Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 03-09-2018 r. – 0115-KDIT2-2.4011.290.2018.1.MM

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 10 lipca 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego oraz obowiązków płatnika w związku z realizacją przez Wnioskodawcę projektu współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Społecznego.

We wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca/S. złożył wniosek i uzyskał dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa X na lata 2014-2020 współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Osi priorytetowej 8 „Aktywni na rynku pracy” Działania 8.6 „Zdrowy i aktywny region” Poddziałania 8.6.1 „Wsparcie na rzecz wydłużenia aktywności zawodowej mieszkańców” z funduszy którego wsparciem zostaną objęte osoby zatrudnione w S. Tytuł projektu brzmi: „….”.

Projekt będzie finansowany w 85% z ww. Funduszu, 10% z budżetu państwa w formie dotacji celowej oraz 5% z wkładu własnego.

Beneficjentem projektu jest Wnioskodawca/S.. Projekt jest adresowany dla osób pracujących w S. narażonych na wystąpienie czynników negatywnych wpływających na stan zdrowia w miejscu pracy, szczególnie dla osób po 50 roku życia.

Wg. umowy o dofinansowanie uczestnikami projektu są osoby fizyczne lub podmioty bezpośrednio korzystające z interwencji Funduszu. Wsparcie jest kierowane do osób pracujących w S. niezależnie od rodzaju podpisanej umowy. Uczestnikami projektu będą pracownicy zatrudnieni na podstawie umów o pracę, na podstawie umów cywilnoprawnych tj. umów zleceń oraz umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych na podstawie prowadzonej działalności gospodarczej (tzw. kontraktu) pracujący na różnych stanowiskach pracy, którzy spełniają kryteria rekrutacji i zakwalifikują się do udziału w projekcie. Uczestnictwo w projekcie jest dobrowolne. Wsparciem zostanie objętych 150 uczestników. Czas realizacji projektu przypada od 2018 r. do 2020 r. Aktualnie trwają działania rekrutacyjne uczestników projektu. Wsparcie dla uczestników projektu będzie realizowane po zakończonym naborze.

Celem projektu jest wdrożenie rozwiązań przyczyniających się do eliminacji zidentyfikowanych zagrożeń dla zdrowia w środowisku pracy poprzez zapewnienie wsparcia indywidualnego i grupowego w zakresie dolegliwości narządu ruchu i stresu w pracy oraz poprawę warunków pracy. W ramach oferowanego wsparcia uczestnicy projektu otrzymają bezpłatnie:

• badania lekarskie w tym m.in. badanie krwi obejmujące morfologię, Vit. D, Wapń, TSH, FT3, FT4, Magnez, RTG kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, RTG stawu biodrowego, densytometrię ciała,
• konsultacje indywidualne m.in. ortopedyczne, neurologiczne, neurochirurgiczne, endokrynologiczne, psychologiczne,
• pakiet rehabilitacyjny zawierający masaże lecznicze bądź relaksacyjne,
• karnety na basen lub siłownię,
• szkolenia grupowe z zakresu ergonomii środowiska pracy oraz radzenia sobie ze stresem,
• zajęcia grupowe: aerobik wodny i zdrowy kręgosłup.

Uczestnicy projektu otrzymają również bezpłatnie plansze z ukazaną prawidłową postawą ciała przy wykonywaniu różnych czynności oraz materiały szkoleniowe długopisy i notesy.

W projekcie oszacowano koszty wsparcia w przeliczeniu na jednego uczestnika projektu w podziale na poszczególne rodzaje wsparcia.

Uczestnicy projektu/osoby pracujące w S. na podstawie różnych umów zakwalifikowani do projektu zobowiązani są do podpisania umowy uczestnictwa w projekcie, w której organizator/beneficjent projektu czyli S. zobowiązuje się do zrealizowania nieodpłatnie ww. form wsparcia na rzecz uczestników projektu.

Osoby zatrudnione/uczestnicy projektu w ramach podpisanej umowy zobowiązują się do systematycznego udziału w oferowanych formach wsparcia i zajęciach zgodnie z zaplanowanym harmonogramem oraz do dokumentowania swojej obecności każdorazowym podpisem na liście obecności.

S. ma wątpliwości czy nieodpłatne świadczenia przekazane pracownikom/osobom pracującym w S. powinien potraktować jak przychód od którego powinien naliczyć, pobrać i odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionej sytuacji S. – jako beneficjent projektu realizujący program, w którym uczestnikami projektu, czyli osobami fizycznymi korzystającymi z funduszy są pracownicy i osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych – może skorzystać ze zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy oferowane w projekcie formy wsparcia kierowane do osób pracujących w S. i jednocześnie korzystających z otrzymanych nieodpłatnych świadczeń, należy potraktować jako przychód ze stosunku pracy – w przypadku osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę (art. 12 ust. 1 updof) oraz przychód z działalności wykonywanej osobiście – w przypadku osób z którymi podpisane zostały umowy zlecenia (art. 13 pkt 8 updof), od którego w miesiącu otrzymania/korzystania przez pracownika/zleceniobiorcę z danego świadczenia S. powinien pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy oraz ująć ww. wartości w informacji o dochodach i pobranych zaliczkach PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro zwolnieniem na mocy art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęci są uczestnicy projektu, czyli osoby pracujące w S. i dla nich faktycznie kierowane są wszystkie formy wsparcia w ramach realizacji projektu współfinansowanego ze środków europejskich, to wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń przez korzystających niezależnie od rodzaju podpisanej umowy o świadczenie pracy, powinna być zwolniona z podatku. W ślad za tym, S. – jako płatnik – nie powinien od wartości otrzymanych przez uczestników nieodpłatnych świadczeń naliczać, pobierać i odprowadzać podatku dochodowego od osób fizycznych. W konsekwencji, S. nie ma również obowiązku wykazywać wartości nieodpłatnych świadczeń w informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2. W pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego – w zakresie pytania nr 2 – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji „nieodpłatnych świadczeń” przy interpretacji tego pojęcia odwołać się należy do jego słownikowego znaczenia. W związku z powyższym stwierdzić należy, zgodnie z Internetowym słownikiem języka polskiego, że świadczeniem nieodpłatnym jest świadczenie „niewymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (https://sjp.pwn.pl). W orzecznictwie sądowym przyjmuje się natomiast, że nieodpłatne świadczenie obejmuje nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów i zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodu jest:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
• działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając na uwadze wyżej przywołane uregulowania prawne należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa „w szczególności” co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Stosownie natomiast do art. 13 pkt 8 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

• z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, że przychodem zleceniobiorcy jest zatem nie tylko wynagrodzenie z tytułu zawartej umowy zlecenia, ale także inne świadczenia pieniężne, świadczenia nieodpłatne oraz świadczenia częściowo odpłatne otrzymywane w związku z ww. umową.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca/S. złożył wniosek i uzyskał dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa X na lata 2014-2020 współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Osi priorytetowej 8 „Aktywni na rynku pracy” Działania 8.6 „Zdrowy i aktywny region” Poddziałania 8.6.1 „Wsparcie na rzecz wydłużenia aktywności zawodowej mieszkańców” z funduszy którego wsparciem zostaną objęte osoby zatrudnione w S. Tytuł projektu brzmi: „…”.

Projekt będzie finansowany w 85% z w/w Funduszu, 10% z budżetu państwa w formie dotacji celowej oraz 5% z wkładu własnego.

Beneficjentem projektu jest Wnioskodawca/S.. Projekt jest adresowany dla osób pracujących w S. narażonych na wystąpienie czynników negatywnych wpływających na stan zdrowia w miejscu pracy, szczególnie dla osób po 50 roku życia.

Wg. umowy o dofinansowanie uczestnikami projektu są osoby fizyczne lub podmioty bezpośrednio korzystające z interwencji Funduszu. Wsparcie jest kierowane do osób pracujących w S. niezależnie od rodzaju podpisanej umowy. Uczestnikami projektu będą pracownicy zatrudnieni na podstawie umów o pracę, na podstawie umów cywilnoprawnych tj. umów zleceń oraz umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych na podstawie prowadzonej działalności gospodarczej (tzw. kontraktu) pracujący na różnych stanowiskach pracy, którzy spełniają kryteria rekrutacji i zakwalifikują się do udziału w projekcie. Uczestnictwo w projekcie jest dobrowolne. Wsparciem zostanie objętych 150 uczestników. Czas realizacji projektu przypada od 2018 r. do 2020 r. Aktualnie trwają działania rekrutacyjne uczestników projektu. Wsparcie dla uczestników projektu będzie realizowane po zakończonym naborze.

Celem projektu jest wdrożenie rozwiązań przyczyniających się do eliminacji zidentyfikowanych zagrożeń dla zdrowia w środowisku pracy poprzez zapewnienie wsparcia indywidualnego i grupowego w zakresie dolegliwości narządu ruchu i stresu w pracy oraz poprawę warunków pracy. W ramach oferowanego wsparcia uczestnicy projektu otrzymają bezpłatnie:

• badania lekarskie w tym m.in. badanie krwi obejmujące morfologię, Vit. D, Wapń, TSH, FT3, FT4, Magnez, RTG kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, RTG stawu biodrowego, densytometrię ciała,
• konsultacje indywidualne m.in. ortopedyczne, neurologiczne, neurochirurgiczne, endokrynologiczne, psychologiczne,
• pakiet rehabilitacyjny zawierający masaże lecznicze bądź relaksacyjne,
• karnety na basen lub siłownię,
• szkolenia grupowe z zakresu ergonomii środowiska pracy oraz radzenia sobie ze stresem,
• zajęcia grupowe: aerobik wodny i zdrowy kręgosłup.

Uczestnicy projektu otrzymają również bezpłatnie plansze z ukazaną prawidłową postawą ciała przy wykonywaniu różnych czynności oraz materiały szkoleniowe długopisy i notesy.

W projekcie oszacowano koszty wsparcia w przeliczeniu na jednego uczestnika projektu w podziale na poszczególne rodzaje wsparcia.

Uczestnicy projektu/osoby pracujące w S. na podstawie różnych umów zakwalifikowani do projektu zobowiązani są do podpisania umowy uczestnictwa w projekcie, w której organizator/beneficjent projektu czyli S. zobowiązuje się do zrealizowania nieodpłatnie ww. form wsparcia na rzecz uczestników projektu.

Osoby zatrudnione/uczestnicy projektu w ramach podpisanej umowy zobowiązują się do systematycznego udziału w oferowanych formach wsparcia i zajęciach zgodnie z zaplanowanym harmonogramem oraz do dokumentowania swojej obecności każdorazowym podpisem na liście obecności.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz zacytowane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wyjaśnić, że niewątpliwie pracownicy Wnioskodawcy oraz jego zleceniobiorcy uzyskają przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w sytuacji, gdy Wnioskodawca opłaci im badania lekarskie (w tym m.in. badania krwi obejmujące morfologię, Vit.D, Wapń, TSH, FT3, FT4, Magnez, RTG kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, RTG stawu biodrowego, densytometrii ciała), konsultacje indywidualne (m.in. ortopedyczne, neurologiczne, neurochirurgiczne, endokrynologiczne, psychologiczne), zajęcia grupowe typu: aerobik wodny i zdrowy kręgosłup, pakiet rehabilitacyjny zawierający masaże lecznicze bądź relaksacyjne i karnety na basen lub siłownię.

Przychód ten Wnioskodawca będzie zobowiązany doliczyć do przychodów pracownika ze stosunku pracy oraz do przychodów zleceniobiorcy z tytułu działalności wykonywanej osobiście.

Odnosząc się natomiast do kwestii finansowania przez Wnioskodawcę kosztów uczestnictwa w szkoleniach pracowników i zleceniobiorców z zakresu ergonomii środowiska pracy oraz radzenia sobie ze stresem wyjaśnić należy, że w sytuacji, gdy udział w szkoleniu nastawiony jest na poszerzenie indywidualnej wiedzy i umiejętności, pracownik/zleceniobiorca otrzymuje konkretne przysporzenie majątkowe, bowiem gdyby nie pokrycie tych wydatków przez pracodawcę/zleceniodawcę – pracownik/zleceniobiorca musiałby ponieść taki koszt z własnych środków.

W przypadku natomiast gdy pracownik/zleceniobiorca został zobowiązany, do uczestnictwa w konkretnych szkoleniach związanych z bieżącym wykonywaniem pracy, opłacenie takich szkoleń nie skutkuje powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń. W takiej sytuacji nie nastąpi bowiem żadne przysporzenie na rzecz osób uczestniczących w tych szkoleniach. Ponoszenie wydatków na pracowników/zleceniobiorców z tytułu szkoleń potrzebnych do wykonywania należycie pracy/umowy zlecenia, jest co do zasady, dokonywane w interesie samego podmiotu, który zatrudnia pracowników i zawiera umowy zlecenia, zwiększa bowiem efektywność pracy, przyczyniając się tym samym do wzrostu efektywności całej firmy. Zatem w przypadku, gdy pracownicy/zleceniobiorcy będą zobowiązani uczestniczyć w szkoleniach z zakresu ergonomii środowiska pracy oraz radzenia sobie ze stresem w ramach wykonywania swoich obowiązków Wnioskodawca nie ma obowiązku zaliczania ich wartości do przychodu pracownika ze stosunku pracy, zaś dla zleceniobiorcy – do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, a w konsekwencji obowiązku wykazywania wartości ww. szkoleń w informacjach PIT-11 i deklaracjach PIT-4R.

Odnosząc się natomiast do kwestii zastosowania zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do nieodpłatnych świadczeń, jakie Wnioskodawca będzie zapewniał swoim pracownikom i zleceniobiorcom, w związku z realizacją projektu „…” współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Społecznego wskazać należy, że zgodnie z powołanym przepisem wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

W ww. przepisie ustawodawca wskazał, że wolne od podatku są „środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu”. Z ww. sformułowania wynika zatem jednoznacznie, że przedmiotowym zwolnieniem – wbrew stanowisku Wnioskodawcy – nie są objęci uczestnicy projektu lecz środki finansowe przez nich otrzymane jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich. Ponadto z treści art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że aby zwolnienie przedmiotowe mogło być zastosowane środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu muszą stanowić pomoc udzieloną w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych – (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 2077) przez środki europejskie rozumie się środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 4 i 5a-5c.

Natomiast stosownie do art. 5 ust. 3 ww. ustawy, do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się:

1) środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rybackiego oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. a i b;2) niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), z wyłączeniem środków, o których mowa w pkt 5 lit. c i d:a) Norweskiego Mechanizmu Finansowego,b) Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego,c) Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy;3) środki przeznaczone na realizację programów przedakcesyjnych oraz Programu Środki Przejściowe;4) środki na realizację wspólnej polityki rolnej;5) środki przeznaczone na realizację:a) programów w ramach celu Europejska Współpraca Terytorialna,b) programów, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1638/2006 z dnia 24 października 2006 r. określającym przepisy ogólne w sprawie ustanowienia Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (Dz. Urz. UE L 310 z 09.11.2006, str. 1) oraz programów Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa,c) Norweskiego Mechanizmu Finansowego 2004-2009,d) Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego 2004-2009;5a) środki przeznaczone na realizację Inicjatywy na rzecz zatrudnienia ludzi młodych;5b) środki Europejskiego Funduszu Pomocy Najbardziej Potrzebującym;5c) środki pochodzące z instrumentu „Łącząc Europę”, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. ustanawiającym instrument „Łącząc Europę”, zmieniającym rozporządzenie (UE) nr 913/2010 oraz uchylającym rozporządzenia (WE) nr 680/2007 i (WE) nr 67/2010 (Dz. Urz. UE L 348 z 20.12.2013, str. 129, z późn. zm.);6) inne środki.

Uwzględniając powyższe, do środków europejskich zalicza się m.in. środki pochodzące z funduszy strukturalnych (w tym Europejskiego Funduszu Społecznego) – wymienione w art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy o finansach publicznych. Użyte w powyższym przepisie pojęcie „z udziałem środków europejskich” należy rozumieć, jako współfinansowanie pomocy z tych środków. Natomiast przez uczestników projektu, o których mowa w przywołanym wyżej przepisie, należy rozumieć osoby, dla których faktycznie przeznaczona jest pomoc udzielona w ramach projektu.

Analiza cytowanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że jego regulacją objęte są tylko i wyłącznie środki finansowe (czyli środki pieniężne), które otrzymuje uczestnik projektu, jako pomoc udzieloną w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich. Skoro przedmiotowym zwolnieniem objęte są świadczenia finansowe/pieniężne, to a contrario należy przyjąć, że zwolnienie to nie ma zastosowania do świadczeń innych niż pieniężne, tj. świadczeń nieodpłatnych, świadczeń częściowo odpłatnych oraz świadczeń rzeczowych, nawet wówczas, gdy zostaną otrzymane jako pomoc w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie o finansach publicznych.

Mając na uwadze opisane zdarzenie przyszłe oraz zacytowane powyżej przepisy stwierdzić należy, że nieodpłatne świadczenia, w formie wsparcia, które otrzymają od Wnioskodawcy jego pracownicy i zleceniobiorcy w ramach projektu współfinansowanego z Europejskiego Funduszu Społecznego nie będą objęte zwolnieniem przedmiotowym wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym – w sytuacji, gdy w przedmiotowej sprawie nie będą również spełnione przesłanki wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów – na Wnioskodawcy (jako płatniku) – będzie ciążył obowiązek doliczenia do przychodu/dochodu pracownika i zleceniobiorcy wartości otrzymanego nieodpłatnego świadczenia, oraz naliczenia zaliczek na podatek dochodowy, o których mowa odpowiednio w 31 i 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przekazania ich – stosownie do art. 38 ust. 1 i art. 42 ust. 1 – w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym je pobrano na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby S. wykonuje swoje zadania, a w konsekwencji na Wnioskodawcy będzie ciążył również obowiązek wykazania ww. świadczeń w informacji PIT-11 oraz deklaracji PIT-4R.

Zgodnie bowiem z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast w myśl art. 38 ust. 1 tej ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (art. 38 ust. 1a ustawy).

W myśl art. 39 ust. 1 tej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Stosownie natomiast do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Na podstawie art. 42 ust. 1a ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 42 ust. 2 pkt 1) tej ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 2 – należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/