Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 02-07-2018 r. – 0114-KDIP3-2.4011.333.2018.1.MZ

Należy stwierdzić, że w przypadku otrzymania przez pracownika dofinansowania do Kart MultiSport ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, świadczenie to będzie przychodem pracownika ze stosunku pracy. Przy czym, przychód ten (kwota ta obejmuje wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymanych w skali całego roku podatkowego), będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 1000 zł w roku podatkowym, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy.

UZASADNIENIE

W dniu 6 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez pracowników dofinansowania do Kart MultiSport ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 4 kwietnia 2018 roku C. w W. wprowadziło możliwość korzystania przez pracowników w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych z usług z zakresu sportu i rekreacji. W tym celu placówka podpisała umowę z firmą na świadczenie usług na rzecz swoich pracowników. W ramach tej umowy firma dostarczyła tzw. Karty MultiSport.

Karta ta daje pracownikowi możliwość wstępu do obiektów sportowo-rekreacyjnych takich jak: basen, lodowisko, ścianka wspinaczkowa, korty do squash, sauny, siłowni, groty solnej oraz udziału w zajęciach m.in.: aqua aerobic, joga, sztuki walki, taniec, zajęcia fitness itp. w wybranych ośrodkach na terenie kraju. Dofinansowanie świadczeń socjalnych dla pracownika ze środków ZFŚS następuje według kryterium socjalnego. Pracownik może w każdym momencie przystąpić do tego programu lub z niego zrezygnować.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane przez pracownika dofinansowanie do Kart MultiSport ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, dofinansowanie pracownikom świadczeń socjalnych o charakterze sportowo-rekreacyjnym tzw. Kart MultiSport ze środków ZFŚS korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł.

Jak wynika z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,

• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

• wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 1 000 zł.

Wg opinii Wnioskodawcy Karta MultiSport jest świadczeniem o charakterze rzeczowym, gdyż nie uprawnia jego posiadacza do wymiany na usługę lub towar, lecz umożliwia pracownikowi skorzystanie ze ściśle oznaczonego świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się stosunek pracy.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,

• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej.

Przy czym ze zwolnienia korzysta tylko wartość świadczenia w kwocie 1000 zł.

Podkreślenia wymaga, że użyte w tym przepisie sformułowanie „sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych” oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych, uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2191, z późn. zm.) działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową;

Biorąc pod uwagę, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rzeczy”, ani też pojęcia „świadczenia rzeczowego” dla ich ustalenia należy odwołać się do definicji zawartej w innych aktach prawnych.

Definicję rzeczy wprowadza ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.). Zgodnie z art. 45 tejże ustawy rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Uwzględniając powyższą definicję, materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe, mają np.: bilety wstępu do kina, teatru, karnety na basen, siłownię, fitness, paczki świąteczne. Karnety (karty) takie, które uznaje się za rodzaj abonamentu nie uprawniają bowiem posiadacza do ich wymiany na usługę lub towar, lecz umożliwiają mu skorzystanie ze ściśle oznaczonego świadczenia.

Z wniosku wynika, że od dnia 4 kwietnia 2018 roku Wnioskodawca wprowadził możliwość korzystania przez pracowników w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych z usług z zakresu sportu i rekreacji. W tym celu podpisał umowę z firmą na świadczenie usług na rzecz swoich pracowników. W ramach tej umowy firma dostarczyła tzw. Karty MultiSport. Karta ta daje pracownikowi możliwość wstępu do obiektów sportowo-rekreacyjnych takich jak: basen, lodowisko, ścianka wspinaczkowa, korty do squash, sauny, siłowni, groty solnej oraz udziału w zajęciach m.in.: aqua aerobic, joga, sztuki walki, taniec, zajęcia fitness itp. w wybranych ośrodkach na terenie kraju. Dofinansowanie świadczeń socjalnych dla pracownika ze środków ZFŚS następuje według kryterium socjalnego. Pracownik może w każdym momencie przystąpić do tego programu lub z niego zrezygnować.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku otrzymania przez pracownika dofinansowania do Kart MultiSport ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, świadczenie to będzie przychodem pracownika ze stosunku pracy. Przy czym, przychód ten (kwota ta obejmuje wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymanych w skali całego roku podatkowego), będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 1000 zł w roku podatkowym, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/