Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27-02-2017 r. – 1462-IPPB1.4511.26.2017.2.EC

Dotyczy: możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację imprez okolicznościowych dla pracowników, w tym wigilii

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację imprez okolicznościowych dla pracowników, w tym wigilii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Podatnik (dalej: „Wnioskodawca”) jest komandytariuszem C. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: „Spółka”).

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy o PDOF przychody i koszty spółki niebędącej osobą prawną stanowią przychody oraz koszty odpowiednio każdego z jej wspólników w proporcji do ich udziału w zysku spółki. Z tego tytułu Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w branży informatycznej, zajmując się przede wszystkim rozwojem produktów dotyczących działalności marketingowej i reklamowej w Internecie.

Spółka organizuje dla swoich pracowników różnego rodzaju imprezy (spotkania) firmowe o charakterze okolicznościowym, w tym również firmową Wigilię. Koszty organizacji tego rodzaju imprez (spotkań) ponoszone przez Spółkę mają charakter ryczałtowy, tj. niezależny od ilości uczestników bądź niezależny od ich faktycznego udziału w imprezie (pomimo iż wszyscy pracownicy są zwyczajowo zapraszani, nie ma obowiązku udziału w tego rodzaju wydarzeniu). Imprezy (spotkania) mogą obejmować różnego rodzaju dodatkowe atrakcje (np. gry, zabawy, występy artystyczne itp.) oraz konsumpcję, w formie uzależnionej od charakteru danego spotkania.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 10 lutego 2017 r. Nr 1462-IPPB1.4511.26.2017.1.EC Wnioskodawca doprecyzował opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, że:

1. celami opisanych imprez okolicznościowych, w tym wigilii są:
   1. integracja pracowników,
   2. podsumowania okresowe oraz przedstawienia dalszych planów pracodawcy.
2. wydatki na opisane imprezy okolicznościowe ponoszone są przez spółkę ze środków obrotowych Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na organizację tego typu imprez, w tym również w Wigilii firmowej, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy (w odpowiedniej proporcji do jego udziału w zysku Spółki)?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na organizację tego typu imprez, w tym również w Wigilii firmowej, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy (w odpowiedniej proporcji do jego udziału w zysku Spółki), gdyż wykazują one pośredni wniosek z przychodami Wnioskodawcy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PDOF.

Zasadniczo oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu tych wskazanych wprost w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W związku z powyższym do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszelkie wydatki, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów (przepis art. 23 ust.1 ustawy o PDOF).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

• został właściwie udokumentowany;

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o PDOF nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z brzmienia przepisu art. 22 ust. 1 ustaw o PDOF wynika, że kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Bezspornym jest, iż kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze. Koszty pracownicze związane są ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie stosunek pracy, pracodawca nie ponosiłby wskazanych wydatków).

Koszty pracownicze mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji np. w postaci organizacji dla nich spotkań integracyjnych (okolicznościowych), w szczególności Wigilii firmowej. Są one bezsprzecznie związane z prowadzoną przez podatnika działalnością, mają na celu poprawę atmosfery pracy, zintegrowanie pracowników z pracodawcą, co w konsekwencji wpłynie na zwiększenie efektywności ich pracy. Tego typu imprezy to również okazja do dokonania podsumowań, przedstawienia planów, czy też nagrodzenia pracowników. Również te aspekty mają bezsprzeczny wpływ na przychody Spółki i Wnioskodawcy.

Należy w tym miejscu wspomnieć, że opisane imprezy nie mogą być traktowane jako „świadczenie socjalne” (wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 23 ust. 1 pkt 42 ustawy o PDOF). Opisane świadczenia nie są bowiem uzależnione od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej poszczególnych pracowników, a więc nie spełniają definicji wydatków na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Powyższe wydatki ponoszone są przez Spółkę ze środków obrotowych, mają więc w ocenie Wnioskodawcy pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Reasumując należy wskazać, że wydatki poniesione przez Spółkę w związku z organizacją imprez okolicznościowych (w szczególności wigilią firmową), sfinansowane ze środków obrotowych, należy uznawać za koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF (oczywiście w odpowiedniej proporcji do jego udziału w zysku).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/