Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 10-04-2018 r. – 0114-KDIP3-2.4011.111.2018.2.JG1

Za prawidłowe należy zatem uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym pracownicy będący Członkami Drużyny (Zawodnicy) nie uzyskują przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania po stronie pracowników przychodu z tytułu finansowania przez pracodawcę aktywności sportowej pracowników związanej z promowaniem firmy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność w zakresie tramwajowej komunikacji zbiorowej.W Spółce na mocy regulacji wewnętrznej funkcjonuje zakładowa drużyna piłkarska (dalej: Drużyna) złożona z pracowników przedsiębiorstwa. Drużyna działa z inicjatywy Spółki w celu krzewienia zasad zdrowego stylu życia oraz rozwoju umiejętności piłkarskich pracowników Spółki, jak również pełni funkcje reprezentacyjne dla Spółki podczas wydarzeń piłkarskich, w tym turniejów organizowanych przez spółki komunikacyjne.

Drużynę prowadzi Trener zaakceptowany przez Zarząd Spółki. Trener jest pracownikiem Spółki, a obowiązki trenerskie wykonuje poza godzinami pracy na podstawie umowy zlecenia zawieranej na czas nieokreślony z miesięcznym wynagrodzeniem ryczałtowym w wysokości określanej decyzją Zarządu (ok. 1.500,00 zł brutto miesięcznie ). Szczegółowy zakres czynności Trenera jest określony w przedmiotowej umowie i obejmuje m in.:

• planowanie, prowadzenie oraz udział w treningach meczach i turniejach,

• prowadzenie selekcji zawodników do Drużyny,

• reprezentowanie członków Drużyny wobec Spółki,

• organizacja zajęć Drużyny (kontakty z zawodnikami, wynajem obiektów sportowych do treningów, organizację wyjazdów kadry na turnieje, zlecanie prania strojów piłkarskich oraz zakup sprzętu piłkarskiego, wody, wynajem autokaru),

• określenie zasad udziału w treningach i zachowania się członków Drużyny podczas meczów i turniejów, po zasięgnięciu opinii kapitana Drużyny,

• opisywanie faktur i rachunków dotyczących wydatków Drużyny.

Członkami Drużyny (Zawodnikami) mogą być wyłącznie pracownicy aktualnie zatrudnieni w Spółce. Członkowie Drużyny wybierają kapitana Drużyny, który reprezentuje Członków Drużyny w relacjach z Trenerem oraz w razie potrzeby ze Spółką.

Udział Członków Drużyny w treningach, meczach oraz wyjazdach na turnieje odbywa się poza ich godzinami pracy dobrowolnie w sposób zorganizowany przez Spółkę, aczkolwiek ograniczony w zakresie dostępności dla pracowników z uwagi na możliwości finansowe i osobowe Spółki, przede wszystkim na podstawie wyniku selekcji przeprowadzonej przez Trenera, jak również z uwzględnieniem wysokości budżetu przeznaczonego na ten cel przez Zarząd Spółki oraz prywatnych środków pieniężnych wpłacanych przez Zawodników do Trenera (dalej Składek). Członkowie Drużyny oraz Trener z tytułu udziału w zajęciach drużyny nie otrzymują diet ani delegacji. Czas pracy Członków Drużyny Spółka stara się w razie kolizji dopasowywać do potrzeb funkcjonowania Drużyny.

Każdy z Zawodników podlega ubezpieczeniu NNW oraz badaniom lekarskim wykonywanym raz na 6 miesięcy na własny koszt. Dopuszcza się sfinansowanie w/w ubezpieczenia i badań ze Składek wpłacanych przez danego Zawodnika.

Spółka finansuje zakup apteczki sportowej oraz jej uzupełniania (zakup leków i innych materiałów w celu doraźnej pomocy w razie urazu Zawodnika: kompresy lodowe, maści, plastry).

Spółka zapewnia do treningów: obiekt sportowy, opiekę trenera, wodę, znaczniki, piłki oraz w oficjalnych meczach niezbędny sprzęt i ubiór sportowy do piłki nożnej. Ubiór ma odpowiadać celowi godnego reprezentowania Spółki na zewnątrz. Ponadto Spółka zapewnia akcesoria trenerskie (tablica taktyczna, gwizdek, torby na piłki, etc.).

Spółka ponosi koszty udziału Drużyny w meczach lub turniejach do wysokości oferty przedstawionej Spółce przez organizatora rozgrywek, w tym koszty: zakwaterowania, posiłków zaplanowanych przez organizatora, opłat za udział Drużyny w ww. rozgrywkach oraz ewentualnie koszt zajęć odnowy biologicznej (basen, sauna). Spółka pokrywa koszty dojazdu Drużyny na turnieje poza A., w zakresie ograniczonym wysokością budżetu Drużyny.

Członkom Drużyny wydaje się sprzęt sportowy w postaci piłek, stroju piłkarskiego, znaczników, dresu/ortalionu, które stanowią własność Spółki. W przypadku, gdy Członek Drużyny nie zwróci pobranego sprzętu jest obciążany przez Spółkę jego równowartością – wartość ta potrącana jest z wynagrodzenia Członka Drużyny za zgodą podpisywaną w dniu rozpoczęcia treningów w ramach Drużyny.

Spółka zapewnia miejsce do przechowywania worka z piłkami, toreb z ubiorem sportowym oraz pozostałego sprzętu i i akcesoriów trenerskich zakupionych na użytek Drużyny.

Spółka ustala budżet Drużyny na rok kalendarzowy w określonej wysokości (np. w 2017 r. budżet ten wynosił 60 000,00,- PLN)

Ponadto niezależnie od przyznanego w/w budżetu Zawodnicy z własnych, prywatnych środków pieniężnych finansują potrzeby Drużyny niewymienione powyżej. Finansowanie to odbywa się poprzez wpłacanie stałych składek miesięcznych, gdy uczestniczyli w co najmniej dwóch treningach w miesiącu kalendarzowym (obecnie w wysokości 40,00,- PLN) oraz składek na turnieje (obecnie w wysokości 30,00,- PLN). Wpłaty te przyjmuje Trener. Składki mogą być przeznaczone przez Trenera na bieżące lub doraźne potrzeby Drużyny, które pozostają poza zakresem finansowania przez Spółkę (np. nieprzewidziane w ofercie organizatora dodatkowe posiłki podczas turniejów i meczów, napoje, owoce, dopłata za przedłużony lub dodatkowy trening, oświetlenie boiska, wszelkie wydatki Drużyny przekraczające roczny jej budżet). Dysponentem Składek jest Trener, po zasięgnięciu opinii kapitana Drużyny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na funkcjonowanie Drużyny stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów?
2. Czy składki miesięczne oraz składki na turnieje wpłacane przez Członków Drużyny (Zawodników) do Trenera podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych przez Spółkę?
3. Czy składki miesięczne oraz składki na turnieje wpłacane przez Członków Drużyny (Zawodników) do Trenera podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez Spółkę?
4. Czy Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stanowiącego sumę kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez Spółkę za usługi i towary zakupione na potrzeby Drużyny?
5. Czy przekazanie usług i towarów, zakupionych na potrzeby Drużyny podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez Spółkę?
6. Czy pracownicy będący Członkami Drużyny (Zawodnicy) uzyskują przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pytanie nr 6), w pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, pracownicy będący Członkami Drużyny (Zawodnicy) nie uzyskują przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1);

• działalność wykonywana osobiście (pkt 2).

W myśl art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jednocześnie, stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a powołanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

• jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

• jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

• jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

• w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jak wynika z treści art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowymi od osób fizycznych, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne świadczenie, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu świadczenie, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 12 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Stosownie do art. 31 powyższej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Dokonując oceny czy wartość poniesionych przez pracodawcę wydatków będzie stanowiła dla pracownika przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy, należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. Stwierdzono w nim, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W ten sposób Trybunał Konstytucyjny wskazał kryteria prawidłowego, zgodnego z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, rozumienia ustawowego sformułowania „inne nieodpłatne świadczenie”, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sąd uznał, że art. 12 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w zw. z art. 11 ust. 2-2b ustawy są zgodne z art. 2 w związku z art. 217 Konstytucji RP, jeżeli są rozumiane w ten sposób, że „inne nieodpłatne świadczenie” oznacza wyłącznie otrzymane przez pracownika przysporzenie majątkowe o indywidualnie określonej wartości.

Z powyższego wynika, iż pracownicy będący Członkami Drużyny (Zawodnicy) nie uzyskują przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Celem powołania Drużyny jest krzewienie zasad zdrowego stylu życia oraz rozwoju umiejętności piłkarskich pracowników Spółki, jak również pełnienie funkcji reprezentacyjnych dla Spółki podczas wydarzeń piłkarskich, w tym turniejów organizowanych przez spółki komunikacyjne, co w konsekwencji wpływa na wielkość obrotów Spółki poprzez pozyskanie nowych klientów w wyniku poinformowania ich o usługach świadczonych przez Spółkę – usługach przewozu tramwajowego, a także powoduje aby dotychczasowi pasażerowie komunikacji tramwajowej dalej z niej korzystali.

Ponadto udział pracowników w drużynie piłkarskiej przekłada się na zbudowanie pozytywnych relacji wśród pracowników, w dalszym zakresie wpływające na dalej idącą identyfikację pracowników ze Spółką, zwiększenie efektywności pracy i wydajność pracowników, a przez to realizację głównego celu Spółki, którym jest rozwój gospodarczy oraz jak największa sprzedaż jej usług, a w efekcie uzyskanie przychodu (obrotu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów, z kolei przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 9 ust. 2 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ww. ustawy. Rozumienie tego pojęcia zostało jednak wypracowane w judykaturze.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych – była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, stwierdził, iż „zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).”

W świetle powyższego – mimo bardzo szerokiego ujęcia w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodów ze stosunku pracy – nie każde świadczenie przekazane pracownikowi, bez ustalonej za nie zapłaty, jest świadczeniem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W tym stanie rzeczy oraz w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. uznać należy, że otrzymanie przez pracowników świadczenia w postaci przekazania sprzętu sportowego w postaci piłek, stroju piłkarskiego, znaczników, dresu/ortalionu, które stanowią własność Spółki, jak również ponoszenie przez Spółkę kosztów zakwaterowania, posiłków zaplanowanych przez organizatora, opłat za udział Drużyny w ww. rozgrywkach oraz ewentualnie kosztów zajęć odnowy biologicznej (basen, sauna), kosztów dojazdu Drużyny na turnieje poza A., w zakresie ograniczonym wysokością budżetu Drużyny nie stanowi nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy PIT. Nie jest bowiem spełniona druga z przesłanek, o których mowa w ww. wyroku.

Konsekwencją uznania, iż ww. świadczenia nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów ustawy PIT, jest brak po stronie Wnioskodawcy, jako płatniku podatku dochodowego od osób fizycznych, obowiązku obliczania i pobrania od tych świadczeń zaliczki na podatek dochodowy, i wpłacenia jej we właściwym terminie urzędowi skarbowemu.

Za prawidłowe należy zatem uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym pracownicy będący Członkami Drużyny (Zawodnicy) nie uzyskują przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/