Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15-11-2017 r. – 0115-KDIT2-2.4011.343.2017.1.ENB

Obowiązki płatnika w związku z zatrudnieniem na umowę zlecenie obywatelki Ukrainy

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni będąca osobą w podeszłym wieku podjęła decyzję o konieczności skorzystania z pomocy osoby trzeciej w wykonywaniu codziennych obowiązków domowych. Do pracy trzy miesiące temu zgłosiła się osoba z Ukrainy posiadająca zgodę na świadczenie pracy na terenie Polski. Wnioskodawczyni z tą osobą zawarła umowę zlecenie na świadczenie przez nią na rzecz Wnioskodawczyni usług pomocy domowej w tym sprzątania, prania, pomocy przy myciu i sporządzaniu posiłków. Po zawarciu umowy zlecenia Wnioskodawczyni zgłosiła tę osobę do obowiązkowego ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego, z tego tytułu również co miesiąc odprowadza do Urzędu Skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zaliczki te Wnioskodawczyni oblicza z wynagrodzenia osoby zatrudnionej przy zastosowaniu uregulowań zawartych w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustalając podstawę opodatkowania od wynagrodzenia brutto Wnioskodawczyni odejmuje składki na ubezpieczenie społeczne oraz zryczałtowane koszty uzyskania przychodu w wysokości 20% kwoty brutto. Od tak ustalonej podstawy ustala podatek w wysokości 18% od którego odejmuje część składki na ubezpieczenie zdrowotne i pozostałą kwotę jako zaliczkę Wnioskodawczyni przekazuje Naczelnikowi Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni w sposób prawidłowy ustala zaliczki na podatek dochodowy z tytułu umowy zlecenia zawartej z obywatelką Ukrainy posiadającą zgodę na świadczenie pracy w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sposób ustalenia zaliczki na podatek dochodowy jest prawidłowy i wynika z obowiązujących w tym zakresie przepisów. Przekonanie to wynika z faktu, iż osoba ta świadczy usługi na rzecz Wnioskodawczyni na podstawie umowy zlecenia pod Jej nadzorem i kierownictwem, a tym samym nie mają do niej zastosowania uregulowania zawarte w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto uzyskiwane przez tę osobę dochody nie stanowią innych dochodów a są dochodami wynikającymi z umowy cywilnoprawnej jaką jest umowa zlecenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy) (art. 3 ust. 2a ww. ustawy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

• z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z treści tego przepisu wynika, że za przychody z tytułu umowy zlecenia w rozumieniu art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uważa się przychody otrzymane na podstawie tego rodzaju umowy ale tylko od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej oraz jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej.

Natomiast przychody osiągane z tytułu umów zlecenia zawartych z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, kwalifikować należy do przychodów z innych źródeł.

Stosownie bowiem do art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „w szczególności”, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć nie tylko przychody wprost wymienione w tym przepisie, ale również inne przychody które nie zostały enumeratywnie w nim wskazane i jednocześnie nie są zakwalifikowane do żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów z tytułu umów zlecenia o których mowa w art. 13 pkt 8 reguluje art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do nierezydentów oraz art. 41 ust. 1 tej ustawy w przypadku do osób które posiadają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 4 tej ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

W przypadku dochodów z innych źródeł, obowiązki podmiotu dokonującego świadczenia wynikają z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W świetle tego przepisu w przypadku wypłaty należności lub świadczeń zaliczanych do innych źródeł o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy, na podmiotach wymienionych w tym przepisie, tj. na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej nie ciąży obowiązek poboru zaliczek, lecz obowiązek wystawienia informacji PIT-C.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni będąca osobą w podeszłym wieku podjęła decyzję o konieczności skorzystania z pomocy osoby trzeciej w wykonywaniu codziennych obowiązków domowych. Do pracy trzy miesiące temu zgłosiła się osoba z Ukrainy posiadająca zgodę na świadczenie pracy na terenie Polski. Wnioskodawczyni z tą osobą zawarła umowę zlecenie na świadczenie przez nią na rzecz Wnioskodawczyni usług pomocy domowej w tym sprzątania, prania, pomocy przy myciu i sporządzaniu posiłków. Po zawarciu umowy zlecenia Wnioskodawczyni zgłosiła tę osobę do obowiązkowego ubezpieczenia społecznego i zdrowotnego, z tego tytułu również co miesiąc odprowadza do Urzędu Skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zaliczki te Wnioskodawczyni oblicza z wynagrodzenia osoby zatrudnionej przy zastosowaniu uregulowań zawartych w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustalając podstawę opodatkowania od wynagrodzenia brutto Wnioskodawczyni odejmuje składki na ubezpieczenie społeczne oraz zryczałtowane koszty uzyskania przychodu w wysokości 20% kwoty brutto. Od tak ustalonej podstawy ustala podatek w wysokości 18% od którego odejmuje część składki na ubezpieczenie zdrowotne i pozostałą kwotę jako zaliczkę Wnioskodawczyni przekazuje Naczelnikowi Urzędu Skarbowego.

Z powyższego wynika zatem, że umowa zlecenia nie była zawarta przez Wnioskodawczynię jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą. Umowa ta dotyczyła bowiem wykonywania na rzecz Wnioskodawczyni usług pomocy domowej w tym sprzątania, prania, pomocy przy myciu i sporządzaniu posiłków. Zatem w świetle dokonanej powyżej analizy źródeł przychodów należy stwierdzić, że wynagrodzenie wypłacane na podstawie zawartej przez Wnioskodawczynię umowy zlecenia należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, do wypłacanej przez Wnioskodawczynię należności stanowiącej przychód z innych źródeł nie ma zastosowania art. 29 ust. 1 pkt 1 jak też art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i w konsekwencji na Wnioskodawczyni nie ciążą obowiązki płatnika wynikające z tych przepisów.

Oznacza to, że Wnioskodawczyni w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest zobowiązana do obliczenia i pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego bądź zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Na Wnioskodawczyni nie ciąży również obowiązek wystawienia informacji PIT-8C wynikający z art. 42a ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/