Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 03-04-2018 r. – 0113-KDIPT2-3.4011.74.2018.1.RR

Obowiązki płatnika w związku z udzielaniem rabatu

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z udzielaniem rabatu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest producentem pieczywa i wyrobów cukierniczych, które sprzedaje za pośrednictwem własnej sieci dystrybucyjnej, w sklepach firmowych (…). Ze względu na profil produkcji oferta sprzedaży kierowana jest głównie do odbiorców z terenu województwa ….

Wnioskodawca planuje wdrożenie nowej strategii marketingowej, której głównym elementem będzie przyznawanie rabatów, w wysokości 20% ceny towarów oferowanych do sprzedaży w placówkach detalicznych sieci (…). Program rabatowy kierowany będzie do klientów indywidualnych, pracowników Wnioskodawcy, ich rodzin, wspólników Wnioskodawcy oraz wybranych osób fizycznych i prawnych współpracujących z Wnioskodawcą.

W zamyśle Wnioskodawcy – w oparciu o zapisy Regulaminu – przystąpienie do Programu rabatowego odbywać się będzie poprzez wydanie karty rabatowej uprawniającej do zakupu wyrobów piekarniczych i cukierniczych z 20% zniżką w ramach przyznanego limitu kwotowego ok. 200 zł miesięcznie. Karta rabatowa nie będzie kartą płatniczą, ani kartą kredytową – będzie uprawniała jedynie do uzyskania rabatu od ceny w ramach limitu kwotowego, który nie będzie zależny od bycia lub niebycia pracownikiem Wnioskodawcy.

Głównym założeniem Programu rabatowego ma być promocja wyrobów Wnioskodawcy oraz dotarcie do jak najszerszego grona osób i zachęcenie ich do zakupu wyrobów produkowanych przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku skorzystania przez pracowników Wnioskodawcy z zakupów w ramach Programu rabatowego, którego zasady zostały opisane, wartość rabatu należy traktować jako świadczenie niepieniężne dla pracownika i uwzględnić je jako przychód ze stosunku pracy?

W związku z tym, czy Wnioskodawca jako płatnik będzie zobowiązany do obliczenia i potrącania zaliczek na podatek dochodowy na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie On zobowiązany do naliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Swoje stanowisko w sprawie Wnioskodawca wywodzi z faktu, że planowany do wprowadzenia Program rabatowy jest kierowany do szerokiego kręgu odbiorców (nie tylko do pracowników Wnioskodawcy). Warunki programu rabatowego są równe dla wszystkich – rabat zostanie udzielony w takiej samej wysokości w ramach przyznanego limitu kwotowego.

Ponadto cena uzyskana przez pracownika nie odbiega od cen rynkowych zastosowanych wobec innych beneficjentów Programu. Podstawowym celem Programu ma być intensyfikacja sprzedaży wyrobów piekarniczych i cukierniczych produkowanych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca podkreśla, że stanowisko prezentowane przez Niego znajduje potwierdzenie w szeregu aktualnych interpretacji indywidualnych prawa podatkowego.

Tytułem przykładu Wnioskodawca wskazuje na następujące interpretacje indywidualne:

• z dnia 27 lutego 2017 r., nr 2461-IBPB-2-2.4511.1091.2016.1.MMA,

• z dnia 29 marca 2017 r., nr 1462-IPPB4.4511.13.2017.1.JK3,

• z dnia 10 kwietnia 2017 r., nr 1462-IPPB2.4511.61.2017.2.AF.

Zdaniem Wnioskodawcy, tożsame stanowisko w sprawie wynika także z aktualnego orzecznictwa sądów administracyjnych. Wnioskodawca wskazuje wyrok NSA z dnia 30 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2451/12.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Z kolei w myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania. A w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, tj. „Informację o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych” – informację PIT-8C.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje wdrożenie nowej strategii marketingowej, której głównym elementem będzie przyznawanie rabatów, w wysokości 20% ceny towarów oferowanych do sprzedaży w placówkach detalicznych. Program rabatowy kierowany będzie do klientów indywidualnych, pracowników Wnioskodawcy, ich rodzin, wspólników Wnioskodawcy oraz wybranych osób fizycznych i prawnych współpracujących z Wnioskodawcą. W zamyśle Wnioskodawcy – w oparciu o zapisy Regulaminu – przystąpienie do Programu rabatowego odbywać się będzie poprzez wydanie karty rabatowej uprawniającej do zakupu wyrobów piekarniczych i cukierniczych z 20% zniżką w ramach przyznanego limitu kwotowego ok. 200 zł miesięcznie. Karta rabatowa nie będzie kartą płatniczą, ani kartą kredytową – będzie uprawniała jedynie do uzyskania rabatu od ceny w ramach limitu kwotowego, który nie będzie zależny od bycia lub niebycia pracownikiem Wnioskodawcy. Głównym założeniem Programu rabatowego ma być promocja wyrobów Wnioskodawcy oraz dotarcie do jak najszerszego grona osób i zachęcenie ich do zakupu wyrobów produkowanych przez Wnioskodawcę.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rabat”. „Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia, oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996). Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów (w tym także tych wydanych jako rabat), a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

Podkreślenia wymaga fakt, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tego artykułu, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w przypadku udzielenia rabatu szerokiemu gronu beneficjentów, gdzie skorzystanie z rabatu, nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz cytowane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że krąg podmiotów uprawnionych do skorzystania z zakupów w ramach programu rabatowego nie będzie ograniczony jedynie do pracowników Wnioskodawcy, gdyż z kart rabatowych będą mogły skorzystać również osoby niebędące pracownikami – tj. klienci indywidualni, członkowie rodzin pracowników Wnioskodawcy, wspólnicy Wnioskodawcy oraz wybrane osoby fizyczne i prawne współpracujące z Wnioskodawcą.

W związku z powyższym, krąg uprawnionych do rabatów będzie potencjalnie nieograniczony. Ponadto korzystanie z programu rabatowego przez pracowników Wnioskodawcy będzie się odbywać na takich samych zasadach, jak w przypadku innych osób.

Zatem, po stronie pracowników Wnioskodawcy nie powstanie przychód ze stosunku pracy z tytułu świadczeń częściowo odpłatnych, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji Wnioskodawca jako płatnik, nie będzie obowiązany w stosunku do swoich pracowników do obliczenia i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od udzielanych rabatów.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/