Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19-05-2017 r. – 1462-IPPB4.4511.155.2017.3.JK2

Czy prawidłowe jest przyjęcie stanowiska, ze w przypadku zastosowania art. 16 ust. 2 UPO do dochodów polskiego rezydenta pełniącego funkcję prokurenta w okolicznościach opisanych w opisie zdarzenia przyszłego (tj. w szczególności przy braku ustalania odrębnego wynagrodzenia za pełnienie funkcji prokurenta), na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek płatnika o jakim mowa w art. 31 UPDOF?”

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w odniesieniu do polskiego rezydenta pełniącego funkcję prokurenta.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 7 kwietnia 2017 r. Nr 1462-IPPB4.4511.155.2017.1.JK2 (data nadania 7 kwietnia 2017 r., data doręczenia 10 kwietnia 2017 r.) oraz z dnia 28 kwietnia 2017 r. Nr 1462-IPPB4.4511.155.2017.2.JK2 (data nadania 28 kwietnia 2017 r., data doręczenia 4 maja 2017 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem dnia 14 kwietnia 2017 r. (data nadania 14 kwietnia 2017 r., data wpływu 18 kwietnia 2017 r.) i z dnia 8 maja 2017 r. (data nadania 8 kwietnia 2017 r., data wpływu 10 maja 2017 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

E. Polska to jednostka biznesowa Grupy A., zajmująca się działalnością w zakresie inżynierii i budowy jednostek produkcyjnych dla spółek z Grupy A. oraz klientów zewnętrznych. Jedynym akcjonariuszem E. Polska jest niemiecka spółka z ograniczoną odpowiedzialnością działająca pod firmą A. Frankfurt GmbH z siedzibą w Frankfurcie nad Menem. E. Polska oraz A. Frankfurt GmbH należą do globalnej linii biznesowej.

W przyszłości planowane jest transgraniczne połączenie A. Frankfurt GmbH z E. Polska. Połączenie odbędzie się poprzez przeniesienia całego majątku E. Polska (spółka przejmowana) na rzecz A. Frankfurt GmbH (spółka przejmująca, dalej również jako: „Centrala”). W efekcie połączenia, na terytorium Polski powstanie oddział przedsiębiorstwa zagranicznego (dalej jako: „Oddział”) stanowiący zakład w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, dalej jako: „UPDOP”) z uwzględnieniem stosownych postanowień UPO.

Po połączeniu, jeden z obecnych menedżerów E. Polska zostanie powołany na prokurenta A. Frankfurt GmbH w wyniku uchwały. Uchwała nie będzie przewidywać za tę funkcję osobnego wynagrodzenia.

Jednocześnie, menedżer będzie po połączeniu kontynuował swoje zatrudnienie w Oddziale, zachowując swoje dotychczasowe wynagrodzenie oraz stanowisko.

Menedżer może otrzymywać również premie roczne i objęty corocznymi podwyżkami, które nie będą bezpośrednio związane z funkcją prokurenta.

Menedżer ma miejsce zamieszkania w Polsce i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca wskazał, że w przedmiotowej sprawie przysługiwać mu będzie status płatnika. Status ten wynika z faktu, że Wnioskodawca – zgodnie z art. 8 Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201) – jest obowiązany w ściśle określonych wypadkach na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i do wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Opisane przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe może rodzić w przyszłości konsekwencje w sferze stosunków prawno – podatkowych jego pracowników. Natomiast przedmiot interpretacji przywołany tam stan faktyczny może powodować powstanie obowiązków podatkowych po stronie Wnioskodawcy. Ewentualne zobowiązanie płatnika do obliczenia, pobrania i wpłaty podatku do organu podatkowego skutkuje koniecznością uznania Wnioskodawcy za podmiot zainteresowany wydaniem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacja indywidualna).

Wnioskodawca potwierdza – co do zasady – pracownik będzie wykonywał pracę w Polsce i nie będzie w związku z tym przebywał na terenie Niemiec przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym.

Mając jednak na uwadze możliwość wystąpienia wyjątkowych przypadków, kiedy praca wykonywana będzie na terenie Polski a pracownik będzie przebywał w Niemczech przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni w podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym (pozostając jednak polskim rezydentem podatkowym), Wnioskodawca prosi o uwzględnienie w przedmiotowej interpretacji przepisów prawa podatkowego również takiej sytuacji. Ze względu na nieregularny charakter wyjazdów, Wnioskodawca nie może w sposób jednoznaczny określić przez jak długi czas dany menadżer będzie przebywał w Niemczech.

Wnioskodawca poinformował, że zasadniczo podmiotem, który będzie wypłacał wynagrodzenie i ponosił jego ostateczne koszty będzie Oddział. Założenie wypłaty wynagrodzenia i ponoszenie ostatecznych kosztów jego wypłaty przez Oddział wynika z faktu, że podmiot, który będzie je otrzymywał będzie wykonywał pracę na jego rzecz.

Mając jednak na względzie możliwość zaistnienia sytuacji, w której osoby te będą stale zamieszkiwać w Polsce ale przebywać na terenie Niemiec przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, Wnioskodawca przewiduje możliwość alokacji części kosztów wynagrodzenia wypłacanego takim pracownikom na rzecz A. Frankfurt GmbH. Dotyczyć to może zwłaszcza takich przypadków które będą wynikiem zastosowania zasad rozdziału koszów między Oddział a Centralę wynikających z regulacji umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie art. 7 (opodatkowanie przedsiębiorstw). Może bowiem powstać konieczność przypisania bądź jako bezpośrednio kosztu wynagrodzenia (mimo że wypłacanego formalnie przez Oddział) do Centrali (bo będzie miało miejsce gdy praca danego menadżera będzie realizowana dla korzyści Centrali, bądź też zostanie rozpoznana „wewnętrzna transakcja usługowa” jaką Oddział realizuje na rzecz Centrali przy wykorzystaniu menadżera i w konsekwencji Centrali zostanie przypisany koszt a Oddziałowi przychód dla celów podatkowych co w rezultacie może spowodować że „podatkowo” ostatecznie koszty menadżera będzie ponosiła Centrala.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

„Czy prawidłowe jest przyjęcie stanowiska, ze w przypadku zastosowania art. 16 ust. 2 UPO do dochodów polskiego rezydenta pełniącego funkcję prokurenta A. Frankfurt GmbH w okolicznościach opisanych w opisie zdarzenia przyszłego (tj. w szczególności przy braku ustalania odrębnego wynagrodzenia za pełnienie funkcji prokurenta), na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek płatnika o jakim mowa w art. 31 UPDOF?”.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 16 ust. 2 UPO, nie będzie mógł mieć zastosowania do dochodów polskiego rezydenta pełniącego funkcję prokurenta A. Frankfurt GmbH w okolicznościach opisanych w opisie zdarzenia przyszłego.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, menedżer powołany na prokurenta A. Frankfurt GmbH będzie miał nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce (będzie polskim rezydentem podatkowym).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm., dalej: „UPDOF”), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wynika z cytowanego przepisu, źródłem nieograniczonego obowiązku podatkowego jest miejsce zamieszkania podatnika w Polsce. Treść tego obowiązku odnosi się natomiast do całości dochodów (przychodów) uzyskiwanych przez tego podatnika, tj. zarówno dochodów (przychodów) uzyskiwanych w Polsce, jak i zagranicznych.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się przy tym – stosownie do art. 3 ust. la ustawy osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

Z uwagi na wskazane okoliczności zdarzenia przyszłego, ocena sytuacji podatkowej w zakresie objętym wnioskiem wymaga uwzględnienia postanowień umowy UPO.

Stosownie do art. 16 ust. 2 umowy, uposażenia, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu pełnienia obowiązków pełnomocnika spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Należy zwrócić uwagę, że w Konwencji Modelowej OECD nie występuje odpowiednik przepisu art. 16 ust. 2 UPO. Oznacza to, że postanowienie to zostało uzgodnione indywidualnie w procesie negocjowania umowy dwustronnej. Tym samym, odwołanie się do Komentarza do Konwencji Modelowej OECD nie dostarczy wskazówek, w jaki sposób należy odczytywać ten przepis.

Z brzmienia art. 16 ust. 2 UPO wynika, że jego zastosowanie znajdzie, jeżeli jednocześnie będą spełnione poniższe trzy warunki:

1. osoba ma miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie;
2. osoba jest pełnomocnikiem spółki, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
3. osoba ta otrzymuje uposażenie, płace i inne podobne wynagrodzenia z tytułu pełnienia tej funkcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, warunki Nr 1 oraz Nr 2 będą spełnione – jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego menedżer będący rezydentem polskim zostanie prokurentem (pełnomocnikiem) spółki, która ma siedzibę w Niemczech (A. Frankfurt GmbH).

Jednakże Wnioskodawca uważa, że nie zostanie spełniony warunek Nr 3. Choć menedżer będzie prokurentem A. Frankfurt GmbH, to za pełnienie funkcji prokurenta nie będzie otrzymywać żadnego osobnego wynagrodzenia ponad to, które otrzymywane jest z tytułu bycia pracownikiem Oddziału.

W związku z niespełnieniem warunku Nr 3, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie będzie możliwe zastosowanie przepisu art. 16 ust. 2 UPO w stosunku do menedżera, a w konsekwencji Wnioskodawca jako płatnik nie będzie uprawniony do wstrzymania się od poboru zaliczek na podatek PIT od wynagrodzenia uzyskiwanego przez menedżera z uwagi na fakt braku osobnego wynagradzania go z tytułu pełnienia funkcji prokurenta. Zatem w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie pełnił funkcję płatnika w stosunku do całego dochodu wypłacanego menadżerowi ze stosunku pracy (obejmującego również pełnienie funkcji prokurenta A. Frankfurt GmbH).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się przy tym – stosownie do art. 3 ust. la ustawy osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 3 ust. 2b, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia.

Przepis art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Pierwszą wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia zastosowania art. 16 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej w odniesieniu do dochodów rezydenta polskiego pełniącego funkcję prokurenta.

Stosownie do art. 16 ust. 2 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) umowy, uposażenia, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z tytułu pełnienia obowiązków pełnomocnika spółki, mającej siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Z powyższego wynika, że przepis art. 16 ust. 2 umowy będzie miał zastosowanie, jeżeli zostaną spełnione łącznie trzy przesłanki, tj.:

1. osoba ma miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie;
2. osoba jest pełnomocnikiem spółki, która ma siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie;
3. osoba ta otrzymuje uposażenie, płace i inne podobne wynagrodzenia z tytułu pełnienia tej funkcji.

Jak wynika ze zdarzenia przyszłego menedżer ma miejsce zamieszkania w Polsce i będzie (pełnomocnikiem) spółki, która ma siedzibę w Niemczech. Zatem dwie pierwsze przesłanki są spełnione.

Jednakże przesłanka Nr 3 nie zostanie spełniona, gdyż menedżer za pełnienie funkcji prokurenta nie będzie otrzymywać żadnego osobnego wynagrodzenia ponad to, które otrzymywane jest z tytułu bycia pracownikiem Oddziału.

Wobec powyższego, stwierdzić należy, że związku z niespełnieniem warunku Nr 3, przepis art. 16 ust. 2 ww. umowy nie będzie miał zastosowania w stosunku do menedżera. Zatem do całości jego wynagrodzenia będzie miał zastosowanie art. 15 ust. 1 ww. umowy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 umowy, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 17, 18 i 19 uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Przepis art. 15 ust. 2 tej umowy określa wyjątki od powyższej zasady. Zgodnie z tym przepisem, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, że wynagrodzenie pracownika (menedżera pełniącego jednocześnie funkcję prokurenta) z tytułu pracy wykonywanej w Polsce podlegać będzie opodatkowaniu tylko w Polsce.

W sytuacji wykonywania pracy na terytorium Niemiec, gdy okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przekracza łącznie 183 dnia podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się w danym roku podatkowym, wówczas takie wynagrodzenie będzie podlegało opodatkowaniu zarówno w Polsce, jak i w Niemczech.

Natomiast, gdy praca jest wykonywana w Niemczech, a pobyt pracownika nie przekracza 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się w danym roku podatkowym, wówczas takie wynagrodzenie będzie opodatkowane tylko w Polsce, z uwagi na spełnienie wszystkich przesłanek wynikających z art. 15 ust. 2 umowy.

Zatem ustosunkowując się do obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika, należy wskazać, że zasady poboru przez płatników (zakłady pracy) zaliczek na podatek dochodowy od osób, które uzyskują przychody ze stosunku pracy i obowiązki tych płatników regulują m.in. przepisy art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 32 ust. 6 ww. ustawy zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a (art. 38 ust. 1 ww. ustawy).

W konsekwencji wynagrodzenie pracownika (menedżera) mającego miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu w Polsce zgodnie z art. 15 umowy polsko – niemieckiej, od którego Wnioskodawca jako płatnik będzie zobowiązany naliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 32 ust. 6 tejże ustawy.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/