Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 09-09-2017 r. – 0115-KDIT2-2.4011.209.2017.1.MM

Czy od 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca powinien stosować kwotę zmniejszającą zaliczkę na podatek za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód pracownika przekroczył 85.528 zł, w przypadku gdy pracownik złoży płatnikowi oświadczenie o zamiarze wspólnego opodatkowania dochodów, o którym mowa w art. 32 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 lipca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest pracodawcą w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy oraz pełni funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych i dokonuje w ciągu roku poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Przy obliczaniu zaliczek na podatek Wnioskodawca stosuje również art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi o zasadach pomniejszania zaliczek na podatek o kwotę zmniejszającą podatek oraz zasadach poboru zaliczek w przypadku pracowników, którzy oświadczyli, że zamierzają dokonać wspólnego opodatkowania dochodów z małżonkiem.

Zgodnie z art. 32 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie, że za dany rok zamierza opodatkować dochody łącznie z małżonkiem bądź na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a za rok podatkowy przewidywane, określone w oświadczeniu:

• dochody podatnika nie przekroczą 85.528 zł, a odpowiednio małżonek lub dziecko nie uzyskują żadnych dochodów z wyjątkiem renty rodzinnej – zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu i są dodatkowo pomniejszane za każdy miesiąc o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, o której mowa w art. 27 ust. 1b pkt 1 ustawy;
• dochody podatnika przekroczą górną granicę pierwszego przedziału skali, a odpowiednio małżonek lub dziecko nie uzyskują żadnych dochodów z wyjątkiem renty rodzinnej lub dochody małżonka mieszczą się w niższym przedziale skali, zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Zgodnie z art. 32 ust. 3 ww. ustawy zaliczki pomniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, o której mowa w art. 27 ust. 1b pkt 1, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie PIT-2 „Oświadczenie pracownika dla celów obliczenia miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych”.

Ponadto od 1 stycznia 2017 r., zgodnie z art. 27 ust. 1b ww. ustawy, przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy:

• w przypadku podatników, których dochody nie przekroczą kwoty stanowiącej górnej granicy pierwszego przedziału skali, tj. 85.528 zł – kwota zmniejszająca podatek wynosi 556,02 zł rocznie;
• w przypadku podatników, których dochody przekroczą kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali, tj. 85.528 zł – zaliczki nie pomniejsza się o kwotę zmniejszającą podatek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca powinien stosować kwotę zmniejszającą zaliczkę na podatek za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód pracownika przekroczył 85.528 zł, w przypadku gdy pracownik złoży płatnikowi oświadczenie o zamiarze wspólnego opodatkowania dochodów, o którym mowa w art. 32 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, od 1 stycznia 2017 r. w sytuacji, gdy dochód pracownika przekroczy kwotę 85.528 zł, płatnik od następnego miesiąca powinien zaprzestać stosowania kwoty zmniejszającej zaliczkę na podatek, pomimo złożenia przez pracownika oświadczenia o zamiarze wspólnego opodatkowania dochodów, o którym mowa w art. 32 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27 ust. 1b pkt 2 znowelizowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy obliczaniu zaliczek na podatek w przypadku podatników, których dochody przekroczą kwotę 85.528 zł, zaliczki nie pomniejsza się o kwotę zmniejszającą podatek. Przepis ten nie zawiera żadnych zastrzeżeń do innych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym również do przepisu art. 32 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W myśl art. 32 ust. 1 ww. ustawy zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali – 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu;
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 – 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Stosownie do treści art. 32 ust. 1a ww. ustawy – w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 1926) i obowiązującym począwszy od 1 stycznia 2017 r. – jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie, że za dany rok zamierza opodatkować dochody łącznie z małżonkiem bądź na zasadach określonych w art. 6 ust. 4, a za rok podatkowy przewidywane, określone w oświadczeniu:

1. dochody podatnika nie przekroczą górnej granicy pierwszego przedziału skali, a odpowiednio małżonek lub dziecko nie uzyskują żadnych dochodów z wyjątkiem renty rodzinnej – zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu i są dodatkowo pomniejszane za każdy miesiąc o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, o której mowa w art. 27 ust. 1b pkt 1;
2. dochody podatnika przekroczą górną granicę pierwszego przedziału skali, a odpowiednio małżonek lub dziecko nie uzyskują żadnych dochodów z wyjątkiem renty rodzinnej lub dochody małżonka mieszczą się w niższym przedziale skali, zaliczki za wszystkie miesiące roku podatkowego wynoszą 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.

Płatnicy, którym podatnik złożył oświadczenie wymienione w ust. 1a, pobierają zaliczki według zasad określonych w ust. 1a pkt 1 i 2 począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostało złożone oświadczenie (art. 32 ust. 1b cyt. ustawy).

Ponadto zgodnie z art. 32 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1 pkt 1, ust. 1a i 2 pomniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, o której mowa w art. 27 ust. 1b pkt 1, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru, w którym stwierdzi, że:

1. nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika;
2. nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną;
3. nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3;
4. nie otrzymuje świadczeń pieniężnych wypłacanych z Funduszu Pracy lub z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych;
5. ten zakład pracy jest właściwy do stosowania tego zmniejszenia.

Przy czym art. 27 ust. 1b ww. ustawy stanowi, że przy obliczaniu zaliczek na podatek dochodowy:

1. w przypadku podatników, których dochody nie przekroczą kwoty stanowiącej górnej granicy pierwszego przedziału skali określonej w ust. 1 – kwota zmniejszająca podatek, o której mowa w ust. 1, wynosi 556 zł 02 gr rocznie;
2. w przypadku podatników, których dochody przekroczą kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali określonej w ust. 1 – zaliczki nie pomniejsza się o kwotę zmniejszającą podatek, o której mowa w pkt 1.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest pracodawcą w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy oraz pełni funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych i dokonuje w ciągu roku poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Przy obliczaniu zaliczek na podatek Wnioskodawca stosuje również art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi o zasadach pomniejszania zaliczek na podatek o kwotę zmniejszającą podatek oraz zasadach poboru zaliczek w przypadku pracowników, którzy oświadczyli, że zamierzają dokonać wspólnego opodatkowania dochodów z małżonkiem – wskazując przy tym przepisy dotyczące zarówno oświadczenia, o którym mowa w art. 32 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT-2), jak i oświadczenia, o którym mowa w art. 32 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz zacytowane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że w sprawie stosowania 1/12 kwoty zmniejszającej podatek unormowanie zawarte w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulujące obowiązki płatnika (zakładu pracy), należy traktować jako rozwiązania szczególne w stosunku do określonych w art. 27 tej ustawy.

Art. 32 ust. 1a pkt 2 ustawy obliguje płatnika, którego podatnik poinformował o zamiarze opodatkowania rocznych dochodów, które przekroczą próg 85.528 zł łącznie z małżonkiem bądź w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci – do pobierania zaliczek na podatek według stawki 18%.

Natomiast kwestię stosowania przez płatnia 1/12 kwoty zmniejszającej podatek reguluje art. 32 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nakłada na płatnika obowiązek zmniejszenia zaliczki obliczonej m.in. w sposób określony w ust. 1a o 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, pod warunkiem złożenia przez podatnika oświadczenia PIT-2.

Zatem od 1 stycznia 2017 r. – w przypadku podatnika, który złożył płatnikowi oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT-2) oraz oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 1a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (o wyborze sposobu opodatkowania dochodów łącznie z małżonkiem bądź w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko), Wnioskodawca, jako płatnik, powinien pomniejszać zaliczki na podatek (z tytułu złożonego oświadczenia PIT-2) o 1/12 kwoty zmniejszającej podatek nawet w sytuacji, gdy dochód podatnika przekroczy kwotę 85.528 zł.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/