Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28-03-2017 r. – 1462-IPPB2.4511.799.2016.3.AK

Dotyczy: obowiązków płatnika

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma X Spółka z o.o. (dalej jako: X lub Wnioskodawca) jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowaną na podstawie przepisów prawa polskiego, będącą częścią międzynarodowej Grupy X (dalej jako: Grupa X lub Grupa).

W celu uatrakcyjnienia warunków zatrudnienia oraz zwiększenia motywacji pracowników

Grupy X na całym świecie, wprowadzony został plan zakupów pracowniczych General Employee Stock Purchase Plan (dalej jako: GESPP, Program lub Plan) umożliwiający pracownikom Grupy X zakup akcji amerykańskiej Spółki na preferencyjnych zasadach.

Plan oraz szczegółowe zasady jego funkcjonowania zostały wprowadzone w roku 1997 przez amerykańską Spółkę X (dalej jako: Spółka amerykańska) będącą członkiem Grupy X. Okres trwania Planu został ustalony na 5 lat (od daty jego wprowadzenia i obowiązywania), niemniej zarząd oraz akcjonariusze Spółki amerykańskiej zachowali możliwość przedłużania okresu trwania Planu. W konsekwencji Plan przyjęty w roku 1997, z pewnymi modyfikacjami, cały czas funkcjonuje w Grupie X.

Zgodnie z regulaminem GESPP do przystąpienia do Planu uprawnieni są pełnoletni pracownicy zatrudnieni na stałe w spółkach z Grupy X (w skład uprawnionej grupy pracowników nie kwalifikują się pracownicy tymczasowi, osoby zaangażowane na podstawie form prawnych innych niż umowa o pracę, oraz osoby działające jako podwykonawcy czy świadczący usługi dla X w ramach prowadzenia działalności gospodarczej), którzy wyrazili zgodę na dokonanie stosownego potrącenia z wynagrodzenia na poczet zakupu akcji X w ramach Planu.

Możliwość przystąpienia do GESPP jest dla pracowników dobrowolna a moment przystąpienia do Planu jest uzależniony wyłącznie od decyzji uprawnionych pracowników. Niemniej, możliwość nabycia akcji zgodnie z zasadami Planu jest ograniczona do okresu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Powyższe oznacza automatyczne wystąpienie z Planu w razie ustania stosunku pracy lub śmierci pracownika.

W ramach Planu, pracownikom Grupy X oferowana jest możliwość nabycia akcji giełdowych X na warunkach określonych w Planie tj. z jednej strony cena, którą uczestnicy Planu ponoszą za akcje jest nieco niższa, niż wartość aktualnych notowań akcji (aktualnie jest to rabat wynoszący 15% ceny rynkowej z dnia zakupu), z drugiej jednak akcje nabywane w ramach Planu posiadają czasowo ograniczoną zbywalność na okres 1 roku a pracownicy zobowiązują się do regularnego ich zakupowania. Organizatorem i sponsorem Programu jest Spółka amerykańska, a warunki uczestnictwa w Planie dla wszystkich uprawnionych pracowników spółek należących do Grupy X są takie same.

Istotą Planu jest umożliwienie pracownikom Grupy X zakupu akcji amerykańskiej Spółki z Grupy X (dalej jako: X US) na następujących zasadach:

• przystępując do Programu pracownik wyraża zgodę na miesięczne potrącenie z wynagrodzenia netto (po odliczeniu należnych od wynagrodzenia potrąceń z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne) od 3% -10% wartości swojego łącznego rocznego wynagrodzenia (z zastrzeżeniem, że wartość potrącenia wraz z możliwym rabatem nie może przekroczyć 25,000 USD w roku kalendarzowym). Potrącona kwota jest następnie przekazywana w imieniu pracowników przez podmiot zatrudniający na indywidualne konto brokerskie na poczet zakupu akcji;
• pracownicy mają możliwość zakupu akcji po cenie uwzględniającej 15% rabat w stosunku do ceny akcji Spółki oferowanych na rynku wdanym okresie;
• w zakresie dysponowania akcjami nabywanymi przez pracowników w ramach Programu, Plan przewiduje brak możliwości ich sprzedaży lub przeniesienia własności akcji na inny podmiot w okresie do 1 roku. Okres ten może być skrócony wyłącznie w momencie uzyskania przez pracownika prawa do emerytury, ustania stosunku pracy lub jego śmierci;
• uczestnictwo w Planie nie wynika z umów o pracę ani z innych regulacji lokalnego prawa pracy obowiązujących w poszczególnych spółkach z Grupy X.

Globalne administrowanie Planem i środkami potrąconymi z wynagrodzeń pracowników uczestniczących w Planie powierzone zostało amerykańskiej firmie brokerskiej F, LLC (dalej jako: „F”), niebędącej częścią Grupy X.

Na potrzeby obsługi pracowników przystępujących do Planu tworzone są dedykowane indywidualne konta, gdzie znajdują się wszelkie informacje związane z ilością, wartością akcji oraz ogólnym stanem zgromadzonych przez pracownika środków oraz nabytych akcji.

Za pośrednictwem indywidualnego konta pracownicy sami dokonują wszelkich aktywności związanych z obsługą akcji m.in. ich kupnem czy reinwestycją dywidend, a jego posiadanie jest jedyną możliwością zarządzania akcjami w ramach GESPP. Długość istnienia indywidualnego konta uzależniona jest od posiadania akcji lub wartości pieniężnych na danym koncie.

Ze względu na fakt, iż możliwość uczestnictwa w Planie jest oferowana również pracownikom Wnioskodawcy (choć co istotne, możliwość uczestnictwa w Planie nie wynika z umów o pracę zawieranych z pracownikami ani z Regulaminu Wynagradzania obowiązującego u Wnioskodawcy), istotnym jest podkreślenie, że Wnioskodawca nie występuje w roli organizatora ani administratora Planu. Dodatkowo Wnioskodawca nie decyduje o tym którzy z pracowników mogą uczestniczyć w Planie ani o uprawnieniach uczestników Planu. Ponadto możliwość zakupu akcji Spółki amerykańskiej po obniżonej cenie nie jest ani oferowane przez Wnioskodawcę, ani też Wnioskodawca nie ponosi kosztów zakupów akcji w ramach Planu.

Jedyne czynności, jakie są dokonywane przez Wnioskodawcę w związku z funkcjonowaniem Planu sprowadzają się do potrącenia z wynagrodzenia netto pracowników wskazanej przez nich kwoty i przekazanie jej do F w imieniu pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w momencie nabycia akcji przez uczestników Planu będących pracownikami Wnioskodawcy, po cenie niższej od aktualnych notowań giełdowych (przy czym niższa cena wynika m.in. z ograniczeń w zbywalności akcji), po stronie pracowników powstanie przychód?
2. W przypadku potwierdzenia powstania przychodu w ramach odpowiedzi na pytanie nr 1 – czy ewentualny przychód uzyskany przez pracowników Wnioskodawcy, związany z ich uczestnictwem w Planie stanowi dla nich przychód ze stosunku pracy, a w związku z tym na Wnioskodawcy będą ciążyły obowiązki płatnika w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie odpowiedzi na pytanie 1.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 UPDOF, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Stosownie do art. 11 ust. 1 UPDOF przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15 oraz art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei zgodnie natomiast z art. 11 ust. 2b UPDOF jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustalona według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W świetle powyższych przepisów, należy uznać, iż aby powstał przychód podlegający opodatkowaniu (poza wyjątkami wymienionymi enumeratywnie w UPDOF) konieczne jest otrzymanie bądź postawienie do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych albo otrzymanie przez podatnika świadczeń w naturze. Natomiast ; przychód ze stosunku pracy powstanie gdy pracownik otrzyma od pracodawcy (lub pracodawca postawi do jego dyspozycji) pieniądze lub wartości pieniężne lub też gdy pracownik otrzyma od pracodawcy świadczenia w naturze w związku z wypełnieniem swoich obowiązków w ramach stosunku pracy łączącego pracownika z pracodawcą.

Zdaniem Wnioskodawcy o powstaniu obowiązku podatkowego w związku z uczestnictwem w Planie pracowników X nie można mówić ani w momencie przystąpienia pracowników do Planu ani w momencie dokonania przez nich zakupu akcji. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że obowiązek podatkowy w związku z uczestnictwem w Planie powstanie dopiero w momencie zbycia akcji.

Wnioskodawca podkreśla, że o powstaniu przychodu po stronie uczestników Planu w jakimkolwiek momencie wcześniejszym niż zbycie akcji można byłoby mówić wyłącznie w sytuacji, gdyby uczestnicy otrzymali akcje bez konieczności poniesienia za nie odpłatności lub gdyby mogli je nabyć po preferencyjnej cenie (czyli takiej, która byłaby niższa od ceny stosowanej wobec innych nabywców w odniesieniu do akcji zawierających w sobie analogiczny zakres praw akcjonariusza).

W opisywanym stanie faktycznym nie mamy jednak do czynienia z taką sytuacją tj. uczestnicy Planu nie otrzymują akcji za darmo ani nie nabywają ich po cenie, którą można by uznać za preferencyjną. Co prawda uczestnicy Planu mają możliwość nabycia akcji po cenie niższej w porównaniu do aktualnego na moment nabycia notowania giełdowego tychże akcji, jednak różnica w cenie jest ściśle związana z ograniczeniem zbywalności akcji dla uczestników Planu, z którą nie mamy do czynienia w regularnym obrocie giełdowym (nie można porównać wartości akcji bez ograniczeń zbywalności z wartością akcji, których nie można zbyć przez określony czas). Dodatkowo uczestnicy Planu zobowiązują się do regularnego, comiesięcznego przekazywania środków na poczet nabywania akcji, przeznaczając na to określoną z góry część swojego wynagrodzenia – takie zobowiązanie do regularnych inwestycji oraz ograniczenie możliwości ich zbycia odróżnia uczestników Planu od inwestorów giełdowych, którzy nie są zobowiązani do nabywania akcji na zasadzie regularności i uzasadnia inną cenę sprzedaży akcji.

Przede wszystkim jednak inwestorzy kupujący akcje na giełdzie i płacący za nie kwotę wynikającą z notowań giełdowych nie mają żadnych ograniczeń jeżeli chodzi o zbywalność akcji, co ma ogromny wpływ na zmniejszenie ryzyka gospodarczego związanego z inwestowaniem w akcje. Nabywając akcje na giełdzie tradycyjny inwestor może dokonać ich zbycia w każdej chwili w razie spadku ich kursów, pogorszenia ogólnej koniunktury gospodarczej, pogorszenia sytuacji danego podmiotu, którego akcje są notowane, czy też w razie pogorszenia własnej sytuacji materialnej. Uczestnicy Planu natomiast nie mają takiej możliwości co oznacza, że ryzyko nabycia akcji w ramach Planu jest zdecydowanie większe w porównaniu do sytuacji tradycyjnych inwestorów, co z kolei uzasadnia różnicę w cenie akcji, która jest ponoszona przez uczestników Planu. Można uznać za pewne, że gdyby tradycyjny inwestor miał zakupić akcje z czasowo ograniczoną możliwością ich zbycia po cenie ustalonej według bieżących notowań giełdowych, nie doszłoby do zawarcia takiej transakcji, ponieważ cena byłaby uznana za zbyt wysoką.

Zatem za w pełni rynkową i uzasadnioną ekonomicznie należy uznać sytuację, w której uczestnicy Planu nabywają akcje po cenie niższej niż giełdowa, kiedy to różnica pomiędzy ceną akcji ustaloną w obrocie giełdowym z odpłatnością ponoszoną przez uczestników Planu jest pewnego rodzaju kompensatą podwyższonego ryzyka związanego z brakiem możliwości zbycia akcji przez okres ustalony w Planie. Konkludując uznać należy, iż w opisanym stanie faktycznym ustalenie ceny innej niż ta, która wynikałaby z ich aktualnych notowań giełdowych, pozostaje w ścisłym związku z dodatkowym czynnikiem ryzyka istniejącym po stronie uczestników Pianu, zatem nie można mówić o powstaniu po ich stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W zakresie odpowiedzi na pytanie 2.

Wnioskodawca uważa, że pomimo zapłaty przez uczestników Planu za akcje X ceny w zasadzie odpowiadającej ich rynkowej wartości (uwzględniając ograniczenie zbywalności oraz zobowiązanie do regularnego nabywania akcji), choć obniżonej w stosunku do ich notowań giełdowych, nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowych od osób fizycznych. Gdyby jednak Minister uznał, że już w momencie nabycia tych akcji po stronie pracowników powstaje przychód, Wnioskodawca chciałby potwierdzić, że w związku z tym przychodem nie powstaną dla niego obowiązki płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, o których mowa w art. 31 UPDOF.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 UPDOF, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 UPDOF, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art, 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, w myśl art. 12 ust. 1 UPDOF, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zatem przychodami ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne, świadczenia w naturze oraz inne nieodpłatne świadczenia lub też częściowo odpłatne, skutkujące powstaniem po stronie pracownika przysporzenia majątkowego, mającego swoje źródło w stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z przedstawionym stanie faktycznym, w opinii Spółki, zapewnienie pracownikowi przez Grupę X, której członkiem jest Wnioskodawca, możliwości uczestnictwa w Planie a co za tym idzie nabycia akcji w ramach Planu po obniżonej cenie w stosunku do aktualnych notowań giełdowych (przy czym obniżona cena wynika między innymi z ograniczeń w zbywalności akcji) nie stanowi przychodu kwalifikowanego jako przychód ze stosunku pracy.

Uzasadniając powyższe stanowisko Wnioskodawca podkreśla, że zgodnie z przytoczonymi przepisami, przychód ze stosunku pracy powstanie, jeżeli przekazanie pracownikowi pieniędzy, wartości pieniężnych albo świadczeń w naturze nastąpi w związku z łączącym pracownika z pracodawcą stosunkiem pracy, co nie ma miejsca w omawianej sytuacji.

Spółka zaznacza, iż możliwość uczestnictwa i realizacji praw związanych z Planem przez pracowników Wnioskodawcy nie wynika z przepisów Kodeksu Pracy ani innych przepisów mających zastosowanie do stosunku pracy istniejącego pomiędzy X a jej pracownikami. Tym samym, ponieważ Wnioskodawca nie występuje w roli organizatora ani administratora Planu, a możliwość przystąpienia i uczestnictwa w Planie nie wynika z umów o pracę zawieranych z pracownikami ani z żadnych innych wewnątrzzakładowych dokumentów z zakresu prawa pracy (w tym z Regulaminu Wynagradzania) obowiązujących u Wnioskodawcy, trudno byłoby uzasadnić tezę, że uczestnictwo w planie znajduje swoje źródło w polskim stosunku pracy pomiędzy X a jej pracownikami.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, iż ewentualne przychody powstające po stronie pracowników wynikające z uczestnictwa w Planie (choć, co Wnioskodawca pragnie wyraźnie podkreślić, nie powinno być mowy o powstaniu przychodu po stronie pracowników uczestniczących w Planie do momentu zbycia akcji nabytych w ramach Planu) nie powinny zostać zaklasyfikowane jako przychody ze stosunku pracy zawartego pomiędzy pracownikami a Wnioskodawcą. Wszelkie prawa i obowiązki powstające po stronie pracowników w związku z uczestnictwem w Planie wynikają z Regulaminu Planu i jako takie nie są związane ani nie wynikają ze stosunku pracy łączącego Wnioskodawcę i jego pracowników uczestniczących w Planie.

W szczególności, co warto podkreślić, Wnioskodawca nie ma uprawnień do decydowania o tym którzy z pracowników mogą uczestniczyć w Planie, w jakim zakresie pracownicy mogą realizować swoje uczestnictwo w Planie ani też nie określa innych uprawnień uczestników Planu.

Obsługą całego Programu, w tym również prowadzeniem zagranicznych kont maklerskich pracowników zajmuje się zewnętrzna, niezależna Spółka (tj. F). Konsekwentnie, jedyne czynności, jakie są dokonywane przez Wnioskodawcę w związku z funkcjonowaniem Planu ograniczają się do potrącania z wynagrodzenia netto pracowników (za ich wyrażoną na piśmie zgodą) wskazanej przez nich kwoty i przekazywania jej do F w imieniu pracowników. Należy również zauważyć, że pracownicy Wnioskodawcy nie powinni kierować do niego jakichkolwiek roszczeń związanych z zapisami lub realizacją postanowień Planu.

Dodatkowo nie można pominąć faktu, że Wnioskodawca nie ponosi żadnych kosztów związanych z uczestnictwem jego pracowników w Planie, co również wskazuje na brak związku pomiędzy polskim stosunkiem pracy oraz uczestnictwem w Planie pracowników Wnioskodawcy.

Powyższa argumentacja wskazuje jednoznacznie, że polski stosunek pracy nie powinien zostać uznany za źródło, do którego należałoby zakwalifikować ewentualne przychody powstające po stronie pracowników Wnioskodawcy w związku z ich uczestnictwem w Planie (choć o powstaniu jakichkolwiek przychodów przed zbyciem akcji przez uczestników Planu w ogóle nie powinno być mowy).

Analogiczne stanowisko zostało potwierdzone przez Ministra Finansów w następujących interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB2/415-533/12-2/MK.

Jeżeli zatem pracownicy Wnioskodawcy nie będą osiągali przychodu ze stosunku pracy, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika określony w art. 31 UPDOF, czyli obowiązek obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższą definicję, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

– podatku, zaliczki lub raty.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy wskazać, że w myśl przepisu art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu, na rzecz osób związanych z podmiotem umową cywilnoprawną czy też powołanych i należących do składu zarządu tego podmiotu.

W myśl art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowaną na podstawie przepisów prawa polskiego, będącą częścią międzynarodowej Grupy X. W celu uatrakcyjnienia warunków zatrudnienia oraz zwiększenia motywacji pracowników Grupy X na całym świecie, wprowadzony został plan zakupów pracowniczych General Employee Stock Purchase Plan umożliwiający pracownikom Grupy X zakup akcji amerykańskiej Spółki na preferencyjnych zasadach. Zgodnie z regulaminem GESPP do przystąpienia do Planu uprawnieni są pełnoletni pracownicy zatrudnieni na stałe w spółkach z Grupy X (w skład uprawnionej grupy pracowników nie kwalifikują się pracownicy tymczasowi, osoby zaangażowane na podstawie form prawnych innych niż umowa o pracę, oraz osoby działające jako podwykonawcy czy świadczący usługi dla X w ramach prowadzenia działalności gospodarczej), którzy wyrazili zgodę na dokonanie stosownego potrącenia z wynagrodzenia na poczet zakupu akcji X w ramach Planu. Możliwość przystąpienia do GESPP jest dla pracowników dobrowolna a moment przystąpienia do Planu jest uzależniony wyłącznie od decyzji uprawnionych pracowników. Niemniej, możliwość nabycia akcji zgodnie z zasadami Planu jest ograniczona do okresu zatrudnienia w ramach stosunku pracy. Powyższe oznacza automatyczne wystąpienie z Planu w razie ustania stosunku pracy lub śmierci pracownika. W ramach Planu, pracownikom Grupy X oferowana jest możliwość nabycia akcji giełdowych X na warunkach określonych w Planie tj. z jednej strony cena, którą uczestnicy Planu ponoszą za akcje jest nieco niższa, niż wartość aktualnych notowań akcji (aktualnie jest to rabat wynoszący 15% ceny rynkowej z dnia zakupu), z drugiej jednak akcje nabywane w ramach Planu posiadają czasowo ograniczoną zbywalność na okres 1 roku a pracownicy zobowiązują się do regularnego ich zakupowania. Organizatorem i sponsorem Programu jest Spółka amerykańska, a warunki uczestnictwa w Planie dla wszystkich uprawnionych pracowników spółek należących do Grupy X są takie same. Obsługą całego Programu, w tym również prowadzeniem zagranicznych kont maklerskich pracowników zajmuje się zewnętrzna, niezależna Spółka (tj. F). Konsekwentnie, jedyne czynności, jakie są dokonywane przez Wnioskodawcę w związku z funkcjonowaniem Planu ograniczają się do potrącania z wynagrodzenia netto pracowników (za ich wyrażoną na piśmie zgodą) wskazanej przez nich kwoty i przekazywania jej do F w imieniu pracowników.

Z powyższych informacji wynika zatem, że pracownicy Wnioskodawcy mogą uczestniczyć w programie motywacyjnym (Planie) wdrażanym i administrowanym przez odrębny podmiot. Wnioskodawca w związku z Programem nie będzie dokonywał żadnych świadczeń na rzecz swoich pracowników, ponieważ to odrębny podmiot będzie się tym zajmował.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że na gruncie analizowanej sprawy w związku z uczestnictwem pracowników Wnioskodawcy w Planie wdrażanym i administrowanym przez odrębny podmiot, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak już powyżej wyjaśniono – warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu, co jednak w niniejszej sprawie nie będzie miało miejsca, bowiem „świadczeniodawcą” jest odrębny podmiot.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w opisanej sytuacji nie będą ciążyły na nim obowiązki płatnika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – należało uznać za prawidłowe.

Skoro w omawianej sprawie Wnioskodawca nie będzie wykonywał wobec swoich pracowników praw i obowiązków płatnika, to nieuprawnionym jest rozpatrywanie w niniejszej interpretacji skutków podatkowych jakie powstaną po stronie pracowników Wnioskodawcy z tytułu uczestnictwa w Planie wdrażanym i administrowanym przez odrębny podmiot w tym m.in. w zakresie ustalenia dla tych pracowników momentu powstania przychodu oraz określenia źródła tego przychodu.

W związku z powyższym. Organ interpretacyjny nie dokonał w tym zakresie oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Ww. przepis wprowadza bardzo istotne ograniczenie w zakresie możliwości wystąpienia o interpretację. Mianowicie, wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej może złożyć zainteresowany podmiot w swojej indywidualnej sprawie dotyczącej określonych przepisów prawa podatkowego, kształtujących prawa lub obowiązki zainteresowanego w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym.

Status zainteresowanego posiada zatem każdy podmiot, który chce uzyskać interpretację indywidualną w celu prawidłowej realizacji swoich praw i obowiązków w sferze prawa podatkowego – w celu wyjaśnienia, bądź ułożenia, swoich interesów w sferze prawa podatkowego. Innymi słowy, do uzyskania interpretacji indywidualnej legitymowany jest podmiot, dla którego określony stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe może rodzić konsekwencje w sferze stosunków prawnopodatkowych.

Przekładając powyższą argumentację prawną na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że – w świetle ww. art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – status podmiotu zainteresowanego w kwestii ustalenia momentu powstania przychodu oraz określenia źródła przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posiadają uczestnicy programu motywacyjnego (pracownicy Wnioskodawcy), a nie Wnioskodawca.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Końcowo – odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego wskazać należy, iż rozstrzygnięcie w niej zawarte dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej spraw, podatnika w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawartejest wiążące. Nie stanowi ono materialnego prawa podatkowego i nie ma mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/