Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 19-01-2017 r. – 3063-ILPB1-1.4511.387.2016.2.AA

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z dnia 29 grudnia 2016 r. znak 3063-ILPB1-1.4511.387.2016.1.AA na podstawie art. 155 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 stycznia 2017 r., a w dniu 10 stycznia 2017 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 9 stycznia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W Inspektoracie (zwanym dalej I albo jako Wnioskodawca) od 23 maja 2016 r. obowiązuje wewnętrzne zarządzenie kierownika urzędu wydane na podstawie niżej szczegółowo przedstawionych przepisów ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej w sprawie czyszczenia chemicznego umundurowania inspektorów I.

Zgodnie z przedmiotowym zarządzeniem, inspektorom I przysługuje czyszczenie chemiczne ich umundurowania na podstawie umowy o świadczenie usług pralniczych zawartej przez I, za które to usługi zapłaty w całości dokonuje I.

Zgodnie z art. 69 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym:

• ust. 1 Inspektor wykonuje czynności kontrolne, z zastrzeżeniem ust. la, w umundurowaniu (…).
• ust. 2 Umundurowanie służbowe przysługuje (…) wojewódzkiemu inspektorowi, ich zastępcom, inspektorom (…)
• ust. 3 Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, dystynkcje i wzór umundurowania, o którym mowa w ust. 2, normy umundurowania i sposób jego przydziału oraz zasady i sposób noszenia umundurowania, jak również ustali kryteria przydziału umundurowania, warunki jego używania, mając na uwadze okres używalności umundurowania.
• ust. 3a pkt 4 Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, mając na względzie zakres zadań i sposób ich realizacji przez osoby, o których mowa w ust. 2, określi, w drodze rozporządzenia wysokość, warunki przyznawania i terminy wypłaty ryczałtu pieniężnego za czyszczenie chemiczne umundurowania.

Jak wynika natomiast z § 3 ust. 2, § 4 ust. 1 i ust. 2 oraz § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 31 lipca 2012 r. w sprawie umundurowania inspekcji transportu drogowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 920) umundurowanie w okresie używalności składników umundurowania określonych w tym rozporządzeniu stanowi własność pracodawcy – mienie I.

Do dnia wystąpienia z niniejszym wnioskiem o indywidualną interpretację podatkową, Minister właściwy do spraw transportu nie wykonał delegacji ustawowej i nie wydał rozporządzenia określającego wysokość, warunki przyznawania i terminy wypłaty ryczałtu pieniężnego za czyszczenie chemiczne umundurowania.

W konsekwencji tego, ponieważ pracownicy – inspektorzy nie otrzymują aktualnie od pracodawcy ryczałtu pieniężnego za pranie użytkowanego przez nich umundurowania stanowiącego własność pracodawcy (ani w wysokości określonej w rozporządzeniu ani też w wysokości określonej wewnętrznym zarządzeniem pracodawcy) to obowiązek utrzymania w należytym stanie umundurowania ciąży wobec tego bezpośrednio na samym pracodawcy.

Tym samym, kierownik urzędu wypełniając ustawowy obowiązek zapewnienia funkcjonowania i ciągłości pracy urzędu wydał ww. zarządzenie w sprawie czyszczenia chemicznego umundurowania inspektorów I.

Zgodnie z art. 76 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej członek korpusu służby cywilnej (a tymi są stosownie do treści art. 77 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym inspektorzy inspekcji transportu drogowego) obowiązany jest w szczególności przestrzegać Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i innych przepisów prawa.

Stosownie do treści § 6 ust. 1 rozporządzenia w sprawie umundurowania inspekcji transportu drogowego podczas wykonywania obowiązków służbowych umundurowanie powinno być utrzymane w należytym stanie, zapewniającym estetyczny, schludny i nienaruszający godności umundurowanego wygląd zewnętrzny.

Przepis § 6 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia stanowi, że zabrania się używania składników umundurowania, których stopień zużycia lub wygląd zewnętrzny narusza powagę munduru.

Przepis natomiast art. 76 ust. 2 ustawy o służbie cywilnej zobowiązuje dyrektora generalnego urzędu do zapewnienia członkowi korpusu służby cywilnej właściwych warunków do wykonywania obowiązków określonych w ustawie.

Art. 25 ust. 4 pkt 1 e) ustawy o służbie cywilnej stanowi, że dyrektor generalny urzędu zapewnia funkcjonowanie i ciągłość pracy urzędu, warunki jego działania, a także organizację pracy, w szczególności przez gospodarowanie mieniem urzędu, w tym zlecanie usług i dokonywanie zakupów dla urzędu oraz zapewnienie prowadzenia ewidencji majątku urzędu.

W myśl przepisu art. 25 ust. 10 ustawy o służbie cywilnej dyrektor generalny urzędu albo osoba zastępująca dyrektora generalnego urzędu, w przypadku nieobsadzenia tego stanowiska, może wydawać zarządzenia w celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 4.

Według natomiast przepisu art. 25 ust. 9 ustawy o służbie cywilnej w urzędach, w których nie tworzy się stanowiska dyrektora generalnego urzędu zadania przewidziane dla dyrektora generalnego wykonują kierownicy tych urzędów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zapewnienie przez Wnioskodawcę pracownikowi uprawnionemu zgodnie z przepisami do przydziału służbowego umundurowania, nieodpłatnego świadczenia w postaci czyszczenia chemicznego umundurowania w okresie używalności określonej przepisami, stanowiącego własność pracodawcy, w celu umożliwienia pracownikowi zgodnego z prawem wykonywania pracy, będzie stanowić dla niego przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji tego czy Wnioskodawca jako płatnik, jest zobowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, (…) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: (…) a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 Trybunał Konstytucyjny zwrócił uwagę, że – mimo bardzo szerokiego ujęcia przychodów ze stosunku pracy – nie każde świadczenie spełnione przez pracodawcę na rzecz pracownika bez ustalonej za nie zapłaty jest świadczeniem podlegającym podatkowi dochodowemu.

Trybunał Konstytucyjny w ww. wyroku wskazał, że do świadczeń pracodawcy spełnionych na rzecz pracownika niepodlegającym podatkowi należy zaliczyć te świadczenia, które generalnie umożliwiają prawidłowe wykonywanie pracy, pracownik korzysta z nich tylko w ścisłym związku z wykonywaną pracą, a korzyść ze świadczeń spełnionych na rzecz pracowników nie jest przez nich wynoszona na zewnątrz stosunku pracy (por. pkt 3.3.2 uzasadnienia ww. wyroku TK).

I zapewnia swym pracownikom uprawnionym do umundurowania nieodpłatne świadczenie w postaci czyszczenia chemicznego umundurowania tylko i wyłącznie w celu zgodnego z prawem wykonywania pracy, a pracownik korzysta z nich tylko w ścisłym związku z wykonywaną pracą. Zgodnie bowiem z przepisami rozporządzenia w sprawie umundurowania inspekcji transportu drogowego § 6 ust. 1 podczas wykonywania obowiązków służbowych umundurowanie powinno być utrzymane w należytym stanie, zapewniającym estetyczny, schludny i nienaruszający godności umundurowanego wygląd zewnętrzny, a ponadto zgodnie z § 6 ust. 2 pkt 2 tego rozporządzenia zabrania się używania składników umundurowania, których stopień zużycia lub wygląd zewnętrzny narusza powagę munduru.

Dalej należy wskazać, że pracownicy nie mogą wynieść na zewnątrz korzyści z czyszczenia umundurowania świadczonego przez pracodawcę, gdyż umundurowanie stanowi własność pracodawcy i jest to strój służbowy nie nadający się z przyczyn praktycznych do użytkowania poza pracą, a ponadto i tak pracownicy mają ustalony przepisami zakaz jego używania niezgodne z przeznaczeniem czyli poza wykonywaniem obowiązków służbowych o czym stanowi 6 ust. 2 pkt 3 ww. rozporządzenia.

Zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego kolejnym innym kryterium, którego spełnienie powoduje brak podlegania podatkowi dochodowemu jest przypadek, gdy w obiektywnej ocenie spełnienie danego świadczenia na rzecz pracowników leżało przede wszystkim w interesie pracodawcy, a nie w interesie pracowników (por. pkt 3.3.2, pkt 3.4.2. oraz pkt 3.4.6 uzasadnienia ww. wyroku TK).

W ocenie I oczywistym jest fakt, że spełnienie świadczenia w postaci czyszczenia chemicznego umundurowania stanowiącego własność pracodawcy w celu umożliwienia pracownikowi zgodnego z prawem wykonywania pracy jest dokonywane w interesie pracodawcy, a nie pracownika. Umundurowanie stanowi bowiem własność pracodawcy. Pracodawca ma obowiązek zapewnić umundurowanie swoim uprawnionym pracownikom – inspektorom i w jego to interesie jest zachowanie i utrzymanie jego mienia w należytym stanie, gdyż inaczej w przypadku utraty, uszkodzenia lub zniszczenia składników umundurowania przed upływem okresu ich używalności pracodawca ma obowiązek wydania pracownikowi nieodpłatnie nowego składnika umundurowania. Wreszcie to w interesie pracodawcy jest, aby strój służbowy w jakim wykonują obowiązki pracownicze jego pracownicy był odpowiedni dla funkcjonariuszy publicznych wykonujących dla państwa czynności kontrolne. Kierowcy pojazdów zatrzymywanych przez nich do kontroli na drodze nie mają mieć wątpliwości, że mają do czynienia z prawdziwymi funkcjonariuszami państwowymi. W przypadku natomiast, gdy wygląd zewnętrzny składnika umundurowania narusza powagę munduru to zgodnie z przepisami zabronione jest pracownikowi jego używanie. Co więcej, w niektórych sytuacjach może to doprowadzić nawet do tego, że pracownik taki może odmówić świadczenia pracy, a zgodnie z przepisami w tym przypadku będzie mu przysługiwać jeszcze wynagrodzenie (o czym szczegółowo poniżej).

Wreszcie zgodnie ze stanowiskiem Trybunału Konstytucyjnego kolejnym odrębnym kryterium, którego spełnienie powoduje brak podlegania podatkowi dochodowemu jest przypadek, gdy pracownik nie musiałby ponieść danego wydatku w związku z brakiem świadczenia ze strony pracodawcy (por. pkt 3.4.3, pkt 3.4.6. oraz pkt 3.4.7 uzasadnienia ww. wyroku TK).

W przedstawionym przypadku, pracownicy – inspektorzy nie musieliby ponieść wydatku na czyszczenie chemiczne użytkowanego przez nich umundurowania stanowiącego własność pracodawcy. W sytuacji bowiem, gdy pracodawca nie wypłacił im ryczałtu pieniężnego za czyszczenie chemiczne umundurowania (ani w wysokości określonej w rozporządzeniu, którego dotychczas nie wydano, ani w wysokości ustalonej wewnętrznym zarządzeniem pracodawcy) ani też w żaden inny sposób nie zapewnił inspektorom właściwych warunków, aby było możliwe utrzymanie umundurowania w należytym stanie to inspektorzy mogliby w niektórych sytuacjach nawet zgodnie z przepisami odmówić świadczenia pracy (§ 6 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia w sprawie umundurowania inspekcji transportu drogowego zabrania używania składników umundurowania, których stopień zużycia lub wygląd zewnętrzny narusza powagę munduru), a co więcej, w tym przypadku pracownikom zgodnie z przepisami Kodeksu pracy przysługiwało by jeszcze za okres nieświadczenia pracy z tego powodu wynagrodzenie. Zgodnie bowiem z art. 81 § 1 Kodeksu pracy, pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących pracodawcy, przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania – 60% wynagrodzenia. W każdym przypadku wynagrodzenie to nie może być jednak niższe od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów.

W konsekwencji powyższego, w ocenie Wnioskodawcy z przedstawionych wyżej przyczyn zapewnianie przez Wnioskodawcę pracownikowi uprawnionemu zgodnie z przepisami do przydziału służbowego umundurowania nieodpłatnego świadczenia w postaci czyszczenia chemicznego umundurowania w okresie używalności określonej przepisami, stanowiącego własność pracodawcy, w celu umożliwienia pracownikowi zgodnego z prawem wykonywania pracy nie stanowi dla pracownika przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym występuje analogiczna sytuacja jak z opłacaniem przez pracodawcę kosztów myjni samochodowej za mycie pojazdów służbowych użytkowanych przez jego pracowników stanowiących własność pracodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym do osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustalona według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

W art. 10 ust. 1 powołanej ustawy, ustawodawca określił katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 1 wymienił: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub pokrewnym.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 stwierdził, że podstawowym kryterium, które powinno być stosowane przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne pracodawcy stanowiło przychód ze stosunku pracy, jest wystąpienie po stronie pracownika przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku.

W konsekwencji Trybunał Konstytucyjny uznał, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze zostały spełnione za zgodą pracownika,
• po drugie spełnione zostały w jego interesie, a nie w interesie pracodawcy i przyniosły mu korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w I obowiązuje wewnętrzne zarządzenie kierownika urzędu w sprawie czyszczenia chemicznego umundurowania inspektorów. Zgodnie z tym zarządzeniem, inspektorom przysługuje czyszczenie chemiczne ich umundurowania na podstawie umowy o świadczenie usług pralniczych. Za te usługi zapłaty w całości dokonuje I.

Jak wskazano we wniosku pracownicy – inspektorzy nie otrzymują aktualnie od pracodawcy ryczałtu pieniężnego za pranie użytkowanego przez nich umundurowania stanowiącego własność pracodawcy, a obowiązek utrzymania w należytym stanie umundurowania ciąży bezpośrednio na samym pracodawcy.

W tym stanie rzeczy uznać zatem należy, że wynikające z konieczności wykonywania czynności służbowych czyszczenie chemiczne umundurowania inspektorów, sfinansowanie przez I, nie będzie stanowić dla pracowników-inspektorów przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji I, działając jako płatnik, nie będzie miał obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia do urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych należnej od kwoty przedmiotowego świadczenia.

Jak wskazano we wniosku obowiązek utrzymania w należytym stanie umundurowania ciąży bezpośrednio na pracodawcy w związku z czym, powyższe świadczenia nie mogą zostać uznane za przychód pracowników inspektorów w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, zapewnienie przez Wnioskodawcę pracownikowi uprawnionemu zgodnie z przepisami do przydziału służbowego umundurowania, nieodpłatnego świadczenia w postaci czyszczenia chemicznego umundurowania w okresie używalności określonej przepisami, stanowiącego własność pracodawcy, w celu umożliwienia pracownikowi zgodnego z prawem wykonywania pracy, nie będzie stanowić przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca jako płatnik, nie jest zobowiązany obliczać, pobierać i odprowadzać z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

źródło: https://sip.mf.gov.pl/