Interpretacja ZUS Oddział w Gdańsku z 5-06-2013 r. – DI/100000/451/718/2013

Podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne – kupony żywieniowe

UZASADNIENIE

Dnia 21 maja 2013 r. do Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku wpłynął wniosek (…) o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, iż oferuje swoim pracownikom kupony lunchowe o wartości zł miesięcznie. Wartość kuponów jest w całości finansowana przez spółkę. Od tej kwoty spółka odprowadza zaliczkę na podatek dochodowy o d osób fizycznych. Spółka nie odprowadza natomiast składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, bowiem zgodnie z treścią §2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. z 1998 r. Nr 161, poz. 1106 z późn.zm.), podstawy wymiaru składek nie stanowi wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190 zł.

Pracownicy spółki wykorzystują kupony lunchowe na zakup gotowych posiłków w placówkach gastronomiczno-restauracyjnych, barach, punktach gastronomicznych i stołówkach. Pracownicy nie mają natomiast możliwości realizacji kuponów lunchowych w sklepach, sieciach handlowych itp. Dodatkowo, w razie niewykorzystania całej kwoty kuponu lunchowego, pracownikom nie przysługuje ekwiwalent z tego tytułu.

Obecnie do otrzymania kuponów lunchowych uprawnieni są wszyscy pracownicy spółki. Ich wartość jest jednak pomniejszana proporcjonalnie w stosunku do wymiaru etatu pracowników. Ponadto, wartość kuponów lunchowych jest pomniejszana za czas nieobecności pracowników spowodowanej podróżą służbową trwającą powyżej 14 dni; w pozostałych przypadkach nieobecności pracowników w pracy, wartość kuponów lunchowych nie jest pomniejszana.

Spółka chciałaby zmienić obowiązujące obecnie zasady w następujący sposób:

1. kupony lunchowe miałyby być oferowane każdemu pracownikowi, w jednakowej wysokości zł miesięcznie, niezależnie od wymiaru etatu,
2. wartość kuponów lunchowych nie byłaby pomniejszana w przypadku jakiejkolwiek nieobecności w pracy.

Wnioskodawca, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, jest zainteresowany wydaniem interpretacji przepisu § 2 ust.1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe i uzyskaniem odpowiedzi na pytanie czy finansowane przez spółkę kupony lunchowe, oferowane pracownikom w oparciu o powyższe nowe zasady, które spółka planuje wprowadzić, będą stanowiły podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe.

W opinii spółki, w okolicznościach określonych powyżej, zgodnie z treścią § 2 ust.1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe spółka nie będzie miała obowiązku doliczania wartości kuponów lunchowych do podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe pracownika.

Przedsiębiorca wskazuje, iż zgodnie z powszechnie przyjętym stanowiskiem, udostępnienie przez pracodawcę posiłków swym pracownikom może odbyć się poprzez przekazanie bonów, talonów lub kuponów żywieniowych. W takiej sytuacji konieczne jest, aby uprawniały one do otrzymania jedynie posiłku (w postaci gotowej, przetworzonej), nie zaś poszczególnych artykułów spożywczych. Dodatkowo, udostępnienie posiłków nie może zostać zastąpione wypłatą ekwiwalentu za te świadczenia.

Nowe zasady przyznawania kuponów lunchowych, które spółka planuje przyjąć, są zgodne z powyższą wykładnią przyjętą przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Wartość kuponów lunchowych nie będzie przekraczać kwoty 190 zł, kupony lunchowe będą mogły zostać zamienione wyłącznie na gotowy posiłek, a pracownicy nie będą otrzymywać ekwiwalentu za niewykorzystanie kuponu lunchowego w całości. W związku z tym kupony lunchowe nie będą stanowiły podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe. Przy zachowaniu omówionych zasad fakt, iż wartość kuponu lunchowego nie będzie pomniejszana proporcjonalnie do wymiaru etatu lub za czas jakiejkolwiek nieobecności w pracy, pozostaje bez znaczenia dla zwolnienia wynikającego z § 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia.

Mając na uwadze treść wniosku z dnia 15 maja 2013 r. doręczonego dnia 21 maja 2013 r. oraz obowiązujące przepisy, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku zważył co następuje.

Stanowisko wyrażone przez (…) we wniosku o wydanie interpretacji uznać należy za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 i 2 oraz art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracowników stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy z wyłączeniem przychodów wymienionych w § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, jak również wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną oraz zasiłków z ubezpieczeń społecznych.

Za przychody ze stosunku pracy uważa się: wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyłączona jest wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190 zł.

Treść powyższego przepisu obejmuje swym zakresem wartość przekazanych pracownikom bonów (kuponów) żywieniowych. Jednak wartość takich bonów żywieniowych (tu kuponów lunchowych) może korzystać z wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne jedynie wtedy, gdy są one realizowanego co do zasady w placówkach gastronomiczno-restauracyjnych, barach, punktach gastronomicznych, stołówkach. Nie podlegają natomiast wyłączeniu z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe bony żywieniowe realizowane w sieciach/punktach handlowych, uprawniające do zakupu produktów spożywczych w ogólności, z uwagi na fakt, iż zgodnie z ww. rozporządzeniem posiłki mają być gotowe do spożycia. Powyższe znajduje odzwierciedlenie w wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie o sygn.akt III AUa 127/12.

Konkludując, skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie mogą kupony żywieniowe, które są przeznaczane nie tylko na zakup gotowych posiłków w przeznaczonych do tego punktach gastronomicznych, ale również na produkty spożywcze do samodzielnego przygotowania nabywane w sklepach i placówkach handlowych.

Prawo do wyłączenia z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wartości finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190 zł nie jest uzależnione w żaden sposób od wymiaru etatu pracowników oraz ich ewentualnych nieobecności w pracy. Przepis rozporządzenia nie wskazuje na istnienie w tym zakresie żadnych zależności.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Stosownie do art. 10a ust. 2 i ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej niniejsza decyzja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, natomiast jest wiążąca dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

źródło: https://bip.zus.pl