Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14-03-2017 r. – 1462-IPPB4.4511.114.2017.1.JM

Dotyczy: zwolnienia przedmiotowego

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od września 2007 r. jest pracownikiem szwajcarskiego oddziału spółki J. (dalej: Spółka) i od tego czasu wykonuje pracę na terytorium Polski w ramach zagranicznej umowy o pracę i oddelegowania do Polski. W trakcie oddelegowania do Polski podmiot zatrudniający uległ zmianie i pracodawcą Wnioskodawcy stała się szwajcarska spółka JT S.A. Przed oddelegowaniem do Polski Wnioskodawca pracował w Szwajcarii i w innych krajach (m.in. w Turcji i Ukrainie) na podstawie szwajcarskiej umowy o pracę zawartej z innym szwajcarskim podmiotem z grupy JI. W związku z zatrudnieniem przez szwajcarskie spółki z grupy JI. Wnioskodawca objęty jest szwajcarskim pracowniczym programem emerytalnym (JI. Swiss Pension Fund; dalej: szwajcarski pracowniczy fundusz emerytalny; fundusz emerytalny), w ramach którego pracodawca i pracownik odprowadzają co miesiąc składki do funduszu emerytalnego. Podstawą do wyliczenia składek jest roczne wynagrodzenie brutto, oraz roczna premia PSIP Wnioskodawcy.

Fundusz emerytalny JI. został ustanowiony i działa w Szwajcarii zgodnie ze szwajcarskimi wewnętrznymi przepisami (Art. 80 Szwajcarskiego Kodeksu Cywilnego oraz Art. 331 Szwajcarskiego Kodeksu Zobowiązań) oraz w oparciu o federalne przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych, na wypadek śmierci lub niepełnosprawności w Szwajcarii (Federal Law on Occupational Old-age, Survivors and Disability Benefit Plan – dalej: LOB). Zgodnie z art. 48 LOB, fundusz jest wpisany w rejestrze pracowniczych programów emerytalnych w kantonie Lucerne. Fundusz jest częścią obowiązkowego II filaru szwajcarskiego systemu emerytalnego. Celem Planu jest zapewnienie uczestnikom i ich rodzinom oraz uposażonym zabezpieczenia finansowego oraz utrzymanie wysokiego standardu życia w okresie emerytury, w przypadku śmierci uczestnika planu lub jego niepełnosprawności. Uczestnictwo w szwajcarskim programie emerytalnym jest obowiązkowe dla wszystkich pracowników szwajcarskich spółek, którzy wykonują pracę na terytorium Szwajcarii. Wnioskodawca, w trakcie pracy wykonywanej w Polsce, kontynuował opłacanie składek do szwajcarskiego programu emerytalnego na zasadzie dobrowolności (w tym okresie podlegał bowiem obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym w Polsce) – odpowiednią składkę finansował także szwajcarski pracodawca Wnioskodawcy.

W przypadku Wnioskodawcy, składki w części należnej od pracownika potrącane są z jego wynagrodzenia netto. Składki pracodawcy finansowane są natomiast ze środków spółki i za okres, w którym uczestnictwo w Planie miało charakter dobrowolny, a Wnioskodawca pracował w Polsce, zostały rozpoznane, jako przychód pracowniczy.

Możliwość wypłaty świadczeń emerytalnych z pracowniczego funduszu emerytalnego JI. jest uzależniona od spełnienia przez uczestnika planu warunków określonych w regulaminie programu. Warunki te obejmują m.in.:

• złożenie do funduszu emerytalnego pisemnego wniosku o wypłatę świadczeń emerytalnych na 3 miesiące przed planowanym odejściem na emeryturę;

• osiągnięcie minimalnego wieku emerytalnego obowiązującego w Szwajcarii – 65 lat dla mężczyzn, 64 lat dla kobiet. Wcześniejsza wypłata środków emerytalnych w związku z wcześniejszym przejściem na emeryturę jest możliwa po ukończeniu 58 lat.

Wnioskodawca aktualnie spełnia kryteria ustalone przez szwajcarski fundusz emerytalny umożliwiające mu wnioskowanie o wypłaty świadczeń emerytalnych. Regulamin funduszu emerytalnego, do którego należy Wnioskodawca przywiduje możliwość wypłaty świadczeń jednorazowo i/lub kwartalnie bądź też w systemie mieszanym: część zgromadzonego kapitału może być wypłacona jednorazowo w momencie rozpoczęcia pobierania świadczenia, a pozostała część w formie kwartalnych świadczeń emerytalnych. Świadczenia emerytalne wypłacane są przez fundusz emerytalny we frankach szwajcarskich w Szwajcarii lub poza jej granicami.

Wnioskodawca w trakcie 2017 r. zakończy swoją działalność zawodową i w związku z tym otrzyma wypłatę świadczenia emerytalnego z tytułu uczestnictwa w szwajcarskim pracowniczym programie emerytalnym. Wnioskodawca zdecydował się na zlecenie wypłaty świadczeń z pracowniczego programu emerytalnego w formie jednorazowej wypłaty. Wypłata środków z pracowniczego programu emerytalnego w Szwajcarii, w świetle szwajcarskich przepisów oraz postanowień funduszu emerytalnego nie będzie wypłatą transferową, ani zwrotem środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym.

Wnioskodawca, od września 2007 r., jest osobą mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski w rozumieniu polskich przepisów podatkowych. W momencie wypłaty świadczeń emerytalnych ze szwajcarskiego funduszu emerytalnego status rezydencji podatkowej Wnioskodawcy w Polsce nie ulegnie zmianie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane we wniosku świadczenie emerytalne, które Wnioskodawca planuje otrzymać będzie zwolnione z opodatkowania w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) w związku z art. 21 ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032; dalej „ustawa PIT”)?

Zdaniem Wnioskodawcy, środki otrzymane z tytułu wypłaty ze szwajcarskiego pracowniczego programu emerytalnego (świadczenia emerytalne) zwolnione są z opodatkowania na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032; dalej „ustawa PIT”).

Dyspozycja normy prawnej zawartej w art. 3 ust. 1 ustawy PIT wskazuje, że osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Treść art. 3 ust. 1a ustawy PIT mówi, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub;
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Wnioskodawca spełnia obydwa wyżej wymienione warunki, ponieważ posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych i gospodarczych (centrum interesów życiowych) a jego pobyt na terytorium Polski przekracza 183 dni w poszczególnych latach podatkowych po powrocie do kraju we wrześniu 2007 r. W konsekwencji, Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski i tym samym podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce tj. jest zobowiązany do opodatkowania w Polsce całości swoich światowych dochodów. Status rezydencji podatkowej w Polsce nie ulegnie zmianie podczas wypłaty świadczeń z pracowniczego programu emerytalnego JI..

Dodatkowo art. 4a ustawy PIT wskazuje, że przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Tym samym, w przypadku dochodów uzyskanych przez osobę podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu ze źródeł przychodów położonych poza Polską, przepisy ustawodawstwa polskiego stosuje się z uwzględnieniem postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska.

W przypadku świadczenia emerytalnego będącego przedmiotem niniejszej interpretacji zastosowanie znajdą odpowiednie uregulowania Konwencji z dnia 2 września 1991 roku między Rzeczpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U.1993.22.92; dalej: Konwencja).

Stosownie do art. 18 Konwencji „Z uwzględnieniem postanowień art. 19 ust. 2 niniejszej Konwencji, emerytury i inne podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniej pracy najemnej, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie”.

Mając na uwadze powyższe postanowienia Konwencji i fakt, że Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce (a także uwzględniając fakt, że nie pełnił on funkcji publicznych, do których zastosowanie mają postanowienia art. 19 Konwencji), należy stwierdzić, że na mocy Konwencji wypłata świadczeń otrzymanych ze szwajcarskiego pracowniczego programu emerytalnego JI. podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy PIT „opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku”.

Natomiast, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy PIT, zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych są wypłaty „środków zgromadzonych w pracowniczym programie emerytalnym dokonanych na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do tych środków po śmierci uczestnika – z zastrzeżeniem ust. 33”.

Z kolei art. 21 ust. 33 ustawy PIT, doprecyzowuje powyższy przepis i wskazuje wprost definicję pracowniczych programów emerytalnych. Zgodnie z tą definicją: „przez pracownicze programy emerytalne rozumie się pracownicze programy emerytalne utworzone i działające w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w państwach członkowskich Unii Europejskiej lub w innych państwach należących do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej”.

Mając na uwadze powyższe przepisy, aby skorzystać z przedmiotowego zwolnienia, konieczne jest spełnienie łączne następujących warunków:

1. środki muszą być zgromadzone w PPE;
2. wypłata musi nastąpić na rzecz uczestnika programu, lub osób uprawionych do otrzymania środków z PPE na wypadek jego śmierci;
3. PPE musi działać w oparciu o przepisy dotyczące PPE obowiązujące w Państwie UE lub Szwajcarii.

Poza wskazanymi powyżej, ustawodawca nie określił żadnych innych warunków, których spełnienie byłoby konieczne dla możliwości zwolnienia z opodatkowania wypłat otrzymanych z PPE.

W konsekwencji, zwolnienie dotyczy zarówno wypłat świadczeń z pracowniczego programu emerytalnego utworzonego i działającego zgodnie z polskimi przepisami jak i z pracowniczego programu emerytalnego utworzonego i prowadzonego w innym państwie członkowskim UE, EOG lub Konfederacji Szwajcarskiej w oparciu o normy prawne obowiązujące w tym państwie o ile wypłata odbywa się na rzecz uczestnika lub osób uprawnionych do wypłaty w przypadku jego śmierci.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy świadczenie emerytalne, które będzie wypłacone Wnioskodawcy z tytułu uczestnictwa w pracowniczym programie emerytalnym JI. utworzonym i działającym w oparciu o przepisy dotyczące pracowniczych programów emerytalnych obowiązujące w Szwajcarii podlega w całości zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b) ustawy PIT. W świetle aktualnie obowiązujących przepisów prawnych, wskazane wyżej przychody ze Szwajcarii uzyskane w przyszłości przez Wnioskodawcę posiadającego nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce są zwolnione z opodatkowania w Polsce na podstawie wewnętrznych przepisów i nie podlegają wykazaniu w zeznaniu podatkowym.

Podobne stanowisko w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń wypłaconych z tytułu uczestnictwa w zagranicznym pracowniczym programie emerytalnym zostało zaprezentowane w:

• wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 czerwca 2013 r. o sygn. akt II FSK 2022/11;

• wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 kwietnia 2013 r. o sygn. akt II FSK 1816/11

• wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 marca 2011 r. o sygn. akt I SA/Kr 2231/10;

• wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 2008 r. o sygn. akt III SA/Wa 1961/07

• wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 maja 2011 r. o sygn. akt I SA/Po 255/11

Mając na uwadze powyższe, wnoszę jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń Sądu, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nim zawarte nie są wiążące dla tutejszego organu. Wydane rozstrzygnięcia dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osądzonych w określonych stanach faktycznych lub zdarzeniach przyszłych i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie wywołują one zatem żadnych skutków prawnych w odniesieniu do innych podatników.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/