Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13-04-2018 r. – 0114-KDIP3-2.4011.159.2018.1.MK

Dotyczy: skutków podatkowych przyznania świadczeń pracownikom z ZFŚS w postaci środków pieniężnych w formie kart przedpłaconych

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przyznania świadczeń pracownikom z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w postaci środków pieniężnych w formie kart przedpłaconych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca w związku z finansowaniem działalności socjalnej, planuje wręczyć pracownikom środki pieniężne. Zamiast przekazania ich w formie gotówkowej, Spółka zamierza zakupić karty przedpłacone „Karta Podarunkowa dla Dzieci” (dalej jako: „Karta przedpłacona”), które zostaną następnie zasilone środkami pieniężnymi. Środki pieniężne przeznaczone na zasilenie Kart przedpłaconych będą pochodzić z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, który Wnioskodawca zamierza utworzyć zgodnie z normami prawnymi określonymi w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 2191, ze zm., dalej jako: „Ustawa o ZFŚS”). Karty przedpłacone zasilone środkami pieniężnymi zostaną następnie przekazane pracownikom.

Karty przedpłacone będą emitowane przez Bank i oferowane Wnioskodawcy przez wyspecjalizowany podmiot zajmujący się dystrybucją świadczeń pozapłacowych. Karty przedpłacone będą działały w systemie MasterCard. Każda z Kart przedpłaconych posiada swój indywidualny numer oraz przypisany do niej kod PIN. Zasilenie Kart przedpłaconych środkami pieniężnymi przez Wnioskodawcę będzie polegało na przelaniu na rzecz wyspecjalizowanego podmiotu całkowitej kwoty zasilenia Kart przedpłaconych oraz przesłaniu specyfikacji z informacjami o numerach Kart przedpłaconych i kwotach, jakie mają być dostępne na danych Kartach przedpłaconych. Po odebraniu specyfikacji i otrzymaniu zapłaty od Wnioskodawcy, wyspecjalizowany podmiot wydający Karty zasili je środkami w żądanej wysokości.

Karty przedpłacone będą mogły być wykorzystywane przez pracowników Wnioskodawcy do dokonywania operacji bezgotówkowych, tj. płacenia za towary i usługi w punktach akceptujących płatności kartami działającymi w systemie MasterCard. Sieć punktów, w których będzie można dokonać płatności Kartą przedpłaconą, zostanie ograniczona do branż takich, jak np. sklepy z zabawkami, sklepy z obuwiem, sklepy z odzieżą dziecięcą i niemowlęcą, sklepy z grami, księgarnie, parki rozrywki, cukiernie czy kina, z zastosowaniem tzw. kodów MCC (eng. merchant category code – kod służący do klasyfikacji branż w systemie VISA/ MasterCard). Wynika to z faktu, że celem Wnioskodawcy jest, aby przekazywane pracownikom środki pieniężne były przeznaczone na realizację ściśle określonych celów.

Wnioskodawca nie zdecydował jeszcze, czy Karta przedpłacona będzie mogła być używana przez pracowników Wnioskodawcy do wypłacania środków pieniężnych z bankomatów. Specyfikacja techniczna Karty przedpłaconej dopuszcza taką możliwość, jednak na etapie ustaleń pomiędzy Wnioskodawcą a wyspecjalizowanym podmiotem wydającym Kartę przedpłaconą owa możliwość może zostać w razie potrzeby wyłączona.

Z umowy zawartej pomiędzy wyspecjalizowanym podmiotem udostępniającym Karty przedpłacone i podmiotem emitującym Karty przedpłacone (bankiem) wynika, iż Karty przedpłacone są kartami płatniczymi w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 2003, ze zm., dalej jako: „Prawo bankowe”). Spółka będzie przekazywać Karty przedpłacone wybranym pracownikom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy świadczenie otrzymane przez wybranych pracowników w postaci zasilenia Kart przedpłaconych środkami pieniężnymi powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie pieniężne i jako takie będzie mogło korzystać ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy PIT, a tym samym na Spółce nie będą ciążyły obowiązki poboru zaliczek na podatek dochodowy określone w art. 31 Ustawy PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie otrzymane przez wybranych pracowników w postaci zasilenia Kart przedpłaconych środkami pieniężnymi będzie zakwalifikowane jako świadczenie pieniężne i będzie stanowiło przychód ze stosunku pracy, jednak będzie mogło korzystać ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy PIT, a tym samym na Spółce nie będą ciążyły obowiązki poboru zaliczek na podatek dochodowy określone w art. 31 Ustawy PIT.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy PIT, wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W konsekwencji, aby przekazanie Karty przedpłaconej mogło korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

1. Karta przedpłacona powinna stanowić świadczenie pieniężne,
2. Karta przedpłacona powinna być sfinansowana ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,
3. Wartość Karty przedpłaconej (i ewentualnie innych świadczeń rzeczowych i pieniężnych) przekazanych pracownikowi nie może przekraczać w roku podatkowym kwoty 1000 zł,
4. Karta przedpłacona powinna być przekazana pracownikowi w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w Ustawie o ZFŚS.

Wnioskodawca nie odnosi się do kwestii, czy Karta przedpłacona jest bonem, talonem lub innym znakiem uprawniającym do jego wymiany na towary lub usługi, ponieważ zdaniem Wnioskodawcy przekazanie zasilonej środkami pieniężnymi Karty przedpłaconej jest świadczeniem pieniężnym, a w takiej sytuacji podobne rozważania są bezcelowe.

Warunek nr 1 – Karta przedpłacona powinna stanowić świadczenie pieniężne

Zgodnie z art. 2 pkt 15a ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r., poz. 2003, ze zm., dalej jako: „Ustawa o usługach płatniczych”) w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 4 Prawa bankowego, karta płatnicza to karta uprawniająca do wypłaty gotówki lub umożliwiająca złożenie zlecenia płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego, akceptowana przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu środków, w tym karta płatnicza w rozumieniu art. 2 pkt 15 rozporządzenia (UE) 2015/751.

Odnosząc powyższą normę prawną do przedstawionego wcześniej zdarzenia przyszłego, należy zauważyć, że skoro Karty przedpłacone będą mogły być wykorzystywane przez pracowników Wnioskodawcy do dokonywania operacji bezgotówkowych, tj. płacenia za towary i usługi w punktach akceptujących płatności kartami działającymi w systemie MasterCard, to oznacza to spełnienie przesłanki umożliwienia złożenia zlecenia płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego i akceptowanego przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu środków.

Pomiędzy dwiema przesłankami uznania karty za płatniczą został umieszczony spójnik „lub”. Jego użycie oznacza, że karta może zostać uznana za kartę płatniczą zarówno wtedy, kiedy są spełnione obie przesłanki jednocześnie, jak i wtedy, kiedy zachodzi wyłącznie jedna z nich. Mając to na uwadze, spełnienie przesłanki możliwości dokonywania wypłat gotówki za pomocą karty nie jest konieczne, bowiem spełniona jest przesłanka umożliwienia złożenia zlecenia płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego i akceptowanego przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu środków. Co za tym idzie, niezależnie od tego, czy ostateczna decyzja Wnioskodawcy dopuści możliwość dokonywania wypłat z bankomatów przy pomocy Kart przedpłaconych, Karty przedpłacone emitowane przez Bank i działające w systemie MasterCard powinno zostać uznane za karty płatnicze w rozumieniu Prawa bankowego.

Zgodnie zaś z art. 2 pkt 21a Ustawy o usługach płatniczych w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 5 Prawa bankowego, jako pieniądz elektroniczny rozumie się wartość pieniężną przechowywaną elektronicznie, w tym magnetycznie, wydawaną, z obowiązkiem jej wykupu, w celu dokonywania transakcji płatniczych, akceptowaną przez podmioty inne niż wyłącznie wydawca pieniądza elektronicznego.

Jeśli więc Kartę przedpłaconą można uznać za kartę płatniczą w rozumieniu Prawa bankowego, to jednocześnie spełnione są wszystkie przesłanki, aby środki pieniężne przekazane za jej pośrednictwem mogły być traktowane jako pieniądz elektroniczny.

Wobec tego, zasadnym jest stwierdzenie, że pierwszy warunek skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy PIT jest spełniony, bowiem Karta przedpłacona będąca kartą płatniczą zasilona środkami pieniężnymi spełniającymi warunki uznania za pieniądz elektroniczny, stanowi świadczenie pieniężne.

Warunek nr 2 – Karta Przedpłacona powinna być sfinansowana ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wydatki związane z nabyciem Kart przedpłaconych są finansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych utworzonego przez Wnioskodawcę na podstawie przepisów Ustawy o ZFŚS.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że drugi warunek skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy PIT również jest spełniony.

Warunek nr 3 – Wartość Karty przedpłaconej (i ewentualnie innych świadczeń rzeczowych i pieniężnych) przekazanych pracownikowi nie może przekraczać w roku podatkowym kwoty 1000 zł.

Zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych będzie miało zastosowanie do wartości Karty przedpłaconej, która (wraz z ewentualnymi innymi świadczeniami rzeczowymi i pieniężnymi przekazanymi pracownikom) nie przekracza – w odniesieniu do danego pracownika – w roku podatkowym kwoty 1000 zł, więc trzeci warunek skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 należy uznać za spełniony.

Warunek nr 4 – Karta przedpłacona powinna być przekazana pracownikowi w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w Ustawie o ZFŚS

Zgodnie z art. 2 pkt 1 Ustawy o ZFŚS, działalność socjalna powinna być rozumiana jako usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno- oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Jedną z form działalności socjalnej jest zatem udzielenie pomocy materialnej o charakterze finansowym, a za taką pomoc należy uznać przekazanie wybranym pracownikom Kart przedpłaconych przez Wnioskodawcę. Trzeba bowiem zauważyć, że przekazując Kartę przedpłaconą spółka de facto oddaje do dyspozycji pracownika określoną kwotę środków pieniężnych. Co za tym idzie, czwarty warunek skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 należy uznać za spełniony.

Mając na uwadze spełnienie wszystkich czterech warunków, skorzystanie ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 w sytuacji, w której Wnioskodawca przekaże wybranym pracownikom zasilone środkami pieniężnymi Karty przedpłacone wyemitowane przez Bank i działające w systemie MasterCard, będzie jak najbardziej uzasadnione.

Poprawność toku rozumowania Wnioskodawcy potwierdzają wydawane w odniesieniu do zbliżonych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych interpretacje prawa podatkowego, jak:

1. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 lutego 2012 r. (sygn. ILPB2/415-1111/11-3/AJ), w której organ stwierdził, że „Można zatem uznać, iż świadczenia w postaci Karty Upominkowej z wprowadzoną na nią wartością pieniężną mającą charakter pieniądza elektronicznego są świadczeniami pieniężnymi i nie należy utożsamiać ich z bonem, czy talonem lub też innym znakiem uprawniającym do wymiany na usługę, czy towar. (…) stwierdzić należy, że jeżeli przekazane pracownikom świadczenia pieniężne w postaci Kart Upominkowych będą realizowane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, to świadczenia te będą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (…)”,
2. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 kwietnia 2010 r. (sygn. ITPB2/415-90/10/ENB), w której organ podniósł, że: „uznać należy, że pracownicy otrzymali świadczenia pieniężne w postaci kart upominkowych przedpłaconych i po spełnieniu warunku w postaci sfinansowania tego świadczenia w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, świadczenia te mogą korzystać ze zwolnienia do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł”,
3. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 stycznia 2010 r. (sygn. IBPBII/1/415-826/09/BJ), w której organ stwierdził, że: „jeżeli w momencie zasilenia karty – środki pieniężne, które są przypisane tejże karcie stają się własnością pracownika, to przekazane na zasilenie tych kart środki finansowe można uznać za świadczenie pieniężne korzystające ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się stosunek pracy.

W myśl art. 12 ust. 1 cyt. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi;

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,

• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej.

Przy czym ze zwolnienia korzysta tylko wartość świadczenia w kwocie 1000 zł.

W związku z powyższym, zwolnieniem zawartym w ww. art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte są również otrzymane przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, świadczenia pieniężne z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2191, z późn. zm.) działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową;

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza utworzyć zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu socjalnym. Obecnie Wnioskodawca rozważa możliwość, w ramach prowadzonej działalności socjalnej, przekazania pracownikom środków pieniężnych pochodzących z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Zamiast przekazania ich w formie gotówkowej, Spółka zamierza zakupić karty przedpłacone „Karta Podarunkowa dla Dzieci, które zostaną następnie zasilone środkami pieniężnymi z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Karty przedpłacone zasilone środkami pieniężnymi zostaną następnie przekazane pracownikom. Pracownik Spółki będzie mógł płacić za towary i usługi w punktach akceptujących płatności kartami działającymi w systemie MasterCard. Sieć punktów, w których będzie można dokonać płatności Kartą przedpłaconą, zostanie ograniczona do branż takich, jak np. sklepy z zabawkami, sklepy z obuwiem, sklepy z odzieżą dziecięcą i niemowlęcą, sklepy z grami, księgarnie, parki rozrywki, cukiernie czy kina, z zastosowaniem tzw. kodów MCC. Wynika to z faktu, że celem Wnioskodawcy jest, aby przekazywane pracownikom środki pieniężne były przeznaczone na realizację ściśle określonych celów.

Zgodnie z art. 2 pkt 15a ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (t. j. Dz. U. z 2017 r., poz. 2003, ze zm., w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo bankowe (t j. Dz. U. z 2017, poz. 1876 z poźn. zm.), karta płatnicza to karta uprawniająca do wypłaty gotówki lub umożliwiająca złożenie zlecenia płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego, akceptowana przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu środków, w tym karta płatnicza w rozumieniu art. 2 pkt 15 rozporządzenia (UE) 2015/751.

Stosownie do art. 63 ust. 1 ustawy Prawo bankowe, rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych.

Na podstawie art. 63 ust. 3 pkt 4 Prawa bankowego rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności kartą płatniczą.

Karta przedpłacona to swoisty rodzaj karty płatniczej. Wydawana jest bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt. Rolą tych kart jest zapewnienie użytkownikowi karty (np. pracownikom) środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów) lub znaków legitymacyjnych. Z technicznego punktu widzenia karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej. Zatem kartę tę należy co do zasady uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku otrzymania przez pracownika karty przedpłaconej, zasilonej środkami pochodzącymi z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, przychód pracownika z tego tytułu będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 1000 zł w roku podatkowym, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT i w rezultacie, po stronie Wnioskodawcy nie powstaną obowiązki płatnika z tego tytułu, w tym obowiązek doliczenia wartości świadczenia do przychodu podatkowego danego pracownika oraz pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz przywołanych wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego – wskazać należy, iż orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14 na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 , 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach – (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z poźn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy)

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/