Interpretacja ZUS Oddział w Gdańsku z 15-11-2017 r. – DI/100000/43/1059/2017

Decyzja nr 415-stanowisko nieprawidłowe- wyłączenie z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne kwoty częściowego zwrotu pracownikom kosztów dojazdu do pracy własnym samochodem

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2017 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek przedsiębiorcy (…) z siedzibą w (…) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 września 2017 r., doręczonym w dniu 5 października 2017 r. oraz pismem z dnia 23 października 2017r., doręczonym w dniu 26 października 2017r.

Wnioskodawca w treści złożonego, wniosku wskazał, że zatrudnia pracowników z różnych okolicznych miejscowości, oddalonych od zakładu pracy od (…) do (…) kilometrów. Spółka zatrudnia obecnie około pracowników. Ponieważ bardzo trudno jest pozyskać wykwalifikowaną siłę roboczą, w celu zatrzymania obecnych pracowników oraz pozyskania nowych Spółka zamierza wprowadzić w Zakładowym Regulaminie Wynagradzania zapis, który w części rekompensowałby koszty dojazdów do pracy prywatnymi samochodami zatrudnionym pracownikom. W tym celu Spółka zamierza pokrywać część kosztów dojazdu do pracy pracowników w postaci ryczałtu, uzależnionego od kilometrów pokonywanych codziennie z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki i z powrotem. Ryczałt wypłacany byłby tylko za dni obecności pracownika w pracy. Spółka zamierza ustalić miesięczny ryczałt kwotowy uzależniony od odległości miejsca zamieszkania zatrudnionego pracownika od siedziby Spółki. Wnioskodawca dodaje, że kwota wypłaconego ryczałtu w żadnym przypadku nie przekroczyłaby wartości obowiązujących przy rozliczaniu kosztów używania samochodu prywatnego do celów służbowych w sferze budżetowej, zgodnie z rozporządzeniem Ministra infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. nr 27, poz. 271).

Wobec powyższego wnioskodawca kieruje pytanie czy wyżej wymienione świadczenia wypłacane pracownikom w formie ryczałtu za każdy dzień obecności w pracy będą podlegały wliczeniu do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

Zdaniem Spółki, zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (tekst jedn. : Dz. U. z 2015 r., poz. 2236 ze zm.) podstawy wymiary składek nie będą stanowić korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisowo wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

W opinii Spółki, jeżeli Spółka zastrzeże w Zakładowym Regulaminie Wynagradzania zwrot kosztów za dojazd pracownika do pracy i odprowadzi z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy, wówczas nie będzie zobligowana do odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne.

Wnioskodawca dodaje, że podobny pogląd reprezentuje wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca* 2015 r. (sygn. akt I UK 340/14), z którego wynika, że wartości dopłat do codziennych przejazdów pracowników ich prywatnymi samochodami nie trzeba doliczać do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Sąd powołał się na przepis § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 1998 r . w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Sąd wskazał, że na podstawie ww. rozporządzenia wyłączeniu z podstawy składek na ubezpieczenia społeczne podlega także zwrot poniesionych przez pracownika kosztów dojazdu do i z pracy prywatnym samochodem, jeżeli spełnione są wskazane w tym przepisie przesłanki.

Spółka zamierza spełnić wskazane przestanki, i dokonywać zwrotu kosztów dojazdu do pracy w formie ryczałtu za każdy dzień obecności w pracy pracownika.

Uzupełniając wniosek pismem z dnia 29 września 2017r., doręczonym w dniu 5 października 2017r. wnioskodawca wskazał, że w jego ocenie wartość świadczenia wypłacanego pracownikom z tytułu zwrotu części kosztów dojazdów do pracy prywatnymi samochodami zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2017r., poz. 2032).

Uzupełniając wniosek pismem z dnia 23 października 2017r., doręczonym w dniu 26 października 2017r. wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że wartość świadczenia wypłacanego pracownikom z tytułu zwrotu części kosztów dojazdów do pracy prywatnymi samochodami, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowić będzie przychód tych osób z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

Mając na uwadze treść wniosku oraz obowiązujące Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje:

Stanowisko przedsiębiorcy zawarte we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji, w przedmiocie wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne kwoty częściowego zwrotu pracownikom kosztów dojazdu do pracy własnym samochodem, uznać należy za nieprawidłowe.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej stanowi, że przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.

Zgodnie natomiast z art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych Zakład wydaje interpretacje indywidualne, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, w zakresie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym, zasad obliczania składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i Fundusz Emerytur Pomostowych oraz podstawy wymiaru tych składek.

Jednoznaczny sposób ujęcia w art. 83d ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych przez ustawodawcę zakresu przedmiotowego wniosków o wydanie pisemnej interpretacji, uniemożliwia Zakładowi wydanie interpretacji w sprawach dotyczących m. in. rozstrzygnięcia czy dany składnik wynagrodzenia stanowi przychód ze stosunku pracy. Jak stanowi art. lOa ust. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201). Dlatego też, Zakład wydając interpretację w danej sprawie poprzestaje na oświadczeniu wnioskodawcy, iż świadczenia, o których stanowi wniosek stanowią bądź nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy, traktując takie oświadczenie jako element opisu zdarzenia przyszłego.

Nadmienić w tym miejscu należy także, iż w drodze niniejszej decyzji Zakład dokonuje jedynie oceny stanowiska przedsiębiorcy w zakresie przedstawionej przez niego interpretacji przepisów, z których wynika obowiązek opłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Mocą niniejszej decyzji Zakład nie przyznaje natomiast jakiegokolwiek prawa ani nie stwierdza jakiegokolwiek obowiązku ubezpieczeniowego.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r . o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r . w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2017 r, poz. 1949), jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Z treści § 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wynika natomiast, iż podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, osiągany przez pracowników u pracodawcy z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.

W myśl zaś § 2 ust. 1 pkt 26 ww. rozporządzenia podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji.

Z literalnego brzmienia § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia wynika, iż z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe korzystają jedynie te przychody, które:

• wynikają z układów zbiorowych pracy, regulaminó.w wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu,
• przybierają postać niepieniężną (formę zakupu po cenach niższych, niż detaliczne lub formę usługi).

W świetle powyższego składki na ubezpieczenia społeczne nie powinny być naliczane od przychodu pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy stanowiącego korzyść materialną wynikającą z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegającą na umożliwieniu pracownikowi skorzystania z artykułów, przedmiotów lub usług jedynie za częściową odpłatnością. Częściowa odpłatność polega w tym przypadku na partycypowaniu pracownika (choćby symbolicznym) w pokryciu kosztów zakupu niektórych artykułów, przedmiotów lub usług. Pracownik uzyska efekt, o którym mowa w przepisie rozporządzenia wówczas, gdy pracodawca dokona zakupu towarów lub udostępni korzystanie z usług po cenie niższej od tej, do której uiszczenia pracownik zobowiązany byłby w przypadku osobistego (uzyskanego w oderwaniu od zatrudnienia) nabycia tychże dóbr.

W praktyce oznacza to, że wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne będzie podlegała wartość różnicy pomiędzy ceną nabycia usługi, a ponoszoną przez pracownika odpłatnością. Jest to równoznaczne z brakiem obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne od ww. wartości.

Jak wynika z treści wniosku przedsiębiorca zamierza dokonywać częściowego zwrotu pracownikom kosztów dojazdu własnym samochodem do pracy poprzez wypłatę z tego tytułu ryczałtu w wysokości uzależnionej od liczby kilometrów pokonywanych przez pracownika codziennie z miejsca zamieszkania do siedziby spółki.

Wynika z tego, iż pracownicy Wnioskodawcy otrzymywać będą ekwiwalent pieniężny, który jako świadczenie o charakterze pieniężnym nie może korzystać zgodnie z dyspozycją treści § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne.

W świetle powyższego stanowisko przedsiębiorcy wskazujące, iż kwota częściowego zwrotu pracownikom kosztów dojazdu własnym samochodem do pracy, nie będzie stanowiła podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w myśl § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r . w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie można uznać za prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Od niniejszej decyzji przysługuje, zgodnie z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w związku z art. 10 ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej, odwołanie do właściwego Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Okręgowego w (…).

źródło: https://bip.zus.pl