Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23-07-2018 r. – 0115-KDIT2-2.4011.243.2018.1.HD

Obowiązki organizatora i koordynatora wspólnej działalności socjalnej związane z obsługą środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 16 lipca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków związanych z obsługą środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W myśl art. 9 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych pomiędzy Wnioskodawcą – Urzędem Gminy a dwoma gminnymi jednostkami organizacyjnymi: Gminną Biblioteką Publiczną i Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej zawarto umowę cywilnoprawną o prowadzeniu Wspólnej Działalności Socjalnej.

Podstawą funkcjonowania Wspólnej Działalności Socjalnej jest zawarta umowa pomiędzy pracodawcami z dnia 31 grudnia 2010 r., Regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (Zarządzenie Wójta Gminy z dnia 7 kwietnia 2014 r.) oraz ustawa o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Strony umowy, tj. pracodawcy ustanowili Urząd Gminy organizatorem i koordynatorem Wspólnej Działalności Socjalnej. Dodatkowo pracodawcy udzielili pełnomocnictwa koordynatorowi i wyrazili zgodę na podpisywanie wszelkich dyspozycji pieniężnych dotyczących środków zgromadzonych na rachunku bankowym. Koordynator dokonuje wypłat dla pracowników i prowadzi ewidencję księgową wypłaconych świadczeń.

Koszty związane z prowadzeniem „wspólnego” rachunku bankowego ponosi Urząd Gminy. W ramach połączonego Funduszu pracodawcy naliczają odpis na ZFŚS corocznie i przekazują środki na wyodrębniony rachunek bankowy. Wspólna Działalność Socjalna polega na:

• otwarciu jednego wydzielonego rachunku bankowego;
• ustaleniu osób uprawnionych u każdego z pracodawców do korzystania ze Wspólnej Działalności Socjalnej;
• ustaleniu zasad i warunków, jakie muszą spełniać pracodawcy ubiegający się o przyznanie pomocy ze Wspólnej Działalności Socjalnej;
• określeniu rodzajów pomocy i wydatków, jakie będą finansowane lub dofinansowane;
• określeniu zasad składania i rozpatrywania wniosków oraz przyznawania i wypłaty tej pomocy.

Wspólna działalność socjalna polega na działaniu zgodnym z ustawą, umową, obowiązującym regulaminem oraz rocznym planem rzeczowo-finansowym (limit funduszu). Plan rzeczowo-finansowy funduszu corocznie opracowuje Komisja Socjalna po zatwierdzeniu przez Wójta Gminy w terminie do dnia 31 marca danego roku. Wszyscy pracownicy podmiotów podejmujących wspólną działalność socjalną, niezależnie od wkładu Funduszu Socjalnego przez poszczególnych pracodawców, korzystają z tej pomocy na takich samych zasadach. Regulamin określa zasady i warunki korzystania ze świadczeń finansowanych z Funduszu, zasady przyznawania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej. Podstawowymi kryteriami przyznawania pomocy socjalnej pracownikom oraz ustalania ich wysokości w ramach Wspólnej Działalności Socjalnej pracodawców są: sytuacja życiowa, rodzinna i materialna.

Środki Funduszu wykorzystywane są na dofinansowanie do różnych form wypoczynku, imprez kulturalno-oświatowych i sportowo-rekreacyjnych, imprez okolicznościowych i innych świadczeń, np.: pomoc rzeczową lub finansową dla osób dotkniętych wypadkami losowymi lub znajdujących się w szczególności w ciężkiej sytuacji materialnej i życiowej.

W celu uzyskania świadczenia uprawniona osoba zobowiązana jest do złożenia oświadczenia informującego o uzyskanym przychodzie na jednego członka rodziny (według ustalonego wzoru) do dnia 30 kwietna danego roku. Wszelkie zmiany sytuacji rodzinnej czy materialnej wymagają złożenia ponownego oświadczenia. Komisja Socjalna (złożona z przedstawicieli załogi) opiniuje wnioski osób uprawnionych o udzielenie świadczeń z Funduszu i przedstawia je Wójtowi Gminy do zatwierdzenia. Następnie zatwierdzony protokół z posiedzenia Komisji Socjalnej wraz z wykazem osób uprawnionych do danego świadczenia trafia do pracownika referatu finansowego Urzędu Gminy celem realizacji.

Pracownikom organizatora funduszu jest dokonywana wypłata po uwzględnieniu zwolnień z art. 21 ust. 1 pkt 26, 67 i 67a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wyliczeniu i potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Osobom uprawnionym do korzystania z Funduszu, nie będącym pracownikami Urzędu Gminy, pracownik sporządzający listę dokonuje wypłaty świadczenia w kwocie brutto na ich osobiste konta bez uwzględnienia zwolnień z ww. ustawy. Następnie koordynator Funduszu przekazuje kserokopię list wypłat poszczególnym jednostkom – Gminnej Bibliotece Publicznej i Gminnemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej celem prawidłowego ustalenia przychodu pracownika, od którego zobowiązani są naliczyć zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego według siedziby płatnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od świadczeń wypłaconych pracownikom poszczególnych gminnych jednostek organizacyjnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, Urząd Gminy nie jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od świadczeń wypłaconych pracownikom poszczególnych gminnych jednostek organizacyjnych. Płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z ramach świadczeń wypłaconych przez Urząd Gminy w ramach Wspólnej Polityki Socjalnej na rzecz uprawnionych pracowników dwóch gminnych jednostek organizacyjnych jest pracodawca – rozumiany jako zakład pracy osoby uprawnionej, tj. Gminna Biblioteka Publiczna i Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej.

Artykuł 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy potwierdza, iż pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

W nawiązaniu do z treści art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W związku z wyżej wskazanymi przepisami Urząd Gminy, dokonując wypłat świadczeń pracownikom, nie wchodzi w prawa i obowiązki ww. gminnych jednostek organizacyjnych i nie jest zatem dla nich zakładem pracy. Obowiązku płatnika nie można przenieść na inny podmiot na podstawie umowy cywilnoprawnej. Tak więc Urząd Gminy jest pracodawcą w stosunku do własnych pracowników, a poszczególne jednostki organizacyjne – Gminna Biblioteka Publiczna oraz Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w stosunku do zatrudnionych u nich pracowników.

W nawiązaniu do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane „zakładami pracy”, są obowiązane, jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Z treści tego przepisu wynika, że płatnikiem podatku dochodowego od przychodów uzyskiwanych przez podatników ze stosunku pracy jest podmiot zatrudniający tego podatnika, tj. pracodawca, nazwany przez ustawodawcę „zakładem pracy”.

W myśl przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższych przepisów wynika, że do przychodów ze stosunku pracy zalicza się wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracownika w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą.

Konkludując, wymienione gminne jednostki organizacyjne, jako pracodawcy, mają obowiązek otrzymane przez pracowników świadczenia socjalne dodać do przychodu, pobrać zaliczkę na podatek dochodowy i przekazać do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczkę, na rachunek urzędu skarbowego według miejsca zamieszkania płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stosownie do treści art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Z wniosku wynika, że pomiędzy Wnioskodawcą (Urząd Gminy) a dwoma gminnymi jednostkami organizacyjnymi: Gminną Biblioteką Publiczną i Gminnym Ośrodkiem Pomocy Społecznej – na podstawie art. 9 ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych – zawarto umowę cywilnoprawną o prowadzeniu Wspólnej Działalności Socjalnej. Podstawą funkcjonowania Wspólnej Działalności Socjalnej jest zawarta umowa pomiędzy pracodawcami z dnia 31 grudnia 2010 r., Regulamin Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (Zarządzenie Wójta Gminy z dnia 7 kwietnia 2014 r.) oraz ustawa o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych. Strony umowy, tj. pracodawcy ustanowili Urząd Gminy organizatorem i koordynatorem Wspólnej Działalności Socjalnej. Dodatkowo pracodawcy udzielili pełnomocnictwa koordynatorowi i wyrazili zgodę na podpisywanie wszelkich dyspozycji pieniężnych dotyczących środków zgromadzonych na rachunku bankowym. Koordynator dokonuje wypłat dla pracowników i prowadzi ewidencję księgową wypłaconych świadczeń. Koszty związane z prowadzeniem „wspólnego” rachunku bankowego ponosi Urząd Gminy. W ramach połączonego Funduszu pracodawcy naliczają odpis na ZFŚS corocznie i przekazują środki na wyodrębniony rachunek bankowy. Wspólna Działalność Socjalna polega na: otwarciu jednego wydzielonego rachunku bankowego; ustaleniu osób uprawnionych u każdego z pracodawców do korzystania ze Wspólnej Działalności Socjalnej; ustaleniu zasad i warunków, jakie muszą spełniać pracodawcy ubiegający się o przyznanie pomocy ze Wspólnej Działalności Socjalnej; określeniu rodzajów pomocy i wydatków, jakie będą finansowane lub dofinansowane; określeniu zasad składania i rozpatrywania wniosków oraz przyznawania i wypłaty tej pomocy. Wspólna działalność socjalna polega na działaniu zgodnym z ustawą, umową, obowiązującym regulaminem oraz rocznym planem rzeczowo-finansowym (limit funduszu). Plan rzeczowo-finansowy funduszu corocznie opracowuje Komisja Socjalna po zatwierdzeniu przez Wójta Gminy w terminie do dnia 31 marca danego roku. Wszyscy pracownicy podmiotów podejmujących wspólną działalność socjalną, niezależnie od wkładu Funduszu Socjalnego przez poszczególnych pracodawców, korzystają z tej pomocy na takich samych zasadach. Regulamin określa zasady i warunki korzystania ze świadczeń finansowanych z Funduszu, zasady przyznawania środków Funduszu na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej. Podstawowymi kryteriami przyznawania pomocy socjalnej pracownikom oraz ustalania ich wysokości w ramach Wspólnej Działalności Socjalnej pracodawców są: sytuacja życiowa, rodzinna i materialna. Środki Funduszu wykorzystywane są na dofinansowanie do różnych form wypoczynku, imprez kulturalno-oświatowych i sportowo-rekreacyjnych, imprez okolicznościowych i innych świadczeń, np.: pomoc rzeczową lub finansową dla osób dotkniętych wypadkami losowymi lub znajdujących się w szczególności w ciężkiej sytuacji materialnej i życiowej. W celu uzyskania świadczenia uprawniona osoba zobowiązana jest do złożenia oświadczenia informującego o uzyskanym przychodzie na jednego członka rodziny (według ustalonego wzoru) do dnia 30 kwietna danego roku. Wszelkie zmiany sytuacji rodzinnej czy materialnej wymagają złożenia ponownego oświadczenia. Komisja Socjalna (złożona z przedstawicieli załogi) opiniuje wnioski osób uprawnionych o udzielenie świadczeń z Funduszu i przedstawia je Wójtowi Gminy do zatwierdzenia. Następnie zatwierdzony protokół z posiedzenia Komisji Socjalnej wraz z wykazem osób uprawnionych do danego świadczenia trafia do pracownika referatu finansowego Urzędu Gminy celem realizacji. Pracownikom organizatora funduszu jest dokonywana wypłata po uwzględnieniu zwolnień z art. 21 ust. 1 pkt 26, 67 i 67a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wyliczeniu i potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Osobom uprawnionym do korzystania z Funduszu, nie będącym pracownikami Urzędu Gminy, pracownik sporządzający listę dokonuje wypłaty świadczenia w kwocie brutto na ich osobiste konta bez uwzględnienia zwolnień z ww. ustawy. Następnie koordynator Funduszu przekazuje kserokopię list wypłat poszczególnym jednostkom – Gminnej Bibliotece Publicznej i Gminnemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej celem prawidłowego ustalenia przychodu pracownika, od którego zobowiązani są naliczyć zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego według siedziby płatnika.

Zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zasady gospodarowania środkami tego funduszu określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2191, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy pracodawcy mogą prowadzić wspólną działalność socjalną na warunkach określonych w umowie, która zgodnie z ust. 3 tego przepisu określa w szczególności przedmiot wspólnej działalności, zasady jej prowadzenia, sposób rozliczeń oraz tryb wypowiedzenia i rozwiązania umowy. Umowa może także określać warunki odstąpienia od jej stosowania oraz odpowiedzialność stron z tego tytułu. Środki funduszu winny być gromadzone na odrębnym rachunku bankowym, co wynika z art. 12 cytowanej ustawy.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych ustawa określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej „Funduszem”, i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.

Stosownie natomiast do treści art. 2 pkt 5 tej ustawy – osoby uprawnione do korzystania z Funduszu to pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści – byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Jak zatem wynika z treści powyższych przepisów środki zgromadzone na zakładowym funduszu świadczeń socjalnych przeznaczane są na świadczenia m.in. dla obecnych i byłych pracowników, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Na podstawie art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 917, z późn. zm.) pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

Uwzględniając powyższe zauważyć należy, że prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu może przyznać pracownikom tylko pracodawca. Zatem w efekcie podmiotem dokonującym tych świadczeń (wypłacającym) nie jest Wnioskodawca lecz jest nim obecny lub były pracodawca. On też – zgodnie z treścią art. 8 Ordynacji podatkowej – w powiązaniu z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest płatnikiem podatku dochodowego.

W przedstawionej we wniosku sytuacji podmiotem uprawnionym do przyznawania i wypłacania świadczeń pracownikom poszczególnych jednostek nie jest Wnioskodawca lecz poszczególne gminne jednostki organizacyjne. Co prawda, w świetle postanowień umowy, Wnioskodawca jako Koordynator prowadzi obsługę Wspólnej Działalności Socjalnej, w tym administracyjne czynności w postaci przekazania świadczenia osobom uprawnionym – pracownikom poszczególnych jednostek tworzących Wspólną Działalność Socjalną, nie jest to jednak przesłanka wystarczająca do uznania, iż Wnioskodawca jako Koordynator staje się z tego tytułu płatnikiem podatku dochodowego. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie dopuszczają bowiem możliwości scedowania na podstawie umowy obowiązków płatnika na inny podmiot. Płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu świadczeń dokonywanych na rzecz osób uprawnionych w ramach prowadzenia wspólnej działalności socjalnej będzie zawsze pracodawca rozumiany jako zakład pracy osoby uprawnionej. W związku z tym Wnioskodawca, jako Koordynator, nie jest podmiotem właściwym do pełnienia obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu świadczeń przekazanych na rzecz pracowników niebędących w stosunku pracy z Wnioskodawcą. Tym samym Wnioskodawca będzie płatnikiem podatku dochodowego od świadczeń wypłaconych tylko swoim pracownikom, a od wypłat dokonanych pracownikom poszczególnych gminnych jednostek organizacyjnych płatnikiem będzie każda z tych jednostek, czyli Gminna Biblioteka Publiczna i Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej – w stosunku do własnych pracowników.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/