Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 06-06-2017 r. – 0115-KDIT2-2.4011.70.2017.1.MM

Jakie są skutki podatkowe zorganizowania dla pracowników wycieczki turystyczno-krajoznawczej-wypoczynkowej sfinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych?

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa w zagranicznej wycieczce turystyczno-krajoznawczo-wypoczynkowej zorganizowanej przez pracodawcę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza zorganizować i zaproponować wszystkim uprawnionym pracownikom skorzystanie z zagranicznej wycieczki turystyczno-krajoznawczo-wypoczynkowej sfinansowanej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wycieczka będzie miała charakter dobrowolny i powszechnie dostępny dla wszystkich uprawnionych. Osoby chętne do wzięcia udziału w wycieczce będą zapisywały się na listę uczestników. Wycieczka ma na celu zintegrowanie załogi i umożliwienie pracownikom aktywnej formy wypoczynku, co przełoży się na efektywność pracy i wzajemne relacje. Brak uczestnictwa w wycieczce nie będzie wiązał się z żadnymi konsekwencjami pracowniczymi. Wycieczka zagraniczna zostanie zorganizowana przez biuro turystyczne. Na koszt wycieczki złożą się m.in. koszty dowozu, zakwaterowania, wyżywienia, bilety wstępu. Po otrzymaniu faktury z biura turystycznego znany będzie jednostkowy koszt wycieczki.

Zgodnie z regulaminem ZFŚS pracowni biorący udział w wycieczce pokryje w zależności od swojej sytuacji materialnej część kosztów wycieczki. Pozostała kwota kosztu jednostkowego wycieczki stanie się kwotą dofinansowania z ZFŚS.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Jakie są skutki podatkowe zorganizowania dla pracowników wycieczki turystyczno-krajoznawczej-wypoczynkowej sfinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych?
2. Czy koszt udziału pracownika w wycieczce jest przychodem dla pracownika z tytułu „innych nieodpłatnych świadczeń”, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy w związku z tym zwolniony jest z opodatkowania zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kwoty 380 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, dofinansowanie przez pracodawcę wycieczki turystyczno-krajoznawczo-wypoczynkowej dla pracowników ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie spowoduje po stronie pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu. Wnioskodawca uważa, że nie należy zaliczać powstającego po stronie pracownika przychodu do „innych nieodpłatnych świadczeń” w rozumieniu art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym ponieważ:

1. jest to świadczenie skierowane do wszystkich pracowników i nie ma podstaw aby przypisać konkretnemu pracownikowi wymierną korzyść,
2. sama deklaracja pracownika wzięcia udziału w wycieczce, czy udział w niej nie jest jednoznaczne z tym, ze pracownik skorzysta ze wszelkich dostępnych produktów i usług w trakcie wyjazdu,
3. po stronie pracownika nie pojawi się korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku, ponieważ gdyby nie wycieczka organizowana i finansowana przez pracodawcę, pracownik nie wydałby pieniędzy na udział w takim przedsięwzięciu.

W ocenie Wnioskodawcy, opodatkowaniu powinien podlegać tylko przychód faktycznie otrzymany przez pracownika. Koszty wycieczki podzielone przez liczbę uczestników i przypisana im w równych częściach nie oznacza, że korzystali oni w pełnym i równym zakresie z oferowanych świadczeń.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że dofinansowanie przez pracodawcę do wycieczki turystyczno-krajoznawczo-wypoczynkowej dla pracowników ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie spowoduje obowiązku pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Według Wnioskodawcy, jeżeli powstałby przychód, to należałoby zaliczyć go do „innych nieodpłatnych świadczeń” zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania do kwoty 380 zł, ponieważ spełnia warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj.:

• jest świadczeniem finansowym,
• źródłem finansowania będą środki z ZFŚS,
• świadczenie nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia nieodpłatne świadczenie. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006r., sygn. akt FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdził bowiem, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, ponieważ obejmuje wszelkie zjawiska o charakterze gospodarczym i zdarzenia prawne, których konsekwencją jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze w działalności osób prawnych, których następstwem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą świadczenia przysporzenie majątku tej osobie, mające wyraźny finansowy wymiar. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie także odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto, treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców – jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza zorganizować i zaproponować wszystkim uprawnionym pracownikom skorzystanie z zagranicznej wycieczki turystyczno-krajoznawczo-wypoczynkowej sfinansowanej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wycieczka będzie miała charakter dobrowolny i powszechnie dostępny dla wszystkich uprawnionych. Osoby chętne do wzięcia udziału w wycieczce będą zapisywały się na listę uczestników. Wycieczka ma na celu zintegrowanie załogi i umożliwienie pracownikom aktywnej formy wypoczynku, co przełoży się na efektywność pracy i wzajemne relacje. Brak uczestnictwa w wycieczce nie będzie wiązał się z żadnymi konsekwencjami pracowniczymi. Wycieczka zagraniczna zostanie zorganizowana przez biuro turystyczne. Na koszt wycieczki złożą się m.in. koszty dowozu, zakwaterowania, wyżywienia, bilety wstępu. Po otrzymaniu faktury z biura turystycznego znany będzie jednostkowy koszt wycieczki.

Zgodnie z regulaminem ZFŚS pracowni biorący udział w wycieczce pokryje w zależności od swojej sytuacji materialnej część kosztów wycieczki. Pozostała kwota kosztu jednostkowego wycieczki stanie się kwotą dofinansowania z ZFŚS.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnić należy, że dokonując oceny czy udział w wycieczce krajoznawczo-turystyczno-wypoczynkowej prowadzi do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium-wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu dobrowolnie to po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w wycieczce turystyczno-krajoznawczo-wypoczynkowej zorganizowanej przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, wskazać należy, iż udział pracowników w wycieczce turystyczno-krajoznawczo-wypoczynkowej sfinansowanej w części z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, która będzie miała na celu zintegrowanie załogi i umożliwienie pracownikom aktywnej formy wypoczynku, co przełoży się na efektywność pracy i wzajemne relacje, nie będzie stanowiło dla nich przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji po stronie pracownika nie powstaje przychód ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z art. 31 ww. ustawy nie będzie miał obowiązku, wartości świadczenia związanego z udziałem w ww. wycieczce turystyczno-krajoznawczo-wypoczynkowej doliczać do pozostałych przychodów pracowników.

W odniesieniu do pytania nr 2 stwierdzić należy, że konsekwencją uznania, że dane świadczenie nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest możliwości jego objęcia którymkolwiek ze zwolnień przedmiotowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/