Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20-11-2017 r. – 0113-KDIPT2-3.4011.234.2017.7.RR

Czy Przedstawicielstwo, wypłacając wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę Kierownika Przedstawicielstwa jest zobowiązane jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych pobrać zaliczkę na podatek dochodowy oraz składać stosowne deklaracje do właściwego urzędu skarbowego, czy może to Kierownik Przedstawicielstwa, jako osoba związana umową o pracę zawartą w Korei z …., LTD., będąc pracownikiem oddelegowanym, jest obowiązana samodzielnie bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, we własnym zakresie?

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia Kierownikowi Przedstawicielstwa.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 21 września 2017 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.234.2017.1.RR (doręczonym w dniu 29 września 2017 r.) wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 9 października 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 3 października 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka …., LTD. z siedzibą w Republice Korei Południowej posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Przedstawicielstwo, działające na podstawie odpowiedniej decyzji Komisji Nadzoru Finansowego. Wnioskodawca, reprezentuje interesy …., LTD na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jego zakres przedmiotowy ograniczony jest do prowadzenia na terytorium Polski reklamy i promocji przedsiębiorstwa zagranicznego w państwowych, publicznych i komercyjnych placówkach. Środki pieniężne na prowadzenie Przedstawicielstwa są otrzymywane od …., LTD. (czyli centrali) i są przeznaczane między innymi na: koszty utrzymania biura, koszty wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w Przedstawicielstwie, koszty zakupu sprzętu i wyposażenia biura, jak również na zobowiązania publiczno-prawne.

Przedstawicielstwo zatrudnia w oparciu o umowę o pracę z Przedstawicielstwem, jedną osobę, na stanowisku sekretarki (obywatelka Polski i polski rezydent podatkowy) i z tego tytułu Przedstawicielstwo uzyskało numer NIP i jest płatnikiem zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych i składek na ubezpieczenia społeczne.

Kierownik Przedstawicielstwa na podstawie aneksu do umowy o pracę zawartej z …., LTD w Korei, został wyznaczony do pełnienia swojej funkcji oraz świadczenia pracy na terytorium Polski i został oddelegowany do pracy w Przedstawicielstwie w Polsce. Wymieniony cudzoziemiec uzyskał również odpowiednie zezwolenie na wykonywanie pracy w Polsce.

Wynagrodzenie na rzecz Kierownika Przedstawicielstwa jest przekazywane następującą drogą:

1. Spółka z siedzibą w Korei dokonuje transferu środków finansowych na rachunek bankowy Przedstawicielstwa;
2. Przedstawicielstwo w Polsce dokonuje przelewu środków otrzymanych od centrali z Korei, na wynagrodzenie dla Kierownika Przedstawicielstwa z tytułu umowy o pracę z …., LTD z Korei, z siedzibą w ….

Kierownik Przedstawicielstwa dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych podlegać będzie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, gdyż przebywać będzie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Przedstawicielstwo, wypłacając wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę Kierownika Przedstawicielstwa jest zobowiązane jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych pobrać zaliczkę na podatek dochodowy oraz składać stosowne deklaracje do właściwego urzędu skarbowego, czy może to Kierownik Przedstawicielstwa, jako osoba związana umową o pracę zawartą w Korei z …., LTD., będąc pracownikiem oddelegowanym, jest obowiązana samodzielnie bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, we własnym zakresie?

Zdaniem Wnioskodawcy, Przedstawicielstwo wypłacając wynagrodzenie oraz inne świadczenia z tytułu stosunku pracy występuje jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT). Tym samym, ma ono również obowiązek pobierania i wpłacania do właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, z tytułu wypłacanych świadczeń Kierownikowi Przedstawicielstwa, na zasadach określonych w art. 38 ust. 1 ustawy PIT oraz wypełniania związanych z tym obowiązków płatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, Przedstawicielstwo występuje we wskazanej sytuacji jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w art. 31 ustawy PIT Zgodnie z tym przepisem, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Przepis ten nie definiuje pojęcia zakładu pracy niemniej jednak uznano, że „zakładem pracy” jest w przedstawionym stanie faktycznym Przedstawicielstwo. Jest to bowiem jednostka wyodrębniona prawno-organizacyjnie. Może być bowiem samodzielnym pracodawcą (nawiązywać stosunek pracy), a zatem ma także zdolność bycia płatnikiem (jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej). Jak wskazano, Przedstawicielstwo pełni już rolę płatnika w stosunku do zatrudnionej osoby na stanowisku sekretarki, tak więc posiada zdolność wypłaty wynagrodzeń i nawiązywania stosunku pracy z osobami fizycznymi, zawierania umów, zarządzania i dokonywania innych czynności prawnych w ramach udzielonego pełnomocnictwa przez …., LTD. Ponadto wskazano, że Przedstawicielstwo ma własny budżet, którym dysponuje, również w zakresie wypłaty wynagrodzeń. Także na rzecz Kierownika Przedstawicielstwa wypłaty jego wynagrodzenia wypłacane są faktycznie za pośrednictwem rachunku bankowego Przedstawicielstwa.

Za uznaniem Przedstawicielstwa jako zakładu pracy przemawia również treść art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z późn. zm. – zwana dalej „Kodeksem pracy”). Zgodnie z tym przepisem, przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

W ocenie Wnioskodawcy, Kierownik Przedstawicielstwa wykonuje określony rodzaj pracy w wyznaczonym miejscu i czasie. Okoliczność, że umowa o pracę została zawarta z centralą firmy, a nie z Przedstawicielstwem, jako jej jednostką organizacyjną w Polsce, pozostaje w omawianym zakresie bez znaczenia. Przedstawicielstwo, co warto podkreślić nie ma własnej osobowości prawnej, jest integralną częścią składową spółki, jaka zawarła z Kierownikiem umowę o pracę.

Kierownik Przedstawicielstwa wykonuje swoje obowiązki w miejscu siedziby Przedstawicielstwa, odbywa podróże służbowe, które są rozliczane z Przedstawicielstwem z tytułu których przysługują mu diety, zwrot kosztów podróży i noclegów. Kierownik po odbyciu podróży służbowej przedstawia Przedstawicielstwu faktury, rachunki i inne dokumenty potwierdzające odbycie podróży służbowej oraz jej kosztów, które są następnie rozliczane w ramach budżetu Przedstawicielstwa.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, Przedstawicielstwo wypłacając wynagrodzenie oraz inne świadczenia z tytułu stosunku pracy występuje jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu art. 31 ustawy PIT. Tym samym, ma ono również obowiązek pobierania i wpłacania do właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłacanych świadczeń Kierownikowi Przedstawicielstwa, na zasadach określonych w art. 38 ustawy PIT i wykonywania innych obowiązków płatnika z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka …. z siedzibą w Republice Korei Południowej posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Przedstawicielstwo, działające na podstawie odpowiedniej decyzji Komisji Nadzoru Finansowego. Wnioskodawca, reprezentuje interesy …., LTD na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jego zakres przedmiotowy ograniczony jest do prowadzenia na terytorium Polski reklamy i promocji przedsiębiorstwa zagranicznego w państwowych, publicznych i komercyjnych placówkach. Środki pieniężne na prowadzenie Przedstawicielstwa są otrzymywane od …., LTD. (czyli centrali) i są przeznaczane między innymi na: koszty utrzymania biura, koszty wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w Przedstawicielstwie, koszty zakupu sprzętu i wyposażenia biura, jak również na zobowiązania publiczno-prawne. Przedstawicielstwo zatrudnia w oparciu o umowę o pracę z Przedstawicielstwem, jedną osobę, na stanowisku sekretarki (obywatelka Polski i polski rezydent podatkowy) i z tego tytułu Przedstawicielstwo uzyskało numer NIP i jest płatnikiem zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych i składek na ubezpieczenia społeczne. Kierownik Przedstawicielstwa na podstawie aneksu do umowy o pracę zawartej z …., LTD w Korei, został wyznaczony do pełnienia swojej funkcji oraz świadczenia pracy na terytorium Polski i został oddelegowany do pracy w Przedstawicielstwie w Polsce. Wymieniony cudzoziemiec uzyskał również odpowiednie zezwolenie na wykonywanie pracy w Polsce. Wynagrodzenie na rzecz Kierownika Przedstawicielstwa jest przekazywane następującą drogą: Spółka z siedzibą w Korei dokonuje transferu środków finansowych na rachunek bankowy Przedstawicielstwa w Polsce, które dokonuje przelewu środków otrzymanych od centrali z Korei, na wynagrodzenie dla Kierownika Przedstawicielstwa z tytułu umowy o pracę z …., LTD z siedzibą w …. Kierownik Przedstawicielstwa dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych podlegać będzie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, gdyż przebywać będzie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres dłuższy niż 183 dni w roku podatkowym.

Zatem, w przedmiotowej sprawie znajdą zastosowanie uregulowania zawarte w umowie polsko-koreańskiej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji z dnia 21 czerwca 1991 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Korei w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1992 r. Nr 28, poz. 126, z późn. zm.), z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21, pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W świetle powyższego przepisu należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. Konwencji, wynagrodzenie osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Republiki Korei.

Zatem, przychód Osoby zarządzającej Przedstawicielstwem – Kierownika, mającego miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu umowy o pracę podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Jak wynika z treści art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, którą uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potraconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33 – 35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R) (art. 38 ust. 1a ww. ustawy).

Z treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, że w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Zgodnie z art. 44 ust. la pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

W myśl art. 44 ust. 3a ww. ustawy, podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. la, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast art. 45ba ust. 4 ww. ustawy stanowi, że płatnicy oraz podmioty wymienione w ust. 2, którzy wybrali składanie informacji w formie dokumentu pisemnego, informacje sporządzane w tej formie po zakończeniu roku podatkowego przesyłają urzędowi skarbowemu do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym.

Płatnikiem, zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia „zakładu pracy”. Natomiast definicja pracodawcy zawarta jest w art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.). Zgodnie z nią pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

Do uzyskania statusu pracodawcy wystarczy więc, że jednostka organizacyjna zatrudni chociaż jednego pracownika i stanie się stroną stosunku pracy, uprawnioną do nabywania praw i zobowiązań z zakresu prawa pracy. Nie ma natomiast znaczenia forma prawna.

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu. Przepis art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych łączy obowiązek obliczania i pobierania zaliczki z uzyskiwaniem przychodów z tytułu między innymi pozostawania w stosunku pracy.

Z informacji zawartych na stronie nadzorowanej przez Ministerstwo Rozwoju https://www.biznes.gov.p1/poradnik/-/scenariusz/84-PRZEDSTAWICIELSTWO R wynika, m.in. że: „Przedsiębiorca zagraniczny może utworzyć na terytorium Polski przedstawicielstwo. Przedstawicielstwo jest prawnie niesamodzielną, podporządkowaną w całym zakresie swojej działalności, jednostką organizacyjną, prowadzącą działalność wyłącznie w zakresie reklamy i promocji w imieniu i na rzecz przedsiębiorcy zagranicznego. Do działalności przedstawicielstwa zalicza się prowadzenie i koordynację reklamy oraz promocję jednostki macierzystej w Polsce. Ponadto, przedstawicielstwo zajmuje się zbieraniem i przekazywaniem do jednostki macierzystej informacji o polskim rynku. Przedstawicielstwa mogą być tworzone przez przedsiębiorców bez względu na przynależność państwową ich siedziby. Wpisu do rejestru przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych dokonuje Minister Rozwoju na wniosek przedsiębiorcy. (…) Przedstawicielstwo nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, gdyż działalność przedstawicielstwa ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy i nie stanowi zakładu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych Podmiot zagraniczny nie ma również obowiązku składania deklaracji CIT-2 i zeznania podatkowego ClT-8. W przypadku, gdy przedstawicielstwo zatrudniania pracowników, staje się płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne”.

Nie ma odniesienia, że przedstawicielstwo pełni funkcje płatnika od faktycznie wypłacanych za jego pośrednictwem wynagrodzeń, a jedynie że pobiera zaliczki od wynagrodzeń wypłacanych zatrudnianym pracownikom.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika zatem, że Kierownik Przedstawicielstwa jest osobą zatrudnioną na umowę o pracę przez …., LTD z siedzibą w Korei Południowej, natomiast na podstawie oddelegowania praca wykonywana jest w Polsce. Wynagrodzenie za pracę wypłacane jest za pośrednictwem Przedstawicielstwa zarejestrowanego w Polsce.

Tak więc pracodawca a co za tym idzie również zakład pracy nie znajduje się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Trudno więc uznać, że Przedstawicielstwo będąc tylko pośrednikiem w wypłacie wynagrodzenia będzie pełniło rolę płatnika w rozumieniu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy uznać, że Przedstawicielstwo …., LTD z siedzibą w …, wypłacając wynagrodzenie pracownikowi oddelegowanemu do pracy w Przedstawicielstwie na podstawie aneksu do umowy zawartej z koreańskim pracodawcą pełni jedynie funkcję „pośrednika”, który nie jest zobowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W konsekwencji pracownik …., LTD z siedzibą w Korei Południowej, jako osoba wykonująca pracę w Polsce ma obowiązek, zgodnie z art. 44 ust. la pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wpłacać we własnym zakresie zaliczki na podatek dochodowy od uzyskanego wynagrodzenia.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/