Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17-01-2018 r. – IPTPB2/415-374/14-6/18-S/AKU

Zwolnienie z opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych przez pracownika w ramach Programu „Mobilność Plus” na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2014 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych w ramach Programu „Mobilność Plus” na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 i pkt 90 podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 7 lipca 2014 r., Nr IPTPB2/415-374/14-2/KSM, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawczyni o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 11 lipca 2014 r., natomiast w dniu 21 lipca 2014 r. pismem z dnia 16 lipca 2014 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 18 lipca 2014 r.).

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 2 września 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawczyni indywidualną interpretację Nr IPTPB2/415-374/14-5/KSM, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni, że do otrzymanych przez Nią środków finansowych w związku z udziałem w Programie „Mobilność Plus” znajdzie zastosowanie zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, środki te podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przy czym przychód ten z uwagi na fakt, że nie pochodzi ze środków pracodawcy Wnioskodawczyni a jedynie za jego pośrednictwem jest przekazywany, podlega opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 2 września 2014 r., Nr IPTPB2/415-374/14-5/KSM, reprezentowana przez Pełnomocnika, wniosła pismem z dnia 15 września 2014 r. (data wpływu 22 września 2014 r.), wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 10 października 2014 r. Nr IPTPB2/415W-55/14-2/KSM, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawczyni reprezentowana przez Pełnomocnika, na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 2 września 2014 r., Nr IPTPB2/415-374/14-5/KSM, złożyła skargę z dnia 7 listopada 2014 r. (data nadania 14 listopada 2014 r., data wpływu 17 listopada 2014 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 19 lutego 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 1350/14, oddalił skargę Wnioskodawczyni.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 19 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Łd 1350/14, Wnioskodawczyni złożyła w dniu 4 maja 2015 r., skargę kasacyjną z dnia 21 kwietnia 2015 r. (data wpływu 5 maja 2015 r.), do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 2 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1892/15, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę kasacyjną Wnioskodawczyni, uchylając w całości zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 19 lutego 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 1350/14 oraz uchylając w całości interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia 2 września 2014 r.,

Nr IPTPB2/415-374/14-5/KSM oraz zasądził na rzecz Wnioskodawczyni zwrot kosztów postępowania sądowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w dniu 24 października 2017 r. zwrócił Organowi podatkowemu akta sprawy.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, ponownemu rozpatrzeniu przez tutejszy Organ podlega wniosek Strony z dnia 20 maja 2014 r. (data wpływu 10 czerwca 2014 r.), uzupełniony pismem z dnia 16 lipca 2014 r. (data wpływu 21 lipca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych w ramach Programu „Mobilność Plus” na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) postępowania dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, przejmuje dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest pracownikiem naukowym posiadającym stopień naukowy doktora Uniwersytetu …, dalej zwanego Uniwersytetem. Jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę. Wnioskodawczyni jest uczestnikiem II edycji Programu „Mobilność Plus”, ustanowionego przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w Komunikacie z dnia 26 kwietnia 2012 r. o ustanowieniu Programu pod nazwą „Mobilność Plus” (M.P., poz. 254), wydanego na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki.

Celem Programu jest umożliwienie naukowcom udziału w badaniach naukowych, prowadzonych w renomowanych zagranicznych ośrodkach naukowych. Program ma pomóc uczestnikom w rozwoju kariery naukowej przez zdobywanie doświadczenia i wiedzy pod opieką wybitnych naukowców, dzięki udziałowi w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych realizowanych przy wykorzystaniu aparatury i metod niedostępnych w kraju.

Wnioskodawczyni podała, że decyzją z dnia 6 grudnia 2012 r. Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego na wniosek Wydziału … Uniwersytetu … przyznał środki finansowe na finansowanie uczestnictwa Wnioskodawczyni w ww. Programie, w latach 2013 – 2015. Przyznane środki finansowe pochodzą z budżetu Państwa. Wnioskodawczyni wskazała, że zawarte zostały dwie umowy – pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Uniwersytetem oraz dodatkowa umowa, pomiędzy Uniwersytetem a Wnioskodawczynią.

Warunki realizacji, finansowania, rozliczania i wykonania zadania zostały określone dnia 16 stycznia 2013 r., w umowie zawartej pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Wydziałem … Uniwersytetu …. Następnie Uniwersytet zawarł z Wnioskodawczynią odrębną umowę. Przedmiotem zawartej umowy było określenie zasad finansowania Jej udziału w badaniach naukowych lub pracach rozwojowych realizowanych w zagranicznym ośrodku naukowym w terminie od dnia 1 marca 2013 r. do dnia 28 lutego 2015 r. Środki finansowe zgodnie z zawartą umową mają zostać wykorzystane przez Wnioskodawczynię na finansowanie naukowego pobytu zagranicznego, tj. na pokrycie kosztów utrzymania i bieżące wydatki związane z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz na pokrycie kosztów podróży. Wnioskodawczyni jest pracownikiem Uniwersytetu, zatrudnionym na podstawie umowy o pracę. W ramach projektu Wnioskodawczyni wykonuje badania naukowe dla swojego pracodawcy, a nie dla zagranicznego ośrodka.

Dodatkowo wskazała, że podczas uczestnictwa w Programie „Mobilność Plus” w okresie od dnia 1 marca 2013 r. do dnia 31 marca 2013 r., przebywała na płatnym urlopie szkoleniowym, natomiast od 1 kwietnia 2013 r. przebywała na bezpłatnym urlopie dla celów naukowych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 16 lipca 2014 r. Wnioskodawczyni dodała, że zgodnie z zawartą umową pomiędzy Ministrem Nauki i Szkolnictwa Wyższego a Wydziałem … Uniwersytetu … z dnia 16 stycznia 2013 r., środki finansowe przyznane Wnioskodawczyni na finansowanie zagranicznego pobytu, przeznaczone są na pokrycie kosztów utrzymania związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz kosztów podróży uczestnika Programu, zgodnie z kalkulacją kosztów pobytu. Środki finansowe przeznaczone na finansowanie zagranicznego pobytu, nie mogą być wydatkowane na inne cele, niż określone w zawartej umowie. W przypadku wykorzystania środków niezgodnie z umową, środki finansowe podlegają zwrotowi na rachunek Ministerstwa.

Wnioskodawczyni podała, że w Komunikacie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. o ustanowieniu Programu pod nazwą „Mobilność Plus” określono, że udział w Programie finansowany jest ze środków finansowych na naukę wyodrębnionych z części budżetu państwa – Nauka, na finansowanie programów i przedsięwzięć określonych przez ministra właściwego do spraw nauki. Zatem, środki finansowe przekazywane Wnioskodawczyni przez Jej pracodawcę (Uniwersytet …) pochodzą z budżetu Państwa z wyodrębnionej części – Nauka.

Przedmiotowe środki finansowe, przekazywane Wnioskodawczyni zgodnie z zawartymi umowami, przyznane zostały Wydziałowi … Uniwersytetu … (pracodawcy Wnioskodawczyni) z przeznaczeniem na finansowanie w latach 2013 – 2015 uczestnictwa Wnioskodawczyni w programie „Mobilność Plus” – II edycja Programu, na podstawie decyzji Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 6 grudnia 2013 r.

Środki finansowe przeznaczone na uczestnictwo Wnioskodawczyni w Programie „Mobilność Plus”, zostały przyznane Wydziałowi … Uniwersytetu … w drodze konkursu ogłoszonego w dniu 15 maja 2012 r., na podstawie Komunikatu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 kwietnia 2012 r. O przyznanie środków ubiegać się mogą jednostki naukowe, zatrudniające lub kształcące na studiach doktoranckich uczestników Programu.

Wnioskodawczyni wyjaśniła, że realizuje Program w zagranicznym ośrodku naukowym w … w Hiszpanii (Institutio de …). Podczas zagranicznego wyjazdu zajmuje się badaniami własności grafenu w ramach projektu, pt. „…”, które znajdują się w głównym kręgu zainteresowań Katedry … Uniwersytetu …, której Wnioskodawczyni jest pracownikiem. Dalej podała, że jadąc do Hiszpanii uzyskała od swojego opiekuna, a zarazem opiekuna projektu (Profesora Uniwersytetu …) wytyczne dotyczące m.in tego, jakich obliczeń ma dokonać podczas badań w zagranicznym ośrodku naukowym. Opiekun Wnioskodawczyni decyduje o realizacji kolejnych etapów harmonogramu i wyznacza Jej zadania z tym związane. Przydzielony Wnioskodawczyni w zagranicznym ośrodku naukowym opiekun nie ma wpływu na zadania przez Nią realizowane. Wnioskodawczyni podczas realizacji kolejnych etapów projektu pozostaje w ciągłym kontakcie ze swoim opiekunem sprawującym nadzór nad Wnioskodawczynią oraz nad projektem. Wnioskodawczyni zobowiązana jest do konsultowania z opiekunem wszystkich kwestii związanych z projektem. Nie jest samodzielnym pracownikiem naukowym, w związku z czym, nie może podejmować ostatecznych decyzji samodzielnie. Ponadto, zobowiązana jest do przesyłania opiekunowi okresowych sprawozdań z przebiegu swoich prac, w którym przedstawia wyniki badań oraz obliczenia dokonane zgodnie z jego wytycznymi, które następnie opiekun przedstawia władzom Uniwersytetu ….

Wnioskodawczyni, jako pracownik Uniwersytetu …, podczas zagranicznego pobytu pisze naukowe publikacje z zakresu tematyki projektu – jedna z nich została już opublikowana w czasopiśmie dużej rangi. Wskazać należy na to, że opublikowanie prac przyczynia się do akredytacji Wydziału (oceny działalności dydaktyczno-naukowej), którego Wnioskodawczyni jest pracownikiem. Jej pobyt w zagranicznym ośrodku naukowym ma się przyczynić do nawiązania długofalowej współpracy z uczelnią, do której została skierowana oraz z innymi ośrodkami naukowymi, do czego przyczyniać się mają przeprowadzane badania.

Wnioskodawczyni wskazała, że wyjazd realizowany jest na podstawie polecenia pracodawcy odbycia podróży służbowej, do którego zastosowanie mają przepisy ustawy Kodeks pracy. Wnioskodawczyni podała, że zgodnie z definicją podróży służbowej, określoną w art. 77⁵ ustawy Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94), podróż służbowa charakteryzuje się tym, że jest to polecenie pracodawcy dotyczące wykonania przez pracownika określonego zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem jego pracy.

Wnioskodawczyni odbywa wyjazd zagraniczny, w ramach Programu „Mobilność Plus”, na podstawie pisemnego skierowania otrzymanego od pracodawcy (Uniwersytetu).

Wnioskodawczyni została zatrudniona na stanowisku adiunkta naukowego przez Uniwersytet w wymiarze 1/2 etatu w drodze ogłoszonego w 2012 r. konkursu. Zgodnie z zasadami i regulaminem konkursu, osoba zatrudniona w wyniku konkursu powinna w ciągu roku uzyskać grant badawczy lub finansowanie stażu podoktorskiego. Uczestnictwo w Programie „Mobilność Plus”, pozwoliło Wnioskodawczyni spełnić ww. warunek konkursu oraz kontynuować karierę na Uniwersytecie ….

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy środki pieniężne przyznane Wydziałowi … Uniwersytetu …, przekazywane Wnioskodawczyni w związku z Jej uczestnictwem w badaniach naukowych, realizowanych w ramach Programu „Mobilność Plus”, na finansowanie naukowego pobytu za granicą w celu pokrycia kosztów utrzymania związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz kosztów podróży, korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy część środków pieniężnych przyznanych Wydziałowi …, przekazywanych Wnioskodawczyni w związku z Jej uczestnictwem w Programie „Mobilność Plus”, w celu pokrycia kosztów utrzymania związanych z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz kosztów podróży, podlegają zwolnieniu z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania środków pieniężnych otrzymanych w ramach Programu „Mobilność Plus” na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na pytanie nr 2. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 1 został rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawczyni (w zakresie pytania nr 2), możliwe jest zwolnienie części otrzymywanych przez Nią środków od Uniwersytetu podczas zagranicznego pobytu, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z dyspozycją przywołanego przepisu wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika i osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych przepisach.

Ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia podróży służbowej. Z tego względu należy odwołać się do pojęcia podróży służbowej zawartego w art. 77⁵ ustawy Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94). Wnioskodawczyni podała, że zgodnie z tym przepisem podróż służbowa charakteryzuje się tym, że jest to polecenie pracodawcy dotyczące wykonania przez pracownika określonego zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem jego pracy.

Przyjmuje się, że podróż służbowa charakteryzuje się tym, że jest odbywana:

• poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy;

• na polecenie pracodawcy;

• w celu wykonania określonego przez pracodawcę zadania.

Wszystkie te cechy wystąpić muszą łącznie, a brak jednej z nich wyklucza zakwalifikowanie pracy świadczonej przez pracownika, jako podróży służbowej.

Pojęcie diety natomiast, zostało zdefiniowane w § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167). W myśl wskazanej definicji dieta w czasie podróży zagranicznej jest przeznaczona na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki.

Zdaniem Wnioskodawczyni warunki, na jakich została skierowana do prac badawczych odpowiadają warunkom, jakim powinna odpowiadać podróż służbowa. Wnioskodawczyni wskazała, że została wyznaczona do udziału w Programie poza granicami kraju przez zatrudniający Ją Uniwersytet (pracodawca wydał polecenie wyjazdu), w celu wykonywania zadania służbowego (udziału w projekcie badawczym). Odrębna umowa określa okres, na jaki skierowano Ją do badań naukowych i prac rozwojowych w zagranicznym ośrodku. Określa także związane z tym obowiązki. Wnioskodawczyni przez cały czas realizacji projektu musi pozostawać w stosunku pracy z kierującym Ją na badania Uniwersytetem.

Według Wnioskodawczyni, przeznaczenie otrzymywanych przez Nią kwot na pobyt i pokrycie kosztów utrzymania i wyżywienia oraz na bieżące wydatki związane z pobytem w zagranicznym ośrodku naukowym zgodne jest z definicją diet.

Podsumowując, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że do środków finansowych otrzymywanych od pracodawcy w ramach stosunku pracy, w związku z odbywaną podróżą służbową, na pokrycie kosztów Jej utrzymania za granicą, zastosowanie ma zwolnienie na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według Wnioskodawczyni, powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 grudnia 2013 r., Nr IBPBII/1/415-910/13/BJ, w której wskazano, że cyt.: „(…). Mając na uwadze powyższe należy zatem stwierdzić, iż przekazywane Wnioskodawcy w ramach programu „Wsparcie międzynarodowej mobilności naukowców” środki na sfinansowanie kosztów podróży i pobytu w zagranicznym ośrodku naukowym korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże tylko do wysokości limitu określonego w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, przy spełnieniu pozostałych warunków wymienionych w tym przepisie. Natomiast ewentualna nadwyżka wypłacanych świadczeń – ponad limit określony w ww. rozporządzeniu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (…)”.

Następnie, Wnioskodawczyni powołała wyrok NSA z dnia 12 października 2012 r., sygn. akt II FSK 309/11, cyt.: „ (…). Wskazane wyżej warunki, na jakich skierowano skarżącego do prac badawczych na uniwersytecie w USA, odpowiadają warunkom, jakim powinna odpowiadać podróż służbowa. Skarżący został bowiem wyznaczony do udziału w programie przez swojego pracodawcę (pracodawca wydał polecenie wyjazdu), miał wykonywać określone przez niego zadanie (udział w programie badawczym) przez określony czas poza miejscem stałego zatrudnienia. Udział w programie badawczym miał w związku z tym cechy podróży służbowej. Przyjęciu tej tezy nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że na czas pobytu w USA podatnikowi udzielono urlopu szkoleniowego. Taki wymóg wynikał bowiem z przepisów dotyczących zasad kierowania pracowników naukowych do badań naukowych za granicę (…)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku ostatecznego orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1892/15.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ww. ustawy).

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

-do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W myśl § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167), obowiązującego od dnia 1 marca 2013 r., z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety;
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów,
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   3. noclegów,
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

W świetle przytoczonych przepisów, wskazać należy, że przysługujące pracownikowi z tytułu odbytej podróży służbowej, w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, należności takie jak diety, koszty przejazdów, dojazdów, noclegów, a także inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że warunkiem niezbędnym do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w związku z uczestnictwem w II edycji Programu „Mobilność Plus” Wnioskodawczyni, na mocy odrębnej umowy zawartej z pracodawcą została skierowana do uczestniczenia w badaniach lub pracach rozwojowych realizowanych w zagranicznym ośrodku naukowym w terminie od dnia 1 marca 2013 r. do dnia 28 lutego 2015 r. Środki finansowe przyznane Wnioskodawczyni na finansowanie zagranicznego pobytu, przeznaczone były na pokrycie kosztów utrzymania i bieżące wydatki związane z pobytem w zagranicznym ośrodku oraz na pokrycie kosztów podróży. Podczas uczestnictwa w Programie „Mobilność Plus” w okresie od dnia 1 marca 2013 r. do dnia 31 marca 2013 r., Wnioskodawczyni przebywała na płatnym urlopie szkoleniowym, natomiast od 1 kwietnia 2013 r., przebywała na bezpłatnym urlopie dla celów naukowych.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 2 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 1892/15, podkreślił, że kryterium decydującym o tym, czy dane świadczenie jest świadczeniem ze stosunku pracy nie jest źródło finansowania wydatku przez pracodawcę, ale okoliczność, czy świadczenie to może otrzymać wyłącznie pracownik, czy też inna osoba niezwiązana z pracodawcą stosunkiem pracy i czy między świadczeniem, a stosunkiem pracy istnieje związek faktyczny i prawny. Ponieważ wypłata pieniężna dokonywana przez Uniwersytet … w …, może być dokonana wyłącznie na rzeczy osoby, która pozostaje z jednostką naukową w stosunku pracy, to w konsekwencji, przychód ten stanowić będzie przychód ze stosunku pracy, odpowiada bowiem definicji tego przychodu zawartej w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kryterium decydującym o tym, czy dane świadczenie jest świadczeniem ze stosunku pracy nie jest źródło finansowania wydatku przez pracodawcę, ale okoliczność czy świadczenie to może otrzymać wyłącznie pracownik, czy też inna osoba niezwiązana z pracodawcą stosunkiem pracy i czy między świadczeniem, stosunkiem pracy istnieje związek faktyczny i prawny. Z tych też względów nie należy kwalifikować tego źródła przychodu jako przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, rozważając zasadniczą kwestię podniesioną we wniosku o udzielnie interpretacji, a mianowicie czy wypłacane środki związane są z podróżą służbową, do której nawiązuje art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zwrócić uwagę, że przepis ten nie zawiera definicji podróży służbowej. Wnioskodawczyni we wniosku zasadnie odwołuje się do art. 77⁽⁵⁾ § 1 Kodeksu pracy. Podróż służbowa charakteryzuje się tym, że jest odbywana: (1) poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy, (2) na polecenie pracodawcy, (3) w celu wykonania określonego przez pracodawcę zadania. Wszystkie te cechy wystąpić muszą łącznie. W konkretnym przypadku rozpoznawanej sprawy, Wnioskodawczyni została wyznaczona do udziału w programie przez swojego pracodawcę (miała wykonywać określone przez niego zadanie, tj. uczestniczyć w programie badawczym) przez określony czas poza miejscem stałego zatrudnienia. Pozostawała związana stosunkiem pracy tylko z tym pracodawcą. Wskazane wyżej warunki, na jakich skierowano Wnioskodawczynię do prac badawczych, odpowiadają wymogom, jakim powinna odpowiadać podróż służbowa. Przyjęciu tej tezy nie stoi na przeszkodzie okoliczność, że na część pobytu za granicą Wnioskodawczyni udzielono urlopu szkoleniowego.

Reasumując, stwierdzić należy, że do otrzymanych przez Wnioskodawczynię środków finansowych w związku z udziałem w Programie „Mobilność Plus” znajdzie zastosowanie zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/