych do akcji;
• możliwość i zasady uczestnictwa w Programie nie wynikają z treści umów o pracę, regulaminów wynagradzania, ani innych regulaminów obowiązujących w Spółce, a dotyczących zasad wynagradzania pracowników.

W takiej sytuacji nie można stwierdzić, że świadczenia pracowników związane z uczestnictwem w Programie są przez nich uzyskiwane od Wnioskodawcy jako pracodawcy. Podmiotem przekazującym opisane świadczenia jest spółka dominująca z siedzibą we Francji, jako świadczeniodawca Programu i jednocześnie spółka, której akcje stają się własnością pracowników. W szczególności, przedstawione okoliczności faktyczne sprawy nie dają podstaw do uznania, że spółka z siedzibą we Francji, jako spółka dominująca realizuje na rzecz pracowników Wnioskodawcy świadczenia „zlecone”, „zorganizowane” przez Wnioskodawcę. Skoro Wnioskodawca nie jest podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz pracowników, po stronie Wnioskodawcy nie powstają obowiązki płatnika określone w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od kwalifikacji podatkowej opisanych świadczeń po stronie pracowników Wnioskodawcy, jako podatników.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego i powołane przepisy prawa podatkowego, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że dochody uzyskane przez Jego pracowników w związku z nabyciem przez nich odpłatnie (po preferencyjnych cenach) i nieodpłatnie akcji spółki francuskiej nie będą stanowiły dla nich przychodu ze stosunku pracy, a w konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, o których mowa w art. 31 ww. ustawy.

Natomiast w odniesieniu do dochodów z dywidend uzyskiwanych przez pracowników Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania przepis art. 41 ust. 4 ww. ustawy, gdyż podmiotem wypłacającym dywidendę będzie spółka francuska. Tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstaną żadne obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z uzyskiwaniem przez Jego pracowników przychodów z kapitałów pieniężnych.

Należy tym samym podkreślić, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia istnienia po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika określonych w art. 31 i art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z treścią sformułowanych pytań. Niniejsza interpretacja indywidualna nie rozstrzyga natomiast, czy uzyskiwane przez pracowników Wnioskodawcy świadczenia od Spółki Dominującej w związku z opisanym Programem powoduje po ich stronie obowiązki podatkowe, w szczególności nie rozstrzyga, czy uzyskane świadczenia są przychodami pracowników, w tym przychodami z określonych źródeł przychodów oraz o momencie ich uzyskania. Kwestie te nie są bowiem decydujące dla wyjaśnienia indywidualnej sprawy Wnioskodawcy jako podmiotu nie dokonującego opisanych świadczeń.

Ponadto wskazać również należy, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy tylko i wyłącznie w zakresie obowiązków płatnika ciążących na Wnioskodawcy w odniesieniu do zadanych pytań. Organ w niniejszej interpretacji nie odniósł się do kwestii kwoty należnej z tytułu zapłaty za akcje, przekazanej emitentowi przez Spółkę w całości z góry i potrąconej z wynagrodzenia pracownika w miesięcznych ratach, gdyż kwestie te nie były przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, kontroli celno-skarbowej. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/